Αρχοντικό Λογοθέτη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 37°58′30″N 23°43′31″E / 37.9751°N 23.7253°E / 37.9751; 23.7253

Αρχοντικό Λογοθέτη
Το Αρχοντικό Λογοθέτη
Χάρτης
Γενικές πληροφορίες
ΕίδοςΝεοκλασικό αρχοντικό
ΑρχιτεκτονικήΝεοκλασική
ΔιεύθυνσηΆρεως 14
Γεωγραφικές συντεταγμένεςΜοναστηράκι (Αθήνα)
37°58′30″N 23°43′31″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Αθηναίων
ΤοποθεσίαΑθήνα
ΧώραΕλλάδα
Κατάστασηερειπωμένο, διατηρητέο
ΧρήσηΟικία
ΙδιοκτήτηςΝικόλαος Λογοθέτης
Τεχνικές λεπτομέρειες
Όροφοι2
Σχεδιασμός και κατασκευή
Προστασίααρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα και διατηρητέο κτήριο στην Ελλάδα

Το Αρχοντικό Λογοθέτη, κτίσμα της Τουρκοκρατίας, βρίσκεται στο Μοναστηράκι της Αθήνας, απέναντι από τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού, στην oδό Άρεως 14. Μια καμάρα της πύλης του αρχοντικού, μια βρύση, ένα λίθινο εξωτερικό κλιμακοστάσιο, που οδηγούσε στο ανώγειο του σπιτιού και μια αυλή, περιτριγυρισμένη από μεταγενέστερα κτίσματα, είναι ότι απέμεινε σήμερα από αυτό το αθηναϊκό αρχοντικό της Τουρκοκρατίας. Μέσα στην αυλή της παλιάς οικίας του Λογοθέτη βρίσκεται και το εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, που ανήκε στην οικογένεια.

Το Αρχοντικό του Λογοθέτη βρισκόταν απέναντι από τις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα στην Οδό Άρεως, η οποία τότε λεγόταν «πλατέα ρούγα του Κάτω Συντριβανιού». Εκεί ήταν το θορυβώδες παζάρι της οθωμανικής Αθήνας, όπου, εκτός από μαγαζιά και καφενέδες, υπήρχαν και ιδιωτικές κατοικίες.

Ο Δημήτριος Γρ. Καμπούρογλου (1852 - 1942) αναφέρει στο βιβλίο του Αι Παλαιαί Αθήναι (1922) τα εξής: «Ο Προφήτης Ελισσαίος τέλος σώζεται και λειτουργείται κανονικώς. Είναι μάλιστα δημοφιλέστατος εις τας γυναικείας ομάδας και πάντοτε φωτίζει και προστατεύει τα ωραία απομεινάρια του αρχοντικού των Λογοθετών, εις ο περιεκλείετο».

Αλλά και ο αρχαιολόγος και ιστορικός της τέχνης Μανόλης Χατζηδάκης γράφει σ' ένα άρθρο του στο περιοδικό Καλλιτεχνικά Νέα (1943):

"Όμως η μικρή αυτή εκκλησία παρουσιάζει και ενδιαφέρον ιστορικό και αρχαιολογικό αξιόλογο, γιατί, μαζί με το μνημειώδες κλιμακοστάσιο που συνέχεται μ' αυτήν, αποτελεί ένα από τα λίγα παλαιά αθηναϊκά λείψανα. Είναι ό,τι μένει από το μεγάλο αρχοντικό της σημαντικής αθηναϊκής οικογένειας Χωματιανού Λογοθέτου... Μα και το κτίριο το ίδιο ήταν ένα έξοχο δείγμα της τέχνης των Αθηναίων μαστόρων στον καιρό της Τουρκοκρατίας".

Ο Νικόλαος Λογοθέτης καταγόταν από τη Τζια και νέος βρισκόταν στη δούλεψη του αρχιναυάρχου του οθωμανικού στόλου Τζανούμ Χότζα, τον οποίο ακολουθούσε στις εκστρατείες του. Όταν έπεσε στη δυσμένεια του ναυάρχου, κατέφυγε στην Αθήνα κρυπτόμενος στο μοναστήρι της Πεντέλης. Πανούργος στο χαρακτήρα του και δολοπλόκος, πέτυχε τη συγχώρεση του Τζανούμ Χότζα, παίρνοντας μαζί του μέρος στην άλωση της βενετοκρατούμενης Τήνου. Αργότερα ήρθε και κατοίκησε στην Αθήνα, όπου νυμφεύτηκε τη θυγατέρα του Βερνάρδου Καπετανάκη, που είχε το προξενείο της Μεγάλης Βρεττανίας. Κατάφερε τελικά να γίνει και ο ίδιος πρόξενος της Βρετανίας.

Στο χώρο αυτό ο λόρδος Έλγιν είχε μεταφέρει προσωρινά τα μάρμαρα της Ακρόπολης προτού τα μεταφέρει στην Αγγλία.[1]

Τους ξένους περιηγητές στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα, είχε απασχολήσει αρκετά η ασθένεια, ο θάνατος και η κηδεία της θυγατέρας του Αθηναίου άρχοντα Νικολάου Λογοθέτη, γύρω στο 1805. Ο Καμπούρογλου περιγράφει, με περισσή συγκίνηση, το όλο περιστατικό (βλ. Αι Παλαιαί Αθήναι, 1922).

Στα νεότερα χρόνια, στην εκκλησία του Αγίου Ελισσαίου, δίπλα στα ερείπια του αρχοντικού Λογοθέτη, έψαλλαν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης και ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Στο ναό εκκλησιαζόταν επίσης οι λόγιοι Θεόδωρος Βελλιανίτης, Παύλος Νιρβάνας, Γ. Τσακόπουλος, Γιάννης Βλαχογιάννης και άλλοι πολλοί θαυμαστές του Παπαδιαμάντη.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Δημήτριος Γρ. Καμπούρογλου: Αι Παλαιαί Αθήναι, Αθήνα, 1922 (Βιβλιοθήκη Ιστορικών Μελετών, Αναστατικές Εκδόσεις Διον. Νότη Καραβία)
  • Ιωάννης Μπενιζέλος: Ιστορία των Αθηνών, Εκδοτική Αθηνών ΑΕ, Αθήνα, 1986.
  • Λίζα Μιχελή: Η Αθήνα των ανωνύμων, Εκδ. Δρώμενα, Αθήνα, 1990.
  • Ο Άγιος Ελισαίος (Επιμ. Φώτιος Α. Δημητρακόπουλος), Εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών, Εκδόσεις ERGO, Αθήνα, 2005.
  • Αρχείο Νεότερων Μνημείων