Αλληλοδιδακτικό σχολείο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τα Αλληλοδιδακτικά σχολεία που πρωτοδημιουργήθηκαν στις αρχές του 19ουαιώνα ήταν χώροι εκπαίδευσης όπου η εκπαίδευση των νέων γίνονταν αναμεταξύ τους αμοιβαία. Μια ιδέα για τη μέθοδο που εφαρμόζονταν στα αλληλοδιδακτικά σχολεία στην Ελλάδα μας δίνει ο Γ. Κλέοβουλος σ΄ επιστολή του της 15ης Δεκεμβρίου 1818, στον Λευκάδιο Αθανάσιο Πολίτη που δημοσιεύθηκε στον Λόγιο Ερμή. Εκεί μεταξύ άλλων ο Κλεόβουλος γράφει ότι:

«η βάσις αυτής (της αλληλοδιδακτικής) ως εξ αυτής της ονομασίας εννοείται, εις το να διδάσκωνται τα παιδιά αναμεταξύ των αμοιβαίως: τα πλέον προκομμένα δηλαδή τα ολιγότερον

Περιγράφει επίσης πως χωρίζονται σε τάξεις τα παιδιά ίσων δυνάμεων και προόδου. Δυο παιδιά, τα πλέον προκομμένα και χρηστοήθη διορίζονται δάσκαλοι σε κάθε τάξη με την ονομασία Πρωτόσχολοι ή Ερμηνευταί και διδάσκουν και επιτηρούν τα υπόλοιπα. Μιλά για τις ποινές και εξηγεί πως φιλοτιμούνται τα παιδιά για να προβιβαστούν σε ανώτερη τάξη ώστε να γίνουν και εκείνοι Πρωτόσχολοι. Στα σχολεία αυτά διδάσκονται ανάγνωση, γράψιμο και αριθμητική με ειδικούς πίνακες και με κατάλληλο σύστημα ώστε να μην κουράζονται τα παιδιά.

Ο ίδιος ο Κλεόβουλος σπούδασε την μέθοδο αυτή στο Παρίσι και το 1819, με την υποστήριξη του άρχοντα Νικολάου Ροσσέτι-Ροσνοβάνου που είχε γνωρίσει εκεί ίδρυσε στο Ιάσι το πρώτο Αλληλοδιδακτικό Διδασκαλείο απ΄όπου απεφοίτησαν πολλοί αλληλοδιδακτικοί δάσκαλοι. Αυτοί σκορπίστηκαν σ΄όλη την Ελλάδα και συνέστησαν πολλά σχολεία της μεθόδου αυτής.[1] Η Φιλανθρωπική Εταιρεία ίδρυσε στο Ναύπλιο ένα τέτοιοι σχολείο στο οποίο φοίτησε και ο Σταμάτης Σέρμπος το 1835, όπως ο ίδιος αναφέρει στο χειρόγραφό του, στο οποίο φοιτούσαν 250 μαθητές με διευθυντή τον Ν. Νικητόπουλο.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Λουκία Δρούλια, Άγνωστα και ανέκδοτα κείμενα «Σταθμοί προς τη Νέα Ελληνική Κοινωνία (1790-1840)», σ. 94, 1964

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]