Αντιπαροχή
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η αντιπαροχή ή θεσμός της αντιπαροχής (ν. 3741/29) οικοπέδων με διαμερίσματα είναι μέθοδος δόμησης που χρησιμοποιήθηκε έντονα στην Ελλάδα κατά την μεταπολεμική περίοδο.
Ορισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως νομικός όρος, σημαίνει την παροχή ενός οικοπέδου σε εργολάβο ή κατασκευαστή, με αντάλλαγμα την απόκτηση μιας ή περισσότερων ιδιοκτησιών στο οικοδόμημα που θα ανεγερθεί.
Πρακτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ψηφισμένος ως νόμος το 1929 (περί "οριζόντιας ιδιοκτησίας"), εφαρμόστηκε ως λύση στο οξύ στεγαστικό πρόβλημα που προκλήθηκε ιδίως στην Αθήνα, εξαιτίας της τεράστιας συσσώρευσης πληθυσμού σε αυτήν ύστερα από την Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 και αργότερα ως αποτέλεσμα της καταστροφής χιλιάδων χωριών και κωμοπόλεων που προκάλεσε ο Εμφύλιος Πόλεμος του 1946-1949.
Σε αυτή την μέθοδο στηρίχθηκε μεταπολεμικά η οικοδόμηση της Αθήνας και των προαστίων. Αργότερα, και άλλες Ελληνικές πόλεις χρησιμοποίησαν τον τρόπο ανάπτυξης του μοντέλου της Αθήνας.