Νήσος Αναλήψεως

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Αναλήψεως Νήσος)

Συντεταγμένες: 07°56′S 14°22′W / 7.933°S 14.367°W / -7.933; -14.367

Νήσος Αναλήψεως
Ascension Island

Σημαία

Εθνόσημο
Εθνικός ύμνος: God Save the King (Ο Θεός σώζει το Βασιλέα)
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Τζώρτζταουν
Αγγλική
Εξαρτημένη κτήση της Αγίας Ελένης
Μονάρχης
Κυβερνήτης
Διοικητής
Κάρολος Γ΄
Νάιτζελ Φίλιπς
Σάιμον Μίνσαλ
Κατοικήθηκε για πρώτη φορά1815
 • Σύνολο
88 km2
Πληθυσμός
 • Απογραφή  
 • Πυκνότητα 

806 [1]  
9,2 κατ./km2 
ΝόμισμαΛίρα Αγίας Ελένης
Γίνονται δεκτά και τα αμερικανικά δολάρια (SHP)
UTC (UTC +0)
Internet TLD.ac
Κωδικός κλήσης+247

Η Νήσος Αναλήψεως (αγγλικά: Ascension Island) είναι νησί στον νότιο Ατλαντικό ωκεανό, περίπου 1.600 χλμ. από τις ακτές της Αφρικής. Είναι εξαρτημένη περιοχή του Βρετανικού υπερπόντιου εδάφους της Νήσου Αγίας Ελένης, που βρίσκεται 1.287 χλμ. στα νοτιοανατολικά. Το νησί πήρε το όνομα του από την καταγεγραμμένη ημέρα της ανακάλυψης του, την ημέρα της Αναλήψεως του Σωτήρα.

Στο νησί βρίσκεται το Αεροδρόμιο Γουαϊντεγουέηκ (Wideawake Airfield), που είναι μία από κοινού εγκατάσταση της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας και της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Το νησί χρησιμοποιούταν από τον Βρετανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Φώκλαντ. Στη νήσο Αναλήψεως βρίσκεται μία από τις πέντε κεραίες (οι άλλες τέσσερις βρίσκονται στην Ατόλλη Κβαζαλέιν, στην Ατόλλη Ντιέγκο Γκαρσία, στο Κολοράντο Σπρινγκς και στη Χαβάη) που βοηθούν στη λειτουργία του Συστήματος Παγκόσμιας Θέσης (GPS).

Η νήσος Αναλήψεως δεν έχει δική της σημαία ή εθνόσημο. Χρησιμοποιούνται η Σημαία της Ένωσης και το Βασιλικό εθνόσημο του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η Αγία Ελένη με τις εξαρτήσεις της, Νήσο Αναλήψεως και Συστάδα Τριστάν ντα Κούνια

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέση της νήσου στον νότιο Ατλαντικό ωκεανό

Το κύριο νησί έχει έκταση περίπου 88 τ.χλμ.. Μια ηφαιστειακή κορυφή που υψώνεται μόλις δυτικά της Μεσο-Ατλαντικής ράχης, με το μεγαλύτερο μέρος του νησιού να είναι ένας έρημος τόπος με ροές λάβας και ηφαιστειακούς κώνους, έχουν αναγνωριστεί όχι λιγότεροι από 44 διακριτούς κρατήρες.

Ενώ το νησί ήταν άγονο με λίγα φυτά έως το 1843, το Πράσινο Όρος της νήσου Αναλήψεως είναι τώρα ένα από τα λίγα μεγάλης κλίμακας τεχνητά δάση, και σταδιακά αυξάνεται κάθε χρόνο. Το ψηλότερο σημείο του ανέρχεται στα 859 μέτρα.

Περιβάλλον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έξω από την ανατολική ακτή της νήσου Αναλήψεως είναι το μικρό νησί Νήσος του Πτηνού Λοστρόμου (Boatswain Bird Island). Είναι ένας παράδεισος για τα θαλασσοπούλια, που ξεφεύγουν από τους αρουραίους, τις γάτες και τους ανθρώπους που ήρθαν στη νήσο Αναλήψεως από την Ευρώπη και την Αφρική. Μετά από μια επιτυχημένη καμπάνια υπό τη Βασιλική Κοινότητα για την Προστασία των Πτηνών, το κύριο νησί ανακηρύχθηκε το 2006 ελεύθερο από άγριες γάτες, και τα θαλασσοπούλια μπορούν πλέον ξανά να φωλιάσουν στη νήσο της Αναλήψεως.

Θαλάσσιο καταφύγιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιανουάριο του 2016 η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι μια περιοχή γύρω από τη Νήσο Αναλήψεως θα γίνει θαλάσσιο καταφύγιο, ώστε να προστατευτεί το μοναδικό οικοσύστημα της περιοχής. Το καταφύγιο θα έχει ολοκληρωθεί πριν το 2017.[2]

Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κλίμα είναι υποτροπικό, με τη θερμοκρασία στις ακτές να ποικίλλει από 20–31 °C, και περίπου 10 βαθμούς χαμηλότερα στο ψηλότερο σημείο. Βροχοπτώσεις μπορεί να συμβούν ανά πάσα στιγμή του έτους, αλλά είναι βαρύτερες μεταξύ Γενάρη και Απρίλη.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πορτογάλος εξερευνητής Ζοάο ντα Νόβα πιστεύεται ότι ήταν το πρώτο άτομο που ανακάλυψε το νησί (το 1501), αλλά δεν το ανέφερε. Όταν το 1503 ο Αλφόνσος ντ' Αλμπουκέρκ (Πορτογάλος θαλασσοπόρος) είδε το νησί την ημέρα της Αναλήψεως σύμφωνα με το εορτολόγιο της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, το ονόμασε από αυτήν την ημέρα. Ξερό και άγονο, δεν ήταν ελκυστικό για τα διερχόμενα πλοία εκτός εάν ήθελαν να συλλέξουν φρέσκο κρέας. Οι ναυτικοί μπορούσαν να κυνηγήσουν θαλασσοπούλια και τις τεράστιες πράσινες χελώνες που γεννούν τα αυγά τους στις αμμώδεις παραλίες. Οι Πορτογάλοι επίσης εισήγαγαν κατσίκες, μια πηγή κρέατος για μελλοντικούς διερχόμενους ναυτικούς.

Τον Φεβρουάριο του 1701, το πλοίο Ρόεμπακ, με κυβερνήτη τον Ουίλιαμ Ντάμπιερ, ναυάγησε στο σύνηθες σημείο αγκυροβόλησης στον Κόλπο Κλάρενς στα βορειοδυτικά του νησιού. Περίπου 60 άντρες κατάφεραν να επιβιώσουν για 2 μήνες μέχρι που διασώθηκαν. Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι μετά από μερικές μέρες βρήκαν την ισχυρή πηγή νερού στο ψηλό εσωτερικό του νησιού, που τώρα ονομάζεται Κοιλάδα Μπρέηκνες (είναι ενδιαφέρον, ότι υπάρχει μια πολύ μικρότερη πηγή νερού, χαμηλότερα στο βουνό, που ονομάστηκε Σταλαγματιά του Ντάμπιερ από άτομα που πιθανότατα παρερμήνευσαν την ιστορία του Ντάμπιερ).

Είναι πιθανόν ότι το νησί χρησιμοποιούταν μερικές φορές ως ανοικτή φυλακή για εγκληματίες ναυτικούς, αν και υπάρχει μόνο μία καταγεγραμμένη υπόθεση τέτοιας εξορίας, του αξιωματικού ενός Ολλανδικού πλοίου, του Λέεντερτ Χάσενμπος, που τον άφησαν στον Κόλπο Κλάρενς ως ποινή για σοδομισμό τον Μάη του 1725. Η σκηνή του Ολλανδού, τα υπάρχοντα του και το ημερολόγιο του βρέθηκαν από Βρετανούς ναυτικούς τον Γενάρη του 1726, ο άνθρωπος μάλλον πέθανε από δίψα.

Η νήσος Αναλήψεως κατοικήθηκε το 1815, όταν οι Βρετανοί τοποθέτησαν εκεί μια φρουρά ως προφύλαξη μετά τη φυλάκιση του Ναπολέοντα του Ι΄ στη νήσο Αγίας Ελένης στα νοτιοανατολικά. Το Βασιλικό Ναυτικό επίσημα έχει χαρακτηρίσει το νησί ως πέτρινη φρεγάτα (χαρακτηρισμός ναυτικής εγκατάστασης σε ξηρά), «HMS Ασενσιόν», στην κατηγορία «πολεμικό ιστιοφόρο 32 κανονιών της μικρής κλάσης».

Η τοποθεσία του νησιού το έκανε έναν χρήσιμο σταθμό για πλοία και τις επικοινωνίες. Το Βασιλικό Ναυτικό χρησιμοποιούσε το νησί ως σταθμό τροφοδοσίας για πλοία, ειδικά εκείνα της Μοίρας Ναυτικού Δυτικής Αφρικής που δούλευε ενάντια στο δουλεμπόριο. Μια φρουρά του Βασιλικού Εμπορικού Ναυτικού είχε βάση στη νήσο Αναλήψεως από το 1923. Το 1898, η Ανατολική Τηλεγραφική Εταιρεία (τώρα τμήμα της Καλωδιακής και Ασύρματης) εγκατέστησε το πρώτο υποθαλάσσιο καλώδιο στο νησί, ενώνοντας το Ηνωμένο Βασίλειο με τις αποικίες του στη Νότιο Αφρική. Το 1922, το Ανοικτό Γράμμα έκανε τη νήσο Αναλήψεως εξαρτημένη περιοχή της νήσου Αγίας Ελένης, με το νησί να διοικείται από τον επικεφαλής της Ανατολικής Τηλεγραφικής Εταιρείας στο νησί μέχρι το 1964 όταν η Βρετανική Κυβέρνηση διόρισε ένα Διοικητή να εκπροσωπεί τον Κυβερνήτη της Αγίας Ελένης στην Ανάληψη.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έχτισαν μια αεροπορική βάση στη νήσο Αναλήψεως, γνωστή ως Γουαϊντεγουέηκ (που σημαίνει: με το μάτι γαρίδα) από μια κοντινή αποικία Σταχτιών Στερνών (τοπικά ονομάζονταν πουλιά 'Γουαϊντεγουέηκ' λόγω του δυνατού, διακριτού καλέσματος τους, που μπορούσε να ξυπνήσει τους ανθρώπους νωρίς το πρωί). Η αεροπορική βάση χρησιμοποιούταν από τον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών ως ενδιάμεσος σταθμός για Αμερικανικά αεροσκάφη που διέσχιζαν τον Ατλαντικό στην πορεία τους για τα θέατρα των επιχειρήσεων σε Ευρώπη και Αφρική. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και την αναχώρηση των Αμερικανών, η αεροπορική βάση έπεσε σε αχρησία.

Η μόνη δράση κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου συνέβη στις 9 Δεκεμβρίου 1941. Γύρω στο μεσημέρι, το Γερμανικό υποβρύχιο U-124 πλησίασε την Τζώρτζταουν στην επιφάνεια με σκοπό να βυθίσει οποιοδήποτε αγκυροβολημένο πλοίο ή να πλήξει τον καλωδιακό σταθμό. Το υποβρύχιο αντιμετώπισε μια πυροβολαρχία 2 κανονιών από τον Λόφο Κρος, πάνω από την Τζώρτζταουν. Κανένα βλήμα δεν βρήκε στόχο αλλά το υποβρύχιο καταδύθηκε και οπισθοχώρησε. Η πυροβολαρχία παραμένει σχεδόν άθικτη μέχρι και σήμερα.

Με την κούρσα του διαστήματος και τον ψυχρό πόλεμο οι Αμερικανοί επέστρεψαν το 1956. Το Αεροδρόμιο Γουαϊντεγουέηκ επεκτάθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Ο διάδρομος, με την παράξενη καμπύλωσή του, επεκτάθηκε, διαπλατύνθηκε, και βελτιώθηκε ώστε να επιτρέπεται η χρήση του από μεγάλα αεροσκάφη, και να ενεργεί ως διάδρομος άμεσης ανάγκης για το Διαστημικό Όχημα Η Νήσος Αναλήψεως εξακολουθεί να υπηρετεί ως σημαντικός σύνδεσμος στα Αμερικανικά διαστημικά εγχειρήματα. Η ΝΑΣΑ ίδρυσε έναν σταθμό εντοπισμού στο νησί το 1967, αλλά έκτοτε τον εγκατέλειψε. Ο Ατλαντικός Σταθμός Αναμετάδοσης του BBC εγκαταστάθηκε το 1966 για μεταδόσεις βραχέων κυμάτων σε Αφρική και Νότια Αμερική.

Το 1982, η νήσος Αναλήψεως χρησιμοποιήθηκε ως σταθμός ανασυγκρότησης για τη Βρετανική Ομάδα Ανάληψης Αποστολών κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Φώκλαντς. Η Βρετανική Πολεμική Αεροπορία παρέταξε ένα σμήνος βομβαρδιστικών Βούλκαν στο αεροδρόμιο. Οι πρώτοι βομβαρδισμοί της Βρετανικής επίθεσης έγιναν από τη Νήσο Αναλήψεως από τα Βούλκαν στην Επιχείρηση Μπλακ Μπακ. Η RAF επίσης χρησιμοποιούσε τη βάση για τον ανεφοδιασμό της Ομάδας Ανάληψης Αποστολών. Η αύξηση της εναέριας κυκλοφορίας κατά τη διάρκεια του πολέμου βρήκε το Γουαϊντεγουέηκ να ταξινομείται ως το πιο απασχολημένο αεροδρόμιο στον κόσμο για μια μικρή περίοδο. Το Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό σταματούσε στη Νήσο Αναλήψεως για ανεφοδιασμό καυσίμων στην πορεία προς τα Φώκλαντ. Μετά τον πόλεμο, οι Βρετανοί διατήρησαν μια αυξημένη παρουσία στο νησί, ιδρύοντας τη RAF Νήσου Αναλήψεως, και παρέχοντας έναν σταθμό ανεφοδιασμού για την τακτική ανταπόκριση μεταξύ της RAF Μπράιζ Νόρτον στο Οξφορντσάιρ, και τη RAF Μάουντ Πλέζαντ στις Νήσους Φώκλαντ.

Το 2002, αλλαγές στους συνταγματικούς κανονισμούς για τη Νήσο Αναλήψεως βρήκαν το πρώτο Νησιωτικό Συμβούλιο να εκλέγεται την 1η Νοεμβρίου του 2002, όμως 6 μέλη του παραιτήθηκαν τον Ιανουάριο του 2007 με το αιτιολογικό ότι «βοηθούσαν στη νομιμοποίηση μιας δημοκρατίας που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει στη Νήσο Αναλήψεως». [3]

Συνακόλουθα, προκηρύχθηκαν εκλογές οι οποίες όμως δεν έγιναν, λόγω μη συμμετοχής. Η λειτουργία του Νησιωτικού Συμβουλίου ανεστάλη για 12 μήνες από τον Κυβερνήτη και ανακοινώθηκε ότι οι γενικές εκλογές θα διεξάγονταν τον Απρίλιο του 2008.[4] Τελικά, οι εκλογές διεξήχθησαν τον Οκτώβριο του 2008 και εξελέγησαν 8 υποψήφιοι, ενώ το νέο Νησιωτικό Συμβούλιο ορκίστηκε στις 28 Οκτωβρίου.[5]

Διακυβέρνηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νήσος Αναλήψεως είναι εξαρτημένη περιοχή της Νήσου Αγίας Ελένης, ενός υπερπόντιου εδάφους του Ηνωμένου Βασιλείου. Η εκτελεστική αρχή είναι δικαίωμα του Βασιλιά, που εκπροσωπείται από τον Κυβερνήτη της Αγίας Ελένης. Καθώς ο Κυβερνήτης διαμένει στην Τζέιμσταουν της Αγίας Ελένης, ένας Διοικητής διορίζεται να εκπροσωπεί τον Κυβερνήτη στη Νήσο Αναλήψεως. Σημερινός Κυβερνήτης είναι ο Νάιτζελ Φίλιπς (από τον Αύγουστο του 2022) και Διοικητής (Administrator), από τις 2 Νοεμβρίου 2022, είναι ο Σάιμον Μίνσαλ.[6]

Εκλογές Νησιωτικού Συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι υποψήφιοι πρέπει να είναι τουλάχιστον 21 ετών, Βρετανοί πολίτες ή πολίτες υπερπόντιων εδαφών του Ηνωμένου Βασιλείου και θα πρέπει να είναι κάτοικοι του νησιού για 12 μήνες πριν την ανακοίνωση της υποψηφιότητας.[7]


Το σημερινό Νησιωτικό Συμβούλιο απαρτίζεται από 5 μέλη που είναι γνωστά ως σύμβουλοι (Councillors) και οι πιο πρόσφατες εκλογές διεξήχθησαν στις 20 Οκτωβρίου 2022.

Πρόσφατες εκλογές (2022)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι εκλογές είχαν οριστεί αρχικά για τις 22 Σεπτεμβρίου 2022, αναβλήθηκαν όμως για τις 20 Οκτωβρίου λόγω της έλλειψης στον αριθμό υποψηφίων που χρειάζονταν προκειμένου να σχηματιστεί ένα 5μελές συμβούλιο.[8] Στο Νησιωτικό Συμβούλιο εξελέγησαν 5 μέλη, επειδή οι υποψήφιοι ήταν λιγότεροι από 8. Στο Συμβούλιο εξελέγησαν τα ακόλουθα μέλη με τον αριθμό ψήφων που έλαβαν σε παρένθεση μετά το όνομα:

  • Λόρα Μαρία Σίρερ (90)
  • Κέρι Αν Μπέντζαμιν (73)
  • Άλαν Χέρμπερτ Νίκολς (62) (επανεκλογή)
  • Κάιλα Μπέντζαμιν (55)
  • Ντάγκλας Γκόρντον Μίλερ (46)

2002-2008[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες εκλογές στη Νήσο διενεργήθηκαν τα έτη 2002, 2005 και 2008.

2011-12[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πέντε μέλη εξελέγησαν στο Νησιωτικό Συμβούλιο τον Φεβρουάριο του 2011[9] εκτός από το Σίριλ Λίο που εξελέγη σε επαναληπτική εκλογή το 2012.[10]

Τα μέλη του συμβουλίου είναι οι:

  • Νιλ Λόρενς
  • Τόνι Μπέντολ
  • Φέιθ Τόμας
  • Κάθριν Κράνφιλντ
  • Σίριλ Λίο

2013[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενικές εκλογές για το 5ο Νησιωτικό Συμβούλιο διεξήχθησαν στις 31 Οκτωβρίου 2013. [11]

2016[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις εκλογές που έγιναν την 1η Σεπτεμβρίου 2016, με τη συμμετοχή έξι υποψηφίων για τις 5 έδρες.

2019[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νομοθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νήσος Αναλήψεως έχει το δικό της πλαίσιο τοπικών νόμων, που βασίζονται στους νόμους της Αγίας Ελένης και του Ηνωμένου Βασιλείου.

Δημογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεν υπάρχει ιθαγενής πληθυσμός στο νησί, αν και έχει 806 κατοίκους[1] σύμφωνα με την απογραφή του 2016. Οι στρατιωτικοί και ιδιώτες εργολάβοι των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου, μαζί με πολίτες εργάτες από την Αγία Ελένη, αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού. Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έχουν περίπου 150 άτομα που υπηρετούν στις εγκαταστάσεις της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας στο νησί και το Αεροδρόμιο Γουαϊντεγουέηκ. Η RAF Νήσου Αναλήψεως αποτελείται από προσωπικό 200 ατόμων. Στους υπόλοιπους κατοίκους περιλαμβάνονται κάποιοι εργαζόμενοι της Βρετανικής κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένου του Βρετανού Διαχειριστή.

Υπάρχουν 5 οικισμοί, με πρωτεύουσα την Τζώρτζταουν:

  • Πόλη του Γεωργίου (Georgetown)
  • Λόφος Γάτας (Cat Hill) (Κύρια Βάση, η βάση των Η.Π.Α.)
  • Το Διοικητήριο (The Residency)
  • Λόφος του Ταξιδιώτη (Traveller’s Hill) (Γουαϊντεγουέηκ, η βάση της RAF)
  • Χωριό Δύο Βάρκες (Two Boats Village)

Επίσης, υπάρχουν κάποιες εξοχικές κατοικίες στο Πράσινο Όρος.

Για να μπορέσει κάποιος να εισέλθει στη Νήσο Αναλήψεως, χρειάζεται γραπτή άδεια από τον Διοικητή. Επιπλέον, είναι σχεδόν αδύνατον να αποκτήσει κάποιος δικαίωμα μόνιμης διαμονής. Η εργασία είναι προϋπόθεση για διαμονή στο νησί. Η Βρετανική κυβέρνηση έχει βεβαιώσει ότι κανένας κάτοικος της Νήσου Αναλήψεως δεν έχει «δικαίωμα διαμονής». Η τοπική εφημερίδα «Ο Νησιώτης» αναφέρει, ότι είναι ένα θέμα σε αμφισβήτηση μεταξύ των μελών του Συμβουλίου και των επί μακρόν εργαζομένων και τις οικογένειες τους.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Απογραφή 2016
  2. «Ascension Island to become marine reserve». BBC. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2016. 
  3. «Road Repairs - Ascension Island News». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2009. 
  4. Ascension Island Council
  5. «The Islander». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2009. 
  6. «Rulers November 2022». Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2022. 
  7. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2013. 
  8. «Island Council Election Results». Ascension Island Government. 21 Οκτωβρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2022. 
  9. http://www.ascension-island.gov.ac/sites/default/files/docs/Results%20of%20General%20Election.pdf
  10. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2013. 
  11. http://www.ascension-island.gov.ac/ascension-island-council-general-election/

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]