Βαθμός αναρρίχησης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην αναρρίχηση βράχου, την ορειβασία και άλλες αναρριχητικές δραστηριότητες, ως βαθμός αναρρίχησης μιας διαδρομής ορίζεται ο βαθμός μέσω του οποίου προσδιορίζεται η δυσκολία και ο κίνδυνος μιας αναρριχητικής διαδρομής. Διαφορετικοί τομείς της αναρρίχησης έχουν το δικό τους σύστημα διαβάθμισης, όπως επίσης και διαφορετικοί εθνικοί οργανισμοί.

Είναι αρκετοί οι παράγοντες που συνυπολογίζονται στο βαθμό δυσκολίας μιας αναρριχητικής διαδρομής, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνεται η τεχνική δυσκολία των κινήσεων, η δύναμη και η φυσική αντοχή, το επίπεδο συγκέντρωσης και η δυσκολία προστασίας του αναρριχητή. Τα διαφορετικά συστήματα βαθμολόγησης εξετάζουν με διαφορετικό τρόπο κάθε διακριτό παράγοντα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ακριβής αντιστοίχηση ανάμεσα σε δύο διαφορετικά συστήματα.

Ο αναρριχητικός βαθμός δυσκολίας είναι εγγενώς υποκειμενικός[1], καθώς αντιπροσωπεύει τη γνώμη ενός ή μικρού αριθμού αναρριχητών ή του συγγραφέα ενός οδηγού αναρρίχησης, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται ενίοτε ακόμα και διαμάχες για την τελική βαθμολόγηση μιας διαδρομής.

Δεκαδικό Σύστημα Γιοσέμιτι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Δεκαδικό Σύστημα Γιοσέμιτι (YDS) αναπτύχθηκε αρχικά ως σύστημα βαθμολόγησης της Λέσχης Σιέρα κατά το 1930 για τη βαθμολόγηση πεζοπορικών και αναρριχητικών διαδρομών στην οροσειρά της Σιέρρα Νεβάδα. Το αναρριχητικό τμήμα της βαθμολόγησης αναπτύχθηκε στον Βράχο Τάκιτζ (Tahquitz Rock} στη νότιαΚαλιφόρνια από μέλη του αναρριχητικού τμήματος της λέσχης στο Λος Άντζελες στη δεκαετία του 1950[2] Διαδόθηκε γοργά στον Καναδά και την υπόλοιπη Αμερική.

Στο καταρχήν απλό σύστημα διαβάθμισης του Γιοσέμιτι προστέθηκαν σταδιακά κατηγορίες βαθμολόγησης και προστασίας, διαμορφώνοντας μια διαφορετική τριμερή ταξινομική αρχή, ωστόσο οι νέες διαβαθμίσεις δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν σε κάθε αναρρίχηση και η χρήση του συγκεκριμένου συστήματος ποικίλλει. Όταν μια διαδρομή περιέχει στοιχεία τεχνική αναρρίχησης, μπορεί να προστεθεί στο σύστημα αξιολόγησης YDS. Για παράδειγμα, ο τοίχος El Capitan θα μπορούσε να βαθμολογηθεί "VI, 5.8, A5[2]"[3] ή Medlicott Dome – Bachar/Yerian 5.11c (X,***)[4].

Αρκετοί αναρριχητικοί οδηγοί που χρησιμοποιούν το σύστημα προσθέτουν και έναν αριθμό αστεριών για να υποδείξουν τη γενική ποιότητα μιας διαδρομής (πόσο "όμορφη" 'η "αξιόλογη" είναι). Ωστόσο η πρόσθεση αστεριών είναι άσχετη με το συγκεκριμένο σύστημα διαβάθμισης και ποικίλλει από οδηγό σε οδηγό.

Κατηγοριοποίηση YDS[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σύστημα συντίθεται από πέντε κατηγορίες που υποδεικνύουν το ύψος της τεχνικής δυσκολίας:

  • Στην Κατηγορία 1 περιλαμβάνεται η πεζοπορία σε ομαλή, ακόμη και επίπεδη, επιφάνεια με μικρή πιθανότητα τραυματισμού και απίθανη μοιραία πτώση.
  • Οι Κατηγορίες 2 και 3 περιλαμβάνουν περισσότερο απότομες επιφάνειες με αυξανόμενη έκθεση και μαγαλύτερη πιθανότητα αυστηρού τρυματισμού με πτώσεις όχι πάντα μοιραίες.
  • Η Κατηγορία 4 περιέχει σύντομες απότομες κλίσεις, για τις οποίες συνιστάται η χρήση σχοινιού και η πτώση χωρίς σχοινί θα μπορούσε να είναι μοιραία.
  • Η Κατηγορία 5 θεωρείται αληθινή αναρρίχηση βράχου, κυρίως σε κάθετο ή σχεδόν κάθετο βράχο και απαιτεί επιδεξιότητα και σχοινί για ασφάλεια. Πτώσεις χωρίς σχοινί θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε βαρύ τραυματισμό με ενδεχομένως μοιραία κατάληξη.

Θεωρητικά, η Κατηγορία 6 υπάρχει και χρησιμοποιείται για τη βαθμολόγηση της τεχνητής αναρρίχησης. Ωστόσο, έγινε δημοφιλές και χρησιμοποιείται σήμερα περισσότερο το σύστημα βαθμολόγησης A (aid).

Βρετανικό σύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βρετανικό σύστημα βαθμολόγησης της χρησιμοποιείται στη Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία και διαιρείται σε δύο τμήματα: την τεχνική βαθμολόγηση και την επιθετική βαθμολόγηση (χρήση επιθετικών προσδιορισμών)[5] Η αθλητική αναρρίχηση στη Βρετανία και την Ιρλανδία χρησιμοποιεί το γαλλικό σύστημα, συχνά με πρόθεμα το γράμμα "F".

Συγκριτικοί πίνακες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ελεύθερη αναρρίχηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο παρακάτω χάρτης συγκρίνει ορισμένα από τα ορειβατικά βαθμολογικά συστήματα σε χρήση σε όλον τον κόσμο[6][7][8][9][10][11][12][13]

Δεκαδικό σύστημα Γιοσέμιτι
(ΗΠΑ)
Βρετανικό σύστημα Γαλλικό σύστημα UIAA Σαξονικό σύστημα Ewbank
(Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία)
Ewbank
Νότια Αφρική
Σκανδιναβικό Βραζιλιάνικο
Τεχνικό-Tech Επιθετικό-Adj Φινλανδικό Σουηδικό/Νορβηγικό
3-4 1 M 1 I I 1-2 1-2 1 1 I
5.0 3-4 3-4 I sup
5.1 2 2 II II 5-6 5-6 2 2 II
5.2 D 7-8 7-8 II sup
5.3 3 3 III III 8-9 8-9 3 3
5.4 VD 4a IV IV 10-11 10-11 4 4 III
5.5 4a S 4b IV+ V 11-12 11-12 5− 5− III sup
5.6 4b HS 4c V VI 13 13 5 5 IV
5.7 4c VS 5a V+ 14-15 14-15
5.8 HVS 5b VI- VIIa 15-16 16 5+ 5+ IV sup
5.9 5a 5c VI VIIb 17 17-18 6− V
5.10a E1 6a VI+ VIIc 18 19 6− VI
5.10b 5b 6a+ VII- 19 20 6
5.10c E2 6b VII VIIIa 20 21 6 6+ VI sup
5.10d 5c 6b+ VII+ VIIIb 22 7-
5.11a E3 6c
6c+
VIIIc 21 6+ 7a
5.11b VIII- 22 23 7 7b
5.11c 6a E4 IXa 23 24 7− 7+ 7c
5.11d 7a VIII IXb 25 7
5.12a E5 7a+ VIII+ IXc 25 26 7+ 8− 8a
5.12b 7b 26 27 8− 8b
5.12c 6b E6 7b+ IX− Xa 27 28 8 8 8c
5.12d 7c IX Xb 28 29 8+ 9a
5.13a E7 7c+ IX+ Xc 29 30 9− 8+ 9b
5.13b 6c 8a 31 9 9- 9c
5.13c E8 8a+ X− XIa 30 32 9+ 10a
5.13d E9 8b X XIb 31 33 10− 9 10b
5.14a 7a E10 8b+ X+ XIc 32 34 10 10c
5.14b 8c 33 35 10+ 9+ 11a
5.14c 7b E11 8c+ XI− 34 36 11− 11b
5.14d 9a XI 35 37 11 11c
5.15a 9a+ XI+ 36 38 12a
5.15b 9b XI+/XII− 37 39 12b
5.15c 9b+ XII- 38 40 12c

Η βρετανική επιθετική βαθμολογία (E) δε βαθμολογεί μόνο τη δυσκολία της αναρρίχησης αλλά τη συνολική αίσθηση της διαδρομής, για παράδειγμα πόσο δύσκολη είναι η χρήση του εξοπλισμού ασφάλισης, η πιθανότητα πτώσης, η επικινδυνότητα της αναρρίχησης κ.ά. Όλοι αυτοί οι παράγοντες εξετάζονται όταν αποδίδεται βαθμολογία.

Μπούλντερινγκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι παρακάτω βαθμοί χρησιμοποιούνται για τη βαθμολόγηση διαδρομών μπούλντερινγκ σε όλον τον κόσμο. Αν και υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές στο αναρριχητικό στιλ, τα χρώματα αντιστοιχούν σε σχεδόν ισοδύναμα σύνολα βαθμών[12].

Hueco
(USA)
Font Brazil
VB 3 I
V0- 4- II
V0 4 III
V0+ 4+ IV
V1 5 IV sup
V2 5+ V
V3 6A VI
6A+ VI
V4 6B VI sup
6B+ VI sup
V5 6C 7a
6C+ 7b
V6 7A 7c
V7 7A+ 8a
V8 7B 8b
7B+ 8c
V9 7C 9a
V10 7C+ 9b
V11 8A 9c
V12 8A+ 10a
V13 8B 10b
V14 8B+ 10c
V15 8C 11a
V16 8C+ 11b

-->

Σημειώσεις - παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Reynolds Sagar, Heather, 2007, 9.
  2. Mountaineering: The Freedom of the Hills, 6th Edition, The Mountaineers, Seattle, Washington, ISBN 0-89886-427-5, 550.
  3. Roper, Steve (1971). Climber's Guide to Yosemite Valley. San Francisco, California, USA: Sierra Club Books. σελίδες 84. ISBN 0871560488. 
  4. Reid, Don (1992). Rock Climbs of Tuolomne Meadows, Third Edition. Evergreen, Colorado, USA: Chockstone Press. σελίδες 129. ISBN 0-934641-47-1.  Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (βοήθεια)
  5. UK Climbing Grades Αρχειοθετήθηκε 2011-08-12 στο Wayback Machine. A history of the UK grading system
  6. «Alpinist Grade Comparison Chart». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2014. 
  7. «Sydney Climbing guidebook grade conversion chart». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2014. 
  8. «UKC Grade comparison tables». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2014. 
  9. Conversion tables Αρχειοθετήθηκε 2015-04-28 στο Wayback Machine. by summitpost.org
  10. Grade conversion chart Αρχειοθετήθηκε 2014-09-17 στο Wayback Machine. by Gary Foster
  11. Grade comparison table Αρχειοθετήθηκε 2016-03-12 στο Wayback Machine. by 8a.nu
  12. 12,0 12,1 Climbing/Mixt/Boulder comparison table Αρχειοθετήθηκε 2014-04-17 στο Wayback Machine. Approximate comparison between different climbing styles
  13. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2014. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Reynolds Sagar, Heather, 2007, Climbing your best: training to maximize your performance, Stackpole Books, UK, 9.