Ανναβεργίτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανναβεργίτης
Ανναβεργίτης. Προέλευση: Λαύριο. Φωτ. Rob Lavinsky
Γενικά
ΚατηγορίαΦωσφορικά[1]. Ομάδα βιβιανίτη[2]
Χημικός τύποςNi3(AsO4)2 . 8H2O
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα3,1 gr/cm3
ΧρώμαΑνοικτό πράσινο, πράσινο μήλου, ανοικτό ροζ, λευκό, γκρίζο. Ενίοτε ζωνώδες.
Σύστημα κρυστάλλωσηςΜονοκλινές
ΚρύσταλλοιΣπάνιοι, επιμηκυσμένοι κατά τον άξονα {001}, πεπλατυσμένοι κατά τον {010}
ΥφήΙνώδης, φλοιώδης, ενίοτε γαιώδης
ΔιδυμίαΌχι
Σκληρότητα1,5 - 2,5
ΣχισμόςΤέλειος {010} και {100}
ΘραύσηΛεπιοειδής
ΛάμψηΑτελώς αδαμάντινη, μαργαριτώδης
Γραμμή κόνεωςΑνοικτοπράσινη, λευκή
ΠλεοχρωισμόςΌχι
ΔιαφάνειαΔιαφανής

Ο ανναβεργίτης (αγγλ. annabergite) είναι ένυδρο αρσενικικό άλας του νικελίου. Οφείλει το όνομά του στην περιοχή Άνναμπεργκ (Annaberg) της Σαξονίας (Γερμανία), όπου πρωτοπαρατηρήθηκε. Λόγω του σχήματος των συσσωματώσεων των κρυστάλλων του, αποκαλείται "nickel bloom" ( = μπουμπούκι του νικελίου).

Είναι σχετικά ασύνηθες δευτερογενές ορυκτό, προερχόμενο από εξαλλοιώσεις θειούχων και αρσενικούχων ορυκτών του νικελίου και του κοβαλτίου στη ζώνη οξείδωσης υδροθερμικών αποθέσεων. Η ύπαρξη ερυθρίτη και ανναβεργίτη είναι δείκτης ύπαρξης νικελιούχων - κοβαλτιούχων ορυκτών σε κάποιο κοίτασμα.

Ανήκει στην ομάδα του βιβιανίτη ενώ σχηματίζει παραμικτική σειρά με τον ερυθρίτη (CO3(AsO4)2 . 8H2O). Εκτός από αυτόν σχετίζεται με γερσδορφίτη, νικελίνη και νικελιούχο σκουτερουδίτη.

Αποτελεί ελλάσον μετάλλευμα του νικελίου, οι καλοσχηματισμένοι του, ωστόσο, κρύσταλλοι, είναι αντικείμενο αναζήτησης από συλλέκτες, λόγω της διαφάνειάς του, του περίεργου σχήματος των συσσωματωμάτων του και του όμορφου πράσινου χρώματός του. Ανευρίσκεται στη Σαξονία και στην Έσση (Γερμανία), στην περιοχή Leogang του Σάλτσμπουργκ στην Αυστρία, τη Σλοβακία, την Ισπανία, το Μαρόκο, την Ιταλία, αρκετές Πολιτείες των ΗΠΑ και την Κάμπρια της Βρετανίας. Οι ωραιότεροι κρύσταλλοί του, ωστόσο, ανευρίσκονται στα μεταλλεία του Λαυρίου (Καμάριζα, Πλάκα, ορυχείο Βερζέκου, Βρυσάκι).

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
  • Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
  • Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Κατατάσσεται έτσι λόγω ομοιότητας δομής, όχι λόγω χημικής σύστασης
  2. Fe3(PO4)2·8(H2O)