Α΄ Μοίρα Καταδρομών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Α' Μοίρα Καταδρομών)
Α΄ ΜΑΚ
Ενεργό1968–σήμερα
ΧώραΕλλάδα Ελλάδα
Υπαγωγή1η Ταξιαρχία Καταδρομών - Αλεξιπτωτιστών
ΑρχηγείοΡόδος

Η Α΄ Μοίρα Αμφίβιων Καταδρομών (Α΄ ΜΑΚ) είναι στρατιωτική μονάδα του Ελληνικού Στρατού. Συστάθηκε το 1968.[1]

Ι´ Τμήμα - Α´ Μοίρα Ιερού Λόχου Μέσης Ανατολής (1943-1945)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι σύγχρονες ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις, ιδρύθηκαν κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, στη Μέση Ανατολή. Στα πλαίσια της οργάνωσης των εξόριστων Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ως μοναδικός τέτοιος ειδικός σχηματισμός, ιδρύθηκε το 1942, ο Ιερός Λόχος Μέσης Ανατολής, στελεχωμένος κατά το πλείστον από νέους αξιωματικούς. Το 1943 ο Λόχος, οργανώθηκε σε τρία τμήματα επιχειρήσεων το Ι, ΙΙ, ΙΙΙ Τμήμα, δυνάμεως Λόχου. Πρώτος Διοικητής του Ι Τμήματος, άμεσου προγόνου της Μοίρας, ανέλαβε ο τότε Επίλαρχος Ανδρέας Καλλίνσκης, μετέπειτα ιδρυτής των ΛΟΚ. Στις 30 Οκτωβρίου 1943, το Α' Τμήμα Καταδρομών, έπεσε με αλεξίπτωτα στη Σάμο, υπό την ηγεσία του Καλλίνσκη. Πρόκειται για το πρώτο και τελευταίο μέχρι τώρα, πολεμικό άλμα με αλεξίπτωτα του Ελληνικού Στρατού. Στο άλμα συμμετείχε, δίχως καμιά εκπαίδευση, και ο ιδρυτής του Ιερού Λόχου, συνταγματάρχης Χριστόδουλος Τσιγάντες. Μετά από την ιταλική συνθηκολόγηση στις 9 Σεπτεμβρίου 1943,οι βρετανικές δυνάμεις κινήθηκαν στα πρώην ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα. Με την αποτυχία της εκστρατείας μετά από τη μάχη της Λέρου, η Σάμος εκκενώθηκε, και ο Ιερός Λόχος αποσύρθηκε για τη Μέση Ανατολή. Τον Φεβρουάριο του 1944, τέθηκε κάτω από την εντολή των Βρετανικών Δυνάμεων Καταδρομών. Στις 7 Φεβρουαρίου 1944, το Α' Τμήμα Καταδρομών μετακινήθηκε προς τα νησιά του Βόρειου Αιγαίου, (Σάμος, Ψαρά, Λέσβος, Χίος).

Πίνακας επιχειρήσεων Α´ τμήματος καταδρομών Ιερού Λόχου στο Κεντρικό Αιγαίο 1943-1944[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Απόβαση και παραμονή στη Σάμο (3 Οκτωβρίου μέχρι 19 Νοεμβρίου 1943)
  • Καταδρομική επιχείρηση στη Σάμο (7 Μαρτίου μέχρι 18 Μαρτίου 1944)
  • Καταδρομική επιχείρηση στα Ψαρά (29 Μαρτίου μέχρι 31 Μαρτίου 1944)
  • Καταδρομική επιχείρηση στη Λέσβο (3 Απριλίου μέχρι 4 Απριλίου 1944)
  • Καταδρομική επιχείρηση στην Ίο (26 Απριλίου μέχρι 27 Απριλίου 1944)
  • Καταδρομική επιχείρηση στην Αμοργό (28 Απριλίου μέχρι 29 Απριλίου 1944)
  • Καταδρομική επιχείρηση στην Πάρο (2 Μαΐου μέχρι 5 Μαΐου 1944)
  • Καταδρομική επιχείρηση στη Χίο (6 Μαΐου 1944)
  • Δεύτερη επιδρομή στη Σάμο (15 Μαΐου μέχρι 24 Μαΐου 1944)
  • Ειδική καταδρομική επιχείρηση εναντίον Λαγκάδας Χίου (9 Ιουνίου 1944 μέχρι 15 Ιουνίου 1944)
  • Ειδική καταδρομική επιχείρηση στο κόλπο Γέρας της Μυτιλήνης (15 Ιουνίου μέχρι 21 Ιουνίου 1944)

Επιχειρήσεις Αιγαίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Αύγουστο του 1944, τα μάχιμα τμήματα του Λόχου, αναδιοργανώθηκαν ως Α΄και Β΄ Μοίρες(ιωνικός τύπος της αρχαίας υποδιαίρεσης του σπαρτιατικού στρατού, μόρα). Η Α΄ Μοίρα (I Battalion), έδρασε την περίοδο από τον Αύγουστο του 1944 ως τον Μάιο του 1945, στον χώρο του ανατολικού Αιγαίου, πραγματοποιώντας αμφίβιες καταδρομικές επιχειρήσεις κατά των εναπομεινουσών γερμανικών φρουρών των νήσων, εξορμώντας από μυστικές αμφίβιες βάσεις, στα μικρασιατικά παράλια.

Πίνακας επιχειρήσεων Α΄ Μοίρας Καταδρομών Ιερού Λόχου στο Κεντρικό Αιγαίο 1944-1945[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Καταδρομική επιχείρηση, κατάληψη και απελευθέρωση της Χίου (14 Σεπτεμβρίου 1944)
  • Καταδρομική επιχείρηση, κατάληψη και απελευθέρωση της Μυκόνου (25 Σεπτεμβρίου μέχρι 28 Σεπτεμβρίου 1944)
  • Καταδρομική επιχείρηση, κατάληψη και απελευθέρωση της Σάμου (4 Οκτωβρίου 1944)
  • Καταδρομική επιχείρηση, κατάληψη και απελευθέρωση της Λήμνου (16 Οκτωβρίου μέχρι 17 Οκτωβρίου 1944)

Τον Μάιο του 1945, η Μοίρα, μαζί με τον υπόλοιπο Ιερό Λόχο, επέστρεψε στην Αίγυπτο. Τελικά ο Ιερός Λόχος, επέστρεψε στην Ελλάδα και διαλύθηκε στις 7 Αυγούστου 1945, σε τιμητική τελετή στο Πεδίο Άρεως. Κατά τη διάρκεια της τελετής, η πολεμική σημαία του Ιερού Λόχου παρασημοφορήθηκε με τα υψηλότερα ελληνικά στρατιωτικά μετάλλια και παράσημα. Συγκεκριμένα απονεμήθηκαν το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας και ο Ελληνικός πολεμικός Σταυρός Α' Τάξεως.

Περίοδος 1946-1949[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα στελέχη του Ιερού Λόχου αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία των ΛΟΚ (Λόχοι Ορεινών Καταδρομών). Το 1946 με διαταγή του ΓΕΣ, με την έμπνευση και υπό τη διοίκηση του συνταγματάρχη πλέον Ανδρέα Καλλίνσκη διατάχθηκε η οργάνωση σαράντα Λόχων Ορεινών Καταδρομών (ΛΟΚ), με την πολυδιάστατη αποστολή μάχης και συλλογής πληροφοριών. Η φιλοσοφία της δημιουργίας τους ήταν η ύπαρξη μονάδων ικανών να μάχονται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και ικανών να αντιμετωπίσουν την αυξημένη δραστηριότητα των δυνάμεων του ΔΣΕ. Η επιτυχία και η άριστη εντύπωση που έδωσαν στην ηγεσία του Στρατού, οι ΛΟΚ, οδήγησαν στην ίδρυση άλλων είκοσι Λόχων και στη μετονομασία τους σε Δυνάμεις Καταδρομών. Η Α´ Μοίρα Καταδρομών, συγκροτήθηκε τον Μάρτιο του 1947 στη Βουλιαγμένη Αττικής, όπου έδρευε το Κέντρο Εκπαίδευσης Μονάδων Καταδρομών (ΚΕΜΚ). Τη δύναμή της αποτελούσαν δέκα ΛΟΚ (41-50ός). Αμέσως μετά τη συγκρότηση της, μεταστάθμευσε στο Βόλο. Το 1948, στα πλαίσια της τακτικής οργάνωσης των Δυνάμεων Καταδρομών (ΛΟΚ) υπήχθη στην ΙΙΙ Μεραρχία Καταδρομών, δύναμης πέντε [Α΄, Β΄, Γ΄,Δ΄, Ε΄] Μοιρών Καταδρομών, έλαβαν μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο μέχρι το 1949. Στις 15.7.1948, της επεδόθη η πολεμική Σημαία της. Κατά την περίοδο 1947-1950, η Μοίρα συμμετείχε σε όλες τις επιχειρήσεις που πραγματοποίησε ο Ελληνικός Στρατός, σχεδόν σε όλη τη νότια, κεντρική και βορειοδυτική Ελλάδα. Ανάλογα με τις επιχειρησιακές ανάγκες λειτουργούσε αυτόνομα ή ως τμήμα της Ι´ Ταξιαρχίας Καταδρομών, μαζί με την Β΄ΜΚ.

Επιχειρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Tέρμινους 1947
  • Χαραυγή 1948
  • Περιστερά 1948-1949
  • Πυρσός Α'-Γ΄1949

Μάχες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μοίρα, πολεμώντας επί τέσσερα χρόνια πλήρωσε το μεγαλύτερο φόρο αίματος από όλες τις Μονάδες Καταδρομών, μεταξύ αυτών και τον διοικητή της ταγματάρχη Ερνέστο Σέεμαν (1917-1949). Οι συνολικές απώλειες της Μοίρας, ήταν τρεις (3) αξιωματικοί και εκατόν οκτώ (108) Καταδρομείς νεκροί πλην των τραυματιών και αγνοουμένων. Οι απώλειες της Μοίρας την περίοδο αυτή, αναγράφονται τιμητικά στην επιτύμβιο στήλη στον χώρο παρατάξεων του Κέντρου Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων στο Μεγάλο Πεύκο και το Ηρώο των Πεσόντων Καταδρομέων στο Καβούρι Αττικής.

Περίοδος 1950-1968[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, το φθινόπωρο του 1949, στα πλαίσια της αναδιοργάνωσης των Δυνάμεων Καταδρομών, η Μοίρα ανέστειλε τη λειτουργία της, το 1950. Τα μόνιμα στελέχη της στελέχωσαν τις εναπομένουσες ειδικές δυνάμεις αλλά και τις Ειδικές Δυνάμεις στην κυπριακή Εθνική Φρουρά μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου, το 1960.

Περίοδος 1968-1974[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από ένα διάστημα δεκαοκτώ ετών, επανιδρύθηκε το 1968, αρχικά στο ΚΕΜΚ, στο Μεγάλο Πεύκο. Στην Εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, η μοίρα είχε ταχθεί στην οδό Στουρνάρη, με σκοπό την εκκαθάριση του χώρου του Πολυτεχνείου. Η αντίρρηση της διοίκησης της Μοίρας να εισβάλει στο ίδρυμα, οδήγησε στην εισβολή του άρματος από την κεντρική πύλη. Κατά τη διάρκεια της εκκαθάρισης οι άνδρες της Μοίρας, παρόλη την ψηλή τους πειθαρχία, βοήθησαν τους έγκλειστους να διαφύγουν προς την κεντρική και την πλευρική πύλη, υπερασπίζοντας μάλιστα αρκετά από αυτούς από την καταδίωξη και τη σύλληψη από την Αστυνομία Πόλεων και την Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία, της διαβόητης ΕΣΑ. Στις αρχές του 1974, μεταστάθμευσε στο αεροδρόμιο Μάλεμε στην Κρήτη.

Επιχείρηση Κύπρου 1974 (με την κωδική ονομασία Νίκη)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούλιο του 1974, με εντολή του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων, αποτέλεσε την επίλεκτη ελληνική μονάδα στην οποία έτυχε ο κλήρος να συμμετέχει στην επιχείρηση ενίσχυσης της Κύπρου, γνωστή με την κωδική ονομασία Νίκη. Τριακόσιοι (344) Καταδρομείς της Μοίρας, πριν τα μεσάνυχτα της 21ης/22ης Ιουλίου 1974, μαζί με δύο διμοιρίες της Γ΄ΜΚ, υπό τη διοίκηση του ταγματάρχη Παπαμελετίου, επιβιβάστηκαν σε δεκαπέντε μεταγωγικά αεροσκάφη τύπου NORD NORATLAS της 354 Μοίρα Μεταφορών Πήγασος, στο αεροδρόμιο του Ακρωτηρίου Χανίων Κρήτης, με αποστολή την αποβίβασή τους στη Λευκωσία. Παρόλο το θλιβερό γεγονός της πτώσης ενός αεροσκάφους και της προσβολής όλων των άλλων, από εχθρικά και φίλια αντιαεροπορικά πυρά και την απώλεια είκοσι εννέα (29) νεκρών και ένδεκα (11) τραυματιών Καταδρομέων, η υπόλοιπη Μοίρα, υπερασπίστηκε ηρωικά το Διεθνές Αεροδρόμιο Λευκωσίας, μέχρι την παράδοσή του στις ΄΄ειρηνευτικές΄΄ δυνάμεις του ΟΗΕ, δίχως καμία περαιτέρω απώλεια. Στη συνέχεια η Μοίρα συνέχισε να πολεμά τον τουρκικό Αττίλα, τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974, με κεκαλυμμένη ταυτότητα, ως 35 ΜΚ, συμμετέχοντας στις μάχες της Σχολής Γρηγορίου και την υπεράσπιση της Λευκωσίας. Οι απώλειες της Μοίρας την περίοδο αυτή, αναγράφονται στην επιτύμβιο στήλη στον χώρο του ηρώου των πεσόντων Ελλαδιτών στον τύμβο της Μακεδονίτισσας στη Λευκωσία της Κύπρου, σε λιτό πυραμιδόσχημο μνημείο και το ανάλογο μνημείο στον χώρο παρατάξεων του στρατοπέδου των Αλεξιπτωτιστών στο αεροδρόμιο του Μάλεμε στην Κρήτη.

Περίοδος 1974-1992[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την επιστροφή της μονάδας στην Ελλάδα, η Μοίρα αναδιοργανώθηκε ως Μοίρα Αμφιβίων Καταδρομών, στο πρότυπο της Γ΄ Μοίρας Αμφιβίων Καταδρομών. Το φθινόπωρο του 1974, μετεστάθμευσε στα Δωδεκάνησα, με έδρα τη Ρόδο, υπαγόμενη κατευθείαν στη Διοίκηση Καταδρομών του Γενικού Επιτελείου Στρατού, αποτελώντας τη νοτιοανατολικότερη και πιο προωθημένη μονάδα Ειδικών Δυνάμεων στο μέτωπο του Αιγαίου. Αν και ανεπίσημα η Μοίρα ήταν ακόμη ενεργή και με ενιαία διοίκηση, λόγω των περιορισμών της συνθήκης παραχώρησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα, επίσημα αποτελούταν από δύο τμήματα. Το 5Ο ΕΤΕΑ με έδρα την Κω και το 6Ο ΕΤΕΑ στη Ρόδο, την έδρα και της διοίκησης της Μοίρας. Η ειδικής συνθέσεως δομή της, αποτελούνταν από δύο Λόχους Κρούσεως, ένα Λόχο Πλωτών Μέσων (περιλαμβάνοντας και μια διμοιρία Υποβρυχίων Καταστροφέων ΟΥΚ), ένα Λόχο Υποστηρίξεως και τον Λόχο Διοικήσεως. Μετά από μια προσωρινή εγκατάσταση στον ιταλικό καταυλισμό στο όρος Άγιος Ηλίας και κατόπιν μεταφέρθηκε στο παλαιό ιταλικό στρατόπεδο της Καλάθου, κοντά στη Λίνδο. Το 1978, συνέχισε να παραμένει υπό την άμεσο διοίκηση της νέας Διεύθυνσης Ειδικών Δυνάμεων. Το 1988, υπήχθη στη Διοίκηση του 13ου Συντάγματος Αμφιβίων Καταδρομών της ΙΙΙ Μεραρχίας Ειδικών Δυνάμεων. Μετά τη διάλυση της Μεραρχίας και του Συντάγματος το 1996, υπήχθη στην 13η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων, στην οποία και ανήκει ως σήμερα. Η Μοίρα, στα πλαίσια των επιχειρησιακών σχεδίων, τόσο του ΓΕΕΘΑ όσο και της 95 ΑΔΤΕ, συμμετείχε στις κινητοποιήσεις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων κατά τη διάρκεια των ελληνοτουρκικών κρίσεων, κυρίως τον Μάρτιο του 1987 και της κρίσης στις βραχονησίδες Ίμια το 1996, αναπτυσσόμενη επιχειρησιακά στο θέατρο επιχειρήσεων του νοτιοανατολικού Αιγαίου. Κατά τη νύχτα της κρίσης των Ιμίων, τον Ιανουάριο του 1996, η Μοίρα είχε αναπτύξει δυνάμεις της, στον μεν χώρο ευθύνης του 5ου ΕΤΕΑ, σε πρώτο κλιμάκιο, στις βραχονησίδες γύρω από τα Ίμια και σε δεύτερο είχε πλήρη ετοιμότητα επέμβασης όπου χρειαστεί. Στον δε χώρο ευθύνης του 6ου ΕΤΕΑ, είχε πλήρη ετοιμότητα επέμβασης όπου χρειαστεί,παρόλα τα ελλειπή μέσα των μοιρών, βάσει των επιχειρησιακών σχεδίων της. Δυστυχώς οι ΄΄οικοδεσπότες΄΄ των βραχονησίδων του νότιου Αιγαίου, που είχαν κάθε φυσικό λόγο, να επέμβουν στον ζωτικό τους χώρο και να τον διαφυλάξουν κατάλληλα, ξεχάστηκαν από την τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Πάντως κατόπιν εορτής συζητήθηκε στο ΚΥΣΕΑ, η επέμβαση τμημάτων της Μοίρας στις βραχονησίδες, κάτι το οποίο τελικά δεν συνέβη. Αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι καμιά παραχώρηση εθνική εδάφους έγινε όπου η παρουσία της Μοίρας ήταν αισθητή αλλά και ότι αυτή ήταν πανέτοιμη να αντιμετωπίσει την πρωτοφανή αυτή απειλή κατά της χώρας και προφανώς θα αποτελούσε την αιχμή του δόρατος του Ελληνικού Στρατού, σε περίπτωση κλιμάκωσης της ένταξης. Από αυτή την άποψη συνέχισε να παραμένει ακόμη ανίκητη.

Περίοδος 1992-2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την κρίση των Ιμίων και την αναδιοργάνωση των Μονάδων Αμφιβίων Καταδρομών στις ανατολικές νήσους του Αιγαίου, το 5ο ΕΤΕΑ, οργανώθηκε πλέον ως Ι΄ ΜΑΚ, αναλαμβάνοντας πλέον επιχειρησιακά από πλευράς Ειδικών Δυνάμεων τον ευαίσθητο χώρο των βορείων Δωδεκανήσων. Παράλληλα η Α΄ ΜΑΚ, αναδιοργανώθηκε με βάση τα επιχειρησιακά μαθήματα του 1992, εξοπλίστηκε με σύγχρονα μέσα οπλισμού και κυρίως πλωτών μέσων, έχοντας την επιχειρησιακή ευθύνη του νοτίου συγκροτήματος των Δωδεκανήσων.

Το έμβλημα της μοίρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Μοίρες του Ιερού Λόχου αρχικά δεν είχαν δικά τους εμβλήματα. Όλοι έφεραν το μεταλλικό διακριτικό του Λόχου και τον μπεζ μπερέ των Βρετανικών Ειδικών δυνάμεων και της SAS της Μέσης Ανατολής. Αργότερα επίσης οι Μοίρες των Καταδρομών δεν είχαν δικά τους εμβλήματα αλλά χρησιμοποιούσαν ως κοινό διακριτικό τα εμβλήματα των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων, δηλ. τις ελληνικές παραλλαγές των διακριτικών, αρχικά των Βρετανών Κομάντος και αργότερα της SAS, και τον πράσινο μπερέ των Ειδικών Δυνάμεων σε όλο τον κόσμο. Με το πέρασμα του χρόνου όμως στις περισσότερες μονάδες αλλά και Κέντρα Εκπαίδευσης των Ειδικών Δυνάμεων, μορφοποιήθηκαν, αρχικά ανεπίσημα,ειδικές παραλλαγές του παραπάνω κοινού εμβλήματος, με την πρόσθεση και άλλων ειδικών συμβόλων. Το ανεπίσημο έμβλημα της Α΄ΜΑΚ, μετά το 1974, αποτελείται από το έμβλημα των Ειδικών Δυνάμεων με την πρόσθεση ενός λευκόφαιου καρχαρία που κρατά στο στόμα του ένα αναμμένο δυναμίτη, τονίζοντας την αμφίβια ιδιότητα της μοίρας, τον ειδικό καταδρομικό της χαρακτήρα και την εκρηκτική αποτελεσματικότητά της. Άλλα ανεπίσημα εμβλήματα της μονάδας που παρουσιάστηκαν ανά καιρούς, αποτελούν μάλλον καλλιτεχνικές εκφράσεις διαφόρων μελών της μοίρας, δίχως όμως επίσημη ή ημιεπίσημη κατοχύρωση. Παραλλαγή του εμβλήματος αυτού αποτελεί το έμβλημα και της θυγατρικής Ι΄ ΜΑΚ, με την πρόσθεση ενός ταχύπλοου σκάφους και μια διαφορετική στάση του δυναμιτοφόρου καρχαρία.

Τα όπλα της Μοίρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μοίρα ως προς το θέμα του ατομικού οπλισμού ακολούθησε όπως ήταν φυσικό τις άλλες Ειδικές Δυνάμεις. Στην περίοδο του Εμφυλίου πολέμου, 1948, αντικατέστησε τον αρχικό βρετανικό οπλισμό με το αμερικανικό ημιαυτόματο τυφέκιο M1 Garand και το αυτόματο M-3. Την περίοδο 1974-1992, έφερε τον βελγικό προέλευσης οπλισμό της Fabrique National, (FN FAL και το πολυβόλο FN MAG των 7,62mm. Μετά το 1992, ο ατομικός οπλισμός, αντικαταστάθηκε από τη σειρά ατομικού οπλισμού αμερικανικής προέλευσης Μ-16A1 και το ελαφρό πολυβόλο FN MINIMI. Όσον αφορά στον ομαδικό οπλισμό, ακολουθήθηκε το ίδιο πρότυπο, με τη χρήση των οπλικών μέσων που χρησιμοποιούσε εκάστοτε και το ελληνικό Πεζικό και οι άλλες Ειδικές Δυνάμεις. Ειδικές μορφές οπλισμού αποτελούσαν τα διάφορα μέσα καταστροφών (χερσαίων και θαλασσίων στόχων) και ναρκοπολέμου.

Τα πλωτά μέσα της μοίρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιερός Λόχος, αρχικά κατά τις αμφίβιες επιχειρήσεις του χρησιμοποιούσε μέσα που παραχωρούταν από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό(π.χ. υποβρύχια), το Βρετανικό Ναυτικό (π.χ.ταχέα τορπιλλοβόλα) και τις βρετανικές ειδικές μονάδες (πλωτά μέσα των Raiding Forces και της SBS. Παράλληλα με αυτά τα μέσα, ο Ιερός Λόχος, χρησιμοποίησε ως ίδια αμφίβια μέσα, εξοπλισμένα μηχανοκίνητα καΐκια, με ενισχυμένη ιπποδύναμη, ειδική διαμόρφωση των χώρων, για τη μεταφορά προσωπικού και εφοδίων, και παραλλαγμένο οπλισμό, κυρίως βαρέων και μέσων πολυβόλων. Η αναδιοργάνωση της Α΄ ΜΚ, ως ΜΑΚ μετά το 1974 και η αλλαγή του επιχειρησιακού της ρόλου, οδήγησε στη συγκρότηση του Λόχου Πλωτών Μέσων, εξοπλισμένου με ταχύπλοες ελαστικές πνευστές λέμβους (π.χ. Calligari 8-12 ανδρών) και ταχυπλόων πλαστικών σκαφών τύπου Lambro 17(εξοπλισμένων με πολυβόλο FN MAG και ΠΑΟ 106΄΄) και Lambro 24(εξοπλισμένων με πολυβόλα FN MAG και ΠΑΟ 90΄΄, ισχυρές εξωλέμβιες ή εσωλέμβιες μηχανές, βαρύ και μέσο οπλισμό και διακριτικά του ελληνικού Λιμενικού Σώματος. Μετά το 1992, τα παλαιά πλωτά μέσα αντικαταστάθηκαν με σύγχρονα εξοπλισμένα πλευστά και σταθερού κελύφους πλωτά μέσα, τύπου ΜΑGNA.

Οι θυσίες της Μοίρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συνεχής παρουσία της Μοίρας στην πρώτη γραμμή της μάχης και στην αιχμή του δόρατος των ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων συνεισέφερε συνολικά στον βωμό της δόξας και της τιμής, το άνθος τεσσάρων (4) αξιωματικών και εκατόν τριάντα οκτώ (138) Καταδρομέων, μη συμπεριλαμβανομένων των απωλειών του Ιερού Λόχου στο Αιγαίο, των τραυματισθέντων, των αγνοουμένων και των απωλειών της 35 ΜΚ. Ο αριθμός αυτός αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό θυσιών από όλες τις Ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις στο πεδίο της μάχης.

Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1942-1945, ως τμήμα του ΙΛΜΑ

1946-1949

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]