Αλαμούνδαρος Γ΄ των Λαχμιδών
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αλαμούνδαρος Γ΄ των Λαχμιδών | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5ος αιώνας Al-Hirah |
| Θάνατος | 554 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | 'Amr III ibn al-Mundhir Al-Mundhir IV ibn al-Mundhir Qabus ibn al-Mundhir |
| Γονείς | Imru-l-Qays ibn an-Numan και ma' alsama' |
| Οικογένεια | Λαχμίδες |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μαλίκ |
Ο Αλαμούνδαρος Γ΄, ο Σακήνης όπως λεγόταν (αραβικά: αλ-Μουντίρ ιμπν αλ-Νου'μαν, πέθανε το 554), ήταν αυθέντης των Λαχμιδών Αράβων και ηγεμόνας των υπό σασσανιδική κυριαρχία Σαρακηνών. Με τις συνεχείς επιδρομές του, για μισό αιώνα αποτέλεσε σοβαρή απειλή στα ανατολικά όρια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ο Αλαμούνδαρος εξαπέλυσε επιδρομές κατά των ανατολικών επαρχιών του Βυζαντίου ήδη από το 503, στα πλαίσια του βυζαντινοπερσικού πολέμου. Επί αυτοκρατόρων Ιουστίνου Α' και Ιουστινιανού στράφηκε κατά των Βυζαντινών και των συμμάχων τους Σαρακηνών και κατόρθωσε να οδηγήσει τον στρατό του μέχρι την Αντιόχεια. Σύμφωνα με τον ιστορικό Προκόπιο (Προκ. Περσ. Ι 17) ήταν ο βασικός υπαίτιος για την καταστροφή του στρατού του Βελισάριου, που είχε εκστρατεύσει το 531 κατά των Περσών, καθώς και ο υποκινητής του νέου συνοριακού πολέμου που ακολούθησε την ανακωχή του 545 (Προκ. Περσ. II 28). Για την αντιμετώπιση του Αλαμούνδαρου, οι Βυζαντινοί συσπείρωσαν τις σύμμαχες αραβικές φυλές υπό την ηγεμονία των Γασσανιδών και του φυλάρχου τους Αρέθα Ε' (αλ-Χαρίθ ιμπν Τζαμπαλά). Η πολιτική αυτή απέδωσε γρήγορα καρπούς, και τον Ιούνιο του 554 μ.Χ. ο Αλαμούνδαρος σκοτώθηκε σε μάχη ενάντια στους Γασσανίδες.