Βενιαμίν Μαρκαριάν

Βενιαμίν Μαρκαριάν
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Բենիամին Եղիշեի Մարգարյան (Αρμενικά)
Γέννηση	29 Νοεμβρίουιουλ. / 12 Δεκεμβρίου 1913γρηγ.; Shaumiani
Θάνατος	30 Σεπτεμβρίου 1985; Γερεβάν
Εθνικότητα	Αρμένιοι
Υπηκοότητα	Ρωσική Αυτοκρατορία και Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Σπουδές	Κρατικό Πανεπιστήμιο του Γερεβάν
Βραβεύσεις	βραβείο Στάλιν (1950), τάγμα του Παράσημου της Τιμής (1955), Deserved scientist of ArmSSR (1961), Τάγμα της Φιλίας των Λαών (1983), μετάλλιο "Βετεράνος της εργασίας" και μετάλλιο "Για ηρωική εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945"
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέας	αστρονομία
Ιδιότητα	αστρονόμος και διδάσκων πανεπιστημίου
Ακαδημαϊκός τίτλος	Διδάκτωρ των Επιστημών στη Φυσική και τα Μαθηματικά
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Βενιαμίν («Μπενίκ») Εγκίσεβιτς Μαρκαριάν (Բենիամին Եղիշեի Մարգարյան, Νοέμβριος 1913 – 29 Σεπτεμβρίου 1985) ήταν Αρμένιος αστρονόμος-αστροφυσικός.

Ο Μαρκαριάν γεννήθηκε στον οικισμό Σουλαβέρ, στην περιοχή Σαχουμιάν, η οποία τότε ανήκε στη Γεωργία. Ως μαθητής ενδιαφερόταν ήδη για την αστρονομία και διάβαζε πολλά βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης. Οι γονείς του πέθαναν νωρίς και ο νεαρός Μαρκαριάν μετανάστευσε στο Γερεβάν και εγγράφηκε στο Φυσικομαθηματικό Τμήμα του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Γερεβάν, από όπου αποφοίτησε με άριστα το 1938. Το επόμενο έτος άρχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο παράρτημα Αρμενίας της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών στην ειδικότητα της αστροφυσικής, και πήγε στο Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ. Ωστόσο, ο πόλεμος τον εμπόδισε να ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές σπουδές του. Επέστρεψε στην Αρμενία και επιστρατεύθηκε το καλοκαίρι του 1941, αλλά υπηρέτησε στα σύνορα με το Ιράν, μακριά από το μέτωπο. Στη συνέχεια εργάσθηκε ως ερευνητής στο Αστεροσκοπείο του Γερεβάν. Τον Μάιο του 1944 πήρε το διδακτορικό του με θέμα της διατριβής του «Διακυμάνσεις στην ορατή κατανομή των αστέρων και της κοσμικής απορροφήσεως» με επιβλέποντα τον Βίκτορ Αμπαρτσουμιάν. Από το 1943 ως το 1956 εργάσθηκε παράλληλα ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Γερεβάν.

Ο Μαρκαριάν συμμετείχε ενεργά στην αναζήτηση μιας κατάλληλης τοποθεσίας για την εγκατάσταση του νέου μεγάλου Αστεροσκοπείου, στο Μπιουρακάν, το οποίο ίδρυσε ο Αμπαρτσουμιάν, και τον Μάιο του 1953 διορίσθηκε διευθυντής του νέου Αστεροσκοπείου, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1956 για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην έρευνα.

Αφού συνεργάσθηκε με τον Αμπαρτσουμιάν στη μελέτη τον ανοικτών αστρικών σμηνών και εξέδωσε το 1952-1953 τον `Ατλαντα αστρικών σμηνών, στη συνέχεια ο Μαρκαριάν ασχολήθηκε κυρίως με την παρατηρησιακή μελέτη των γαλαξιών. Στις αρχές της δεκαετίες του 1960 ανακάλυψε ότι μία ομάδα γαλαξιών στο Σμήνος της Παρθένου έχουν την ίδια κίνηση στον χώρο: είναι γνωστοί σήμερα ως Αλυσίδα του Μαρκαριάν. Ο Μαρκαριάν συνέταξε επίσης τον ομώνυμο κατάλογο γαλαξιών μεγάλης επιφανειακής λαμπρότητας, χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Σμιντ στο Αστεροσκοπείο του Μπιουρακάν. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχει η «Πρώτη (φασματική) Επισκόπηση του Μπιουρακάν» (First Byurakan Survey, FBS), γνωστή και ως «Επισκόπηση του Μαρκαριάν», και η Δεύτερη Επισκόπηση του Μπιουρακάν» (Second Byurakan Survey, SBS).

Με τον όρο γαλαξίες Μαρκαριάν χαρακτηρίζεται μία φασματική τάξη γαλαξιών των οποίων οι πυρήνες εκπέμπουν περίσσεια υπεριώδους συγκριτικά με τους συνηθισμένους γαλαξίες. Ο Βενιαμίν Μαρκαριάν ανακάλυψε περίπου 1500 τέτοιους γαλαξίες. Δεν πρέπει να συγχέονται με τους γαλαξίες του καταλόγου του, οι οποίοι έχουν ονόματα όπως π.χ. «Mαρκαριάν 421».

Ο Μαρκαριάν δημοσίευσε περισσότερες από 100 ερευνητικές εργασίες. Το 1965 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος και το 1971 πλήρες μέλος της Αρμενικής Ακαδημίας Επιστημών.

Σημαντικές εργασίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Атлас звездных скоплений различных типов (1953, ο άτλας αστρικών σμηνών)
«Բյուրականի աստղադիտարանի հաղորդումներ», պրակ 1 (1946)
«Галактики с ультрафиолетовым континуумом», Астрофизика, τόμος 3 (1957, για τους γαλαξίες με περίσσεια υπεριώδους)
«On the Nature of Galaxies with UV Continuum Having Broad Emission Lines», Astronomy and Astrophisics, τόμος 58 (1977)