Αργεντινή δεκάρα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
 |
Αυτό το λήμμα είναι ορφανό καθώς λίγα ή και καθόλου λήμματα συνδέουν σε αυτό. Παρακαλούμε βοηθήστε βάζοντας συνδέσμους προς αυτό σε λήμματα για σχετικά θέματα. (Φεβρουαρίου 2010) |
Η αργεντινή δεκάρα ήταν νόμισμα της Αργεντινής του τέλους του 19ου αιώνα με το χαρακτηριστικό να μοιάζει πολύ στις ελληνικές δεκάρες αλλά με πολύ μικρότερη αξία. Ως φράση χρησιμοποιείται γενικά για να δηλώσει το ψεύτικο.
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περί τα τέλη του προ παρελθόντος αιώνα και στις αρχές του 20ού όταν η δραχμή δεν είχε ακόμα υποτιμηθεί και κυκλοφορούσαν μεταλλικά κέρματα υποδιαίρεσής της π.χ. πεντάρες, δεκάρες εικοσάρες κτλ.) συνέπεσε τότε η λατινική χώρα Αργεντινή λόγω πτώχευσης να υποστεί στο νόμισμά της πολύ μεγάλη υποτίμηση.
Τελείως συμπτωματικά διαπιστώθηκε ότι οι αργεντινές δεκάρες έμοιαζαν καταπληκτικά με αυτές τις ελληνικές και κατά το μέγεθος και κατά όψιν, πλην όμως δεν είχαν καμία αξία έναντι των ελληνικών που ο κάτοχός των μπορούσε με μια δεκάρα να αγοράσει δύο εφημερίδες ή να πιει ένα καφέ σε «καφενείο πολυτελείας».
Δεν άργησαν λοιπόν να βρεθούν οι επιτήδειοι εκμεταλλευτές της ομοιότητας και της διαφοράς της αξίας για να μεταφέρουν με πλοίο στην Ελλάδα όχι βέβαια και ευκαταφρόνητο αριθμό αργεντινών δεκάρων τις οποίες προσπάθησαν και εν μέρει το πέτυχαν, σε μικρό σχετικά βαθμό, να τις θέσουν σε κυκλοφορία ως ισότιμης αξίας.
Σ΄ αυτό δε το επιχείρημα συνετέλεσε το γεγονός ότι τότε συνηθιζόταν για τη διευκόλυνση των συναλλαγών και την αποφυγή μετρήματος κάθε φορά δεκάρων να τις συσκευάζουν σε φυσίγγια (φουσέκια) που περιείχε έκαστο 10 ή 20 δεκάρες και να τις τυλίγουν με χαρτί. Μέσα σ' αυτά λοιπόν οι λεβέντες εκείνοι κανόνιζαν και παρέμβαλλαν αργεντινές δεκάρες επωφελούμενοι έτσι της υφισταμένης διαφοράς.
Βέβαια η Αστυνομία και το Λιμενικό Σώμα δεν άργησαν να εντοπίσουν τους διακινητές πλην όμως η λέξη «αργεντινή» εννοώντας τη δεκάρα δεν άργησε να αντικαταστήσει σε όλες τις λαϊκές εκφράσεις εκείνη του ψεύτικου, του κίβδηλου στη συνήθη τότε έκφραση: «Μπας κι είναι κι αυτό αργεντινό;» ή με έντονη διαβεβαίωση «Δεν έχουμε δω αργεντινά!»
Λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νίκος Γ. Μαργωμένος, «Μικροϊστορίες: η αργεντινή δεκάρα», Ο Νουμάς, τμ. 2, αρ. 120 (1904), σελ. 8–9 (pdf, 1,29 mb).
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.Γ΄, σελ.443