Βαράκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βαράκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
בָּרָק (Εβραϊκά)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδικαστής
Οικογένεια
ΓονείςAbinoam
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Βαράκ (Εβρ. בָּרָק‎, που σημαίνει «αστραπή») είναι βιβλικό πρόσωπο της εποχής των Κριτών. Υπήρξε στρατηγός των Ισραηλιτών, όπως αναφέρεται στο Βιβλίο των Κριτών (ε΄ 19) και του Ιησού του Ναυή (ιβ΄ 21).

Τάφος κοντά στο Τελ Καντές που θεωρείται ότι ανήκει στον Βαράκ ή στη Δεββώρα.

Ο Βαράκ ήταν γιος του Αβινωάμ από την Κέδες της περιοχής του Νεφθαλί. Υπήρξε ο διοικητής του στρατού της ηρωίδας και προφήτισσας Δεββώρας. Ο Βαράκ και η Δεββώρα νίκησαν τη στρατιά των Χαναναίων του Σισάρα, οι οποίοι επί είκοσι χρόνια καταπίεζαν τους Ισραηλίτες.

Η ήττα των Χαναναίων στη Θαανάχ από τη Δεββώρα (πολιτικοθρησκευτική ηγεσία) και τον Βαράκ (στρατιωτική ηγεσία) εξιστορείται σε πεζό λόγο (κεφάλαιο δ΄) και επαναλαμβάνεται έμμετρα (κεφ. ε΄, η αποκαλούμενη και «Ωδή της Δεββώρας»). Στο κεφάλαιο δ΄ ως κυριότερος εχθρός εμφανίζεται ο Ιαβίν, βασιλιάς της Χαζόρ (το σημερινό Tell el-Qedah, περίπου 5 χλμ. νοτιοδυτικά της Λεκάνης Χούλα), παρότι σημαντικός παρουσιάζεται και ο ρόλος του αρχιστρατήγου του Σισάρα.

Βαράκ και Ιαήλ ενώπιον του νεκρού Σισάρα

Η Δεββώρα προείπε ότι ο Βαράκ θα νικούσε, αλλά ο Σισάρα θα σκοτωνόταν από μία γυναίκα. Κατά τη διάρκεια της μάχης στο όρος Θαβώρ, μία ξαφνική νεροποντή είχε ως αποτέλεσμα την υπερχείλιση του ποταμού Κισών στην κοιλάδα της Ιεζραέλ, πράγμα που ακινητοποίησε τα 900 δρεπανοφόρα πολεμικά άρματα των Χαναναίων. Ο Σισάρα αναζήτησε καταφύγιο στη σκηνή μιας γυναίκας, της Ιαήλ. Η Ιαήλ του έδωσε να πιεί γάλα και ο στρατηγός αποκοιμήθηκε από την κόπωσή του. Τότε η Ιαήλ του διατρύπησε το κεφάλι με ένα υποστήριγμα (πάσσαλο) της σκηνής. Αργότερα, όταν πέρασε από εκεί ο Βαράκ, η Ιαήλ του έδειξε τον Σισάρα νεκρό στη σκηνή της. Στη σειρά των Κριτών του Ισραήλ τον Βαράκ διαδέχθηκε ο Γεδεών.

Στην Προς Εβραίους επιστολή ο απόστολος Παύλος αναφέρει τον Βαράκ μαζί με άλλες προσωπικότητες που πέτυχαν κατορθώματα μέσω πίστης: «Και τι έτι λέγω; επιλείψει με γαρ διηγούμενον ο χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ιεφθάε, Δαυίδ τε και Σαμουήλ και των προφητών, οί δια πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας» (ια΄ 32).