Αμφικτύων Δημητρίου
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αμφικτύων Δημητρίου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αμφικτύων Δημητρίου (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 21 Μαΐου 1896 Πριγκηπόννησα |
| Θάνατος | 1938 ή 15 Ιανουαρίου 1938 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας |
Ο Αμφικτύων Δημητρίου (Πριγκηπονήσια, Μαρμαράς, Τουρκία, 21 Μαΐου 1896-Μαριούπολη σημερινής Ουκρανίας, 15 Ιανουαρίου 1938) ήταν Έλληνας ομογενής δάσκαλος, ποιητής, δημοτικιστής λογοτέχνης, μεταφραστής και συγγραφέας. Ήταν λάτρης του Πούσκιν και ιδιαίτερα γλωσσομαθής.
Σπουδές και δημιουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αμ. Δημητρίου φοίτησε σε γυμνάσιο της Κωνσταντινούπολης, όπου και παρακολούθησε παιδαγωγικό σεμινάριο. Το 1916 διέφυγε στη Ρουμανία, προκειμένου να αποφύγει τη στράτευση στον τουρκικό στρατό, ο οποίος μετείχε στις συρράξεις του "Μεγάλου Πολέμου". Εκεί εργάσθηκε σαν βοηθός μάγειρα αλλά και ως δάσκαλος. Μετά το καλοκαίρι του 1917, όταν η Ρουμανία εισήλθε και αυτή στον πόλεμο, μετοίκησε στη Ρωσία, όπου έως το 1930 δούλεψε σαν δάσκαλος στον Καύκασο, στην Κριμαία, στην Οδησσό, στη Μελιτούπολη και στη Μαριούπολη. Από τον Σεπτέμβριο του 1930 απασχολήθηκε στην Ελληνική Παιδαγωγική Σχολή της Μαριούπολης όπου δίδαξε την ελληνική γλώσσα. Ήταν θιασώτης της δημοτικής γλώσσας την οποία χρησιμοποιούσε στα γραπτά του από το 1916. Πολλά από τα έργα του δημοσιεύθηκαν σε ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά της Ουκρανίας. Συνήθιζε να υπογράφει με το φιλολογικό ψευδώνυμο "Α. Μαρμαρινός".
Το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 8 Απριλίου του 1937 έπεσε κι αυτός, όπως ο Γεωργής Κωστοπράβ του οποίου ήταν σύγχρονος, θύμα της λεγόμενης "ελληνικής υπόθεσης", μιας ευρύτατης δίωξης που εξαπέλυσαν οι σταλινικές αρχές, κατηγορούμενος για κατασκοπεία υπέρ της Ελλάδας και συνωμοσία σε βάρος της ΕΣΣΔ. Εκτελέσθηκε στις 15-1-1938, σε ηλικία μόλις 42 ετών και η μνήμη του αποκαταστάθηκε μόνο έπειτα από 26 έτη, στις 6 Μαρτίου του 1964.
Η σύζυγός του Ελένη Δημητρίου από το Κρασνοντάρ της Ρωσίας υπήρξε επίσης ποιήτρια, μεταφράστρια και καθηγήτρια της Ελληνικής Παιδαγωγικής Σχολής της Μαριούπολης.
Ενδεικτική εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Το Μονοπάτι Δεν θα Χορταριάσει" (ποίηση, με αφορμή τα 100 χρόνια από το θάνατο του Πούσκιν)
- "Τα Παιδιά του Υπογείου" (μετάφραση στα ελληνικά του διηγήματος του Κορολένκο, 1935)
- "Δεσμώτης" (μετάφραση στα ελληνικά του ποιήματος του Πούσκιν)
- "Ανθολογία της Ελληνικής Λογοτεχνίας" (Μαριούπολη, 1935, εγκρίθηκε ως εγχειρίδιο για τα ελληνικά σχολεία της Σοβιετικής Ένωσης)
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Περιοδικό "Πειραϊκό Ορόσημο", τριμηνιαία έκδοση του Συλλόγου "ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ & ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ", Τεύχος 42 (Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου-Μαρτίου 2013), σελ. 15, άρθρο της φιλολόγου Ναταλίας Μπάσενκο-Κόρμαλη.