Ακτή (αρχαιότητα)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Κατά την αρχαιότητα οι Έλληνες με την ονομασία Ακτή καλούσαν αρχικά ολόκληρη την Αττική (Στράβων 336-13). Αργότερα η ονομασία Ακτή αποδόθηκε στη λεγόμενη σήμερα Πειραϊκή χερσόνησο, δηλαδή στην περιοχή που αρχίζει από το στενότερο σημείο ξηράς μεταξύ λιμένα Ζέας (Πασαλιμάνι) και του κεντρικού λιμένα Πειραιά, απ΄ όπου και επεκτείνεται σ΄ ολόκληρη την περιοχή που σήμερα ονομάζεται Φρεαττύδα, Καλλίπολη, Πειραϊκή, με όλους τους όρμους, μέχρι και το Χατζηκυριάκειο.
Από εδάφια των Διοδώρου, Λυκούργου και Αριστοτέλη προκύπτει ότι η Ακτή ήταν χώρος εντός των Πειραϊκών τειχών και πλησίον της θάλασσας. Μάλιστα από τις λεπτομέρειες των ίδιων των συγγραφέων συνάγεται πως το τμήμα αυτό πρέπει να τοποθετηθεί σ΄ αυτό που σήμερα ονομάζεται Πειραϊκή χερσόνησος μαζί με τους υπεράνω λόφους όπου και είναι κτισμένη η σημερινή Καλλίπολη. Σ΄ αυτή τη γνώμη καταλήγει και ο Ι. Δραγάτσης καθώς και οι Milchhöfer, Curtius, Wachsmuth και Hirschfeld (δηλαδή από Πασαλιμάνι μέχρι Β. Περίπτερο).
Στους νεότερους χρόνους ο Πειραϊκός λαός ονομάζει Πειραϊκή (χερσόνησο) την εκατέρωθεν του παραλιακού δρόμου περιοχή που οδηγεί από τη Φρεαττύδα μέχρι το "Βασιλικό Περίπτερο", δεξιά του εισερχομένου στον λιμένα Πειραιά.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι η Ακτή, εκείνη της αρχαιότητας, θα πρέπει να τοποθετηθεί σ΄ ολόκληρη την παράκτια γραμμή, χωρίς τη χερσόνησο, από το οχυρωματικό τείχος της λεγόμενης παλαιότερα "Κρεμυδαρούς", της άλλοτε Ηετιωνείας, μέχρι του δυτικού μυχού του Φαληρικού όρμου όπου και άρχιζε η αμμώδης παραλία μέχρι το 1967 όταν ξεκίνησε η νέα διαμόρφωση της ακτής Φαλήρου.