Αριστοτέλης Κουρτίδης
| Αριστοτέλης Κουρτίδης | |
|---|---|
 Ο Αριστοτέλης Κουρτίδης στο Εθνικόν Ημερολόγιον του Κωνσταντίνου Σκόκου (1889) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αριστοτέλης Κουρτίδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1858 Μυριόφυτο |
| Θάνατος | 1928 Πειραιάς |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Μεγάλη του Γένους Σχολή Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας εκπαιδευτικός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αριστοτέλης Π. Κουρτίδης ( Μυριόφυτο Ανατολικής Θράκης, 1858 - Πειραιάς, 1928 ) υπήρξε διακεκριμένος Έλληνας παιδαγωγός και λογοτέχνης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Κωνσταντινούπολη όπου φοίτησε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή.[1] Το 1880 μετέβη στην Αθήνα για να σπουδάσει νομική, χωρίς όμως να την ολοκληρώσει. Αργότερα σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνδέθηκε με τον λογοτέχνη και ιστοριοδίφη, Δημήτριο Καμπούρογλου, μέσω του οποίου ήρθε σε επαφή με τον διευθυντή του περιοδικού Διάπλασις των Παίδων, Νικόλαο Παπαδόπουλο, του οποίου αργότερα παντρεύτηκε την αδελφή, Σταματίνα Π. Παπαδοπούλου.[2][3] Με την Σταματίνα απέκτησαν πιθανότατα έναν γιο, τον Νικόλαο Κουρτίδη, αργότερα εκδότη καρτ ποστάλ.
Από το 1880 ως το 1893 διετέλεσε αρχισυντάκτης της Διαπλάσεως των Παίδων, δημοσιεύοντας πρωτότυπα ή διασκευασμένα παιδικά διηγήματα. Παράλληλα συνεργάστηκε με αρκετά περιοδικά αλλά και εφημερίδες, όπως η Εβδομάς, η Εστία, η Κλειώ, τα Παναθήναια,[2] το Άστυ [1] κλπ.
Το 1889 μετέβη στη Γερμανία όπου σπούδασε παιδαγωγικά και φιλοσοφία.[2][4] Μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στην Ελλάδα το 1893. Διετέλεσε καθηγητής σε διάφορα εκπαιδευτήρια όπως το Αρσάκειο, το Ωδείο Αθηνών, το διδασκαλείο Ενώσεων των Ελληνίδων και το Λύκειο Θηλέων Πειραιά,[2] το οποίο διεύθυνε μέχρι το θάνατό του.[1] Το 1882 υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος[2] και αργότερα συμμετείχε στην ίδρυση της Βασιλικής Δραματικής Σχολής.
Παράλληλα, ο Κουρτίδης παρουσίασε έντονη κοινωνική και εκπαιδευτική δραστηριότητα. Ήταν ένας από τους υποστηρικτές της δημοτικής γλώσσας, υπέγραψε μαζί με άλλους λογίους το καταστατικό ίδρυσης του Εκπαιδευτικού Ομίλου και συνέταξε το 1917 ένα από τα αναγνωστικά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του Ελευθερίου Βενιζέλου ενώ συνέβαλε στην προσπάθεια βελτίωσης του μορφωτικού επιπέδου των Ελληνίδων.[1] Επίσης, πραγματοποίησε σειρά διαλέξεων με θέμα την ψυχολογία ενώ συμμετείχε σε πληθώρα φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων.[2]
Ο Αριστοτέλης Κουρτίδης, απεβίωσε το 1928 στον Πειραιά, προσβεβλημένος από δάγκειο πυρετό.[1] Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της ελληνικής Μασονικής Στοάς, ο Κουρτίδης υπήρξε μέλος της στοάς Πυθαγόρας.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 ΤΟ ΒΗΜΑ: Λαμπρινή Κουζέλη - Ο χαμηλόφωνος οραματιστής.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Δερμιτζάκη, 2013, σ. 216.
- ↑ Για τη σχέση του Κουρτίδη με τον Νικόλαο Π. Παπαδόπουλο και την αδελφή του Σταματίνα Π. Παπαδοπούλου, βλ. Ευρετήριο συγγραφέων της Διαπλάσεως των νέων κατά ψευδώνυμο, σελ. 2, 151-152.
- ↑ «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου: Κουρτίδης Αριστοτέλης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2011.
- ↑ «Μεγάλη Στοά της Ελλάδος: Αριστοτέλης Κουρτίδης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2015.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιστοσ. Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Ποιήματα, Ανακτήθηκε 29/07/2011
- Ιστοσ. Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Βιογραφικά στοιχεία, Ανακτήθηκε 20/10/2010
- Ιστοσ. Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, Βιογραφικά στοιχεία Αρχειοθετήθηκε 2015-05-18 στο Wayback Machine.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αικατερίνη Δερμιτζάκη (2013). Το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος: ίδρυση, συλλεκτική πολιτική και άλλες δράσεις (1882-1926). Αθήνα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
|