Ανάκτορο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανάκτορο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου
Χάρτης
Είδοςανάκτορο
Αρχιτεκτονικήνεοκλασική αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες39°37′33″N 19°55′29″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων
ΤοποθεσίαΚέρκυρα
ΧώραΕλλάδα
Έναρξη κατασκευής1824
ΈνοικοιΣινοϊαπωνικό Μουσείο Κέρκυρας
ΔιαχειριστήςΣινοϊαπωνικό Μουσείο Κέρκυρας
ΑρχιτέκτοναςΤζορτζ Γουίτμορ
Προστασίαδιατηρητέο κτήριο στην Ελλάδα
Commons page Πολυμέσα

Το Ανάκτορο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου είναι ένα ανάκτορο στην πόλη της Κέρκυρας στο ομώνυμο νησί. Το δεύτερο του όνομα είναι Παλαιά Ανάκτορα.

Το Ανάκτορο είχε χτιστεί για τον σερ Τόμας Μαίτλαντ, τον Βρετανό Κύριο Ύπατο Αρμοστή των Ιονίων Νήσων. Χρησιμοποιήθηκε σαν κατοικία του Ύπατου Αρμοστή, αλλά χρησιμοποιήθηκε και ως έδρα της Ιονίου Γερουσίας και του τάγματος των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου. Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στο έδαφος την ημέρα του Αγίου Γεωργίου το 1819. Η τοποθεσία που κτίστηκε το Ανάκτορο είναι ανάμεσα στο παλαιό δημαρχείο της Κέρκυρας και το ενετικό κάστρο.

Μετά την ένωση των Επτανήσων με το Βασίλειο της Ελλάδας το 1864, το ανάκτορο χρησίμευσε ως βασιλική κατοικία μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν επλήγη από τον ιταλικό βομβαρδισμό της Κέρκυρας κατά την διάρκεια των περιστατικών της Κέρκυρας. Υπέστη τη μεγαλύτερη ζημία από τη χρήση του ως προσωρινή στέγη των προσφύγων από την Ήπειρο, κατά τη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου. Το ελληνικό κράτος ήταν σε θέση να αποκαταστήσει το εσωτερικό του παλατιού το 1954 με τη βοήθεια ενός ιδιωτικού καταπιστεύματος, που διοργανώθηκε από τον σερ Charles Peake, τον τότε Βρετανό Πρέσβη στην Ελλάδα. Μέχρι το 1967 ο Έλληνας βασιλιάς χρησιμοποιούσε περιστασιακά το ανάκτορο για τις κρατικές υποχρεώσεις, ενώ κατοικούσε σε κοντινή βίλα του, το Μον Ρεπό.

Σήμερα το ανάκτορο στεγάζει το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης της Κέρκυρας. Η συλλογή του μουσείου άρχισε να συγκεντρώνεται το 1927 και αποτελείται κυρίως από δωρεές, με τη μεγαλύτερη αυτή του Γρηγορίου Μάνου με 10.500 κομμάτια.

Το ανάκτορο είναι σχεδιασμένο σε στιλ Αντιβασιλείας από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Τζορτζ Γουάιτμορ, ο οποίος ήταν ένας συνταγματάρχης και αργότερα ταγματάρχης στους Βασιλικούς Μηχανικούς. Κτίστηκε κατά κύριο λόγο με λευκή πέτρα Μάλτας. Οι δύο πύλες που πλαισιώνουν το ανάκτορο είναι η πύλη του Αγίου Μιχαήλ και η πύλη του Αγίου Γεωργίου. Οι Επίσημοι χώροι αποτελούνται από μια μεγαλοπρεπή σκάλα, μια ροτόντα στο κέντρο που οδηγεί σε δύο μεγάλες αίθουσες, την Αίθουσα του Θρόνου και την επίσημη τραπεζαρία. Το παλάτι ανακαινίστηκε για τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 1994.

Οι κήποι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι κήποι του ανακτόρου, με παλαιά πέτρινα ενετικά ενυδρεία, εξωτικά δέντρα και λουλούδια, έχουν θέα στον κόλπο μέσα από τις παλιές ενετικές οχυρώσεις και τους πυργίσκους. Η θάλασσα είναι κοντά στο ανάκτορο, δίπλα στις οχυρώσεις γύρω από τους κήπους. Ένα Καφέ στους κήπους του Ανακτόρου έχει τη δική του γκαλερί τέχνης, με εκθέσεις τόσο από εντόπιους όσο και από διεθνείς καλλιτέχνες. Είναι γνωστό ως Art Café στην περιοχή. Από το ίδιο σημείο, ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει τα πλοία να διέρχονται από το στενό κανάλι της ιστορικής νήσου Βίδο προς τα βόρεια, στον δρόμο τους προς το Νέο Λιμάνι Κέρκυρας, που έρχονται και φεύγουν με υψηλή ταχύτητα από και προς την Ηγουμενίτσα, διασχίζοντας την πανοραμική θέα. Μια κυκλική σκάλα από σφυρήλατο σίδερο επίσης βρίσκεται -κλειστή για τους επισκέπτες- στον κήπο, κατεβαίνει προς τη θάλασσα από τους κήπους, και χρησιμοποιείτο παλαιότερα από την Ελληνική Βασιλική Οικογένεια ως σύντομος δρόμος προς τα λουτρά. Οι παλαιότερα ονομαζόμενοι βασιλικοί κήποι αποκαλούνται τώρα «Κήπος του Λαού».

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Kardamitsi-Adami, Maro (2009). Palaces in Greece. Melissa Books. ISBN 978-960-204-289-2.
  • Great Palaces. Spring Books. 1964.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Palace of St. Michael and St. George της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).