Βερατριδίνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χημική δομή της βερατριδίνης

Η βερατριδίνη είναι στεροειδές παράγωγο αλκαλοειδούς που απαντάται σε ορισμένα φυτά της οικογένειας των Liliaceae. Λειτουργεί ως νευροτοξίνη, προκαλώντας αδρανοποίηση των διαύλων ιόντων νατρίου.[1] Πρωτίστως λαμβάνεται από τα σπέρματα των φυτών Schoenocaulon officinale καιVeratrum album.[2] Δεσμεύεται στην διαμεμβρανική θέση του υποδοχέα 2 και αυξάνει ενδοκυτταρική συγκέντρωση ιόντων ασβεστίου Ca2+. Δρα κατά προτίμηση με σύνδεση προς διαύλους του ενεργοποιημένου Na+ και προκαλεί επίμονη ενεργοποίηση που οδηγεί σε αύξηση της διεγερσιμότητας του νεύρου.

Χημεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βερατριδίνη είναι παράγωγο του 3-βερατοατρικού εστέρα (γνωστού ως βερακεβίνη), ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των C-nor-D-ομοστεροειδών αλκαλοειδών. Η μοριακή δομή και η στερεοχημεία αυτής όπως και συγγενών αλκαλοειδών καθορίστηκαν μόνο μετά από δεκαετίες χημικών ερευνών.[3] Η δομή της βερατριδίνης έχει επιβεβαιωθεί με φασματοσκοπία NMR[4]. και κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ.[5]

Χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει χρησιμοποιηθεί σε αλοιφές για τη θεραπεία της νευραλγίας και ρευματοειδούς φύσεως πόνων.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. W. A. Catterall (1975). «Activation of the action potential Na+ ionophore of cultured neuroblastoma cells by veratridine and batrachotoxin» (pdf). J. Biol. Chem. 250 (11): 4053–4059. PMID 1168643. http://www.jbc.org/content/250/11/4053.full.pdf. 
  2. The Merck Index, 10th Ed. (1983), p.1422, Rahway: Merck & Co.
  3. S. M. Kupchan (1968). «Chapter 2 Steroid Alkaloids: The Veratrum Group». Στο: R. H. F. Manske. The Alkaloids: Chemistry and Physiology. 10. New York: Academic Press. σελίδες 193–285. doi:10.1016/S1876-0813(08)60254-7. ISBN 978-0-12-469510-8. 
  4. V. V. Krishnamurthy; J. E. Casida (1988). «Complete spectral assignments of cevadine and veratridine by 2D NMR techniques». Magn. Reson. Chem. 26 (11): 980–989. doi:10.1002/mrc.1260261109. https://archive.org/details/sim_magnetic-resonance-in-chemistry_1988-11_26_11/page/980. 
  5. P. W. Codding (1983). «Structural studies of sodium channel neurotoxins. 2. Crystal structure and absolute configuration of veratridine perchlorate». J. Am. Chem. Soc. 105 (10): 3172–3176. doi:10.1021/ja00348a035.