Ανακωχή της Φωξάνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ανακωχή της Φωξάνης (ρουμάνικα Armistițiul de la Focșani, γνωστή και ως Εκεχερία της Φωξάνης) ήταν συμφωνία που έβαλε τέλος στις συγκρούσεις μεταξύ της Ρουμανίας και των Κεντρικών Δυνάμεων στο πλαίσιο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Υπογράφτηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1917 στη Φωξάνη της Ρουμανίας.

Υπόβαθρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ρουμανία εισήλθε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο τον Αύγουστο του 1916, όταν εισέβαλε στην Αυστροουγγαρία στην προσπάθεια της να καταλάβει την Τρανσυλβανία (περιοχή με ρουμανική πλειονότητα). Ωστόσο, η Γερμανία προχώρησε σε αντεπίθεση τον Σεπτέμβριο του 1916 και κατέλαβε το Βουκουρέστι και άλλα εδάφη της Ρουμανίας μέχρι τον Δεκέμβριο του 1916. Η ρουμανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να υποχωρήσει στο Ιάσιο της Μολδαβίας, αλλά κατάφερε να αποτρέψει την καταστροφή χάρη στις μεγάλες ρωσικές ενισχύσεις που στάλθηκαν στη Μολδαβία με σκοπό να αποτρέψουν την εισβολή των Κεντρικών Δυνάμεων στη Νότια Ρωσία.[1][2]

Ανακωχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, στη Ρωσία ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος και η ρωσική κυβέρνηση απέσυρε τα στρατεύματα της από τη Ρουμανία. Υπό τη διοίκηση του Λέων Τρότσκι, μια αντιπροσωπεία των Μπολσεβίκων με αρχηγό τον Αντόλφ Γιόφε ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις για ειρήνη με τις Κεντρικές Δυνάμεις στο Μπρεστ-Λιτόφσκ. Λόγω της γεωγραφικής θέσης της και της έλλειψης ρωσικής βοήθειας, η ρουμανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να ζητήσει ειρήνη.[1][3]

Η ανακωχή υπογράφτηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1917 στη Φωξάνη στον ποταμό Σερέτη, μέρος της κύριας αμυντικής γραμμής των Ρουμάνων. Η υπογραφή της ανακωχής σήμανε τη λήξη των συγκρούσεων της Ρουμανίας με τη Γερμανία, την Αυστροουγγαρία, τη Βουλγαρία και την Τουρκία.

Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενώ οι συγκρούσεις είχαν λήξει, τα περισσότερα εδάφη της Ρουμανίας παρέμειναν υπό τον έλεγχο των Κεντρικών Δυνάμεων. Τον Μάη του 1918, η κυβέρνηση της Ρουμανίας υπέγραψε την τιμωρητική Συνθήκη του Βουκουρεστίου, η οποία απαιτούσε από τη Ρουμανία να παραχωρήσει την επαρχία της Δοβρουτσάς και αρκετά περάσματα στα Καρπάθια Όρη και να χορηγήσει πολλαπλά οικονομικά προνόμια στις Κεντρικές Δυνάμεις.[2][4]

Το 1919, οι εδαφικές εκχωρήσεις της Ρουμανίας στη Γερμανία αποκηρύχτηκαν από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Οι εκχωρήσεις της Ρουμανίας στην Αυστροουγγαρία αποκηρύχτηκαν από τη Συνθήκη του Αγίου Γερμανού το 1919 και από τη Συνθήκη του Τριανόν το 1920, ενώ οι εκχωρήσεις στη Βουλγαρία αποκηρύχτηκαν από τη Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Home, p.455
  2. 2,0 2,1 Tucker, p.1555
  3. Bunyan, James (1934). The Bolshevik Revolution, 1917-1918: Documents and Materials. Stanford University Press. σελ. 273. 
  4. Home, p.456

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]