Αιθυλομεθυλοθειαιθέρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αιθυλομεθυλοθειαιθέρας
Γενικά
Όνομα IUPAC Αιθυλομεθυλοθειαιθέρας
Άλλες ονομασίες Αιθυλομεθυλoσουλφίδιο
Χημικά αναγνωριστικά
Μοριακή μάζα 76,16 amu
Αριθμός CAS 624-89-5[1]
SMILES CCSC
Αριθμός EINECS 210-868-4
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης -106 °C
Σημείο βρασμού 66-67 °C
Πυκνότητα 827 kg/m3
Διαλυτότητα
στο νερό
6,43 kg/m3
Χημικές ιδιότητες
Ελάχιστη θερμοκρασία
ανάφλεξης
-15 °C
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Ο αιθυλομεθυλοθειαιθέρας ή αιθυλομεθυλοσουλφίδιο (ethylmethylsulphide, EMS) ή μεθυλοθειοαιθάνιο ή 2-θειαβουτάνιο είναι ένας διαλκυλoθειαιθέρας, μια οργανική ένωση του θείου με συνοπτικό συντακτικό τύπο CH3CH2SCH3 (ή ακόμη πιο συνοπτικά EtSMe). Στις συνηθισμένες συνθήκες (1 atm, 25°C) είναι ένα αδιάλυτο στο νερό και εύφλεκτο πτητικό υγρό με χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή. Είναι ισομερές θέσης της πφοπανοθειόλης και της ισοπροπανοθειόλης.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Εκτός από την απομόνωσή του από διάφορες φυσικές πηγές, είναι διαθέσιμες και οι παρακάτω χημικές μέθοδοι.

Με αλκυλίωση αλάτων θειολών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με μεθυλίωση από μεθυλαλογονίδια αλάτων αιθανοθειόλης (π.χ. CH3CH2SK) ή αιθυλίωση από αιθυλαλογονίδια αλάτων μεθανοθειόλης (π.χ. CH3SK) παράγεται διμεθυλοθειαιθέρες[2]. (Αντίδραση Williamson για θειαιθέρες):


ή

Αναγωγή σουλφοξειδίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με αναγωγή αιθυλομεθυλοσουλφοξείδιου από υδροϊώδιο παράγεται αιθυλομεθυλοθειαιθέρας[3]:

Παράγωγα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επίδραση διαλογονούχου υδραργύρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση διαλογονούχου υδραργύρου (HgX2) παράγονται αιθυλομεθυλοθειοϋδραργιρικά άλατα[4]:

Επίδραση αλκυλαλογονιδίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση αλκυλαλογονιδίων (RX) παράγονται άλατα του σουλφωνίου[5]:

Οξείδωση προς σουλφοξείδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση υπεροξείδιου του υδρογόνου οξειδώνονται προς αιθυλομεθυλοσουλοφοξείδιο[6]:

Παραπομπές και παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Όλα τα παρακάτω δεδομένα από εδώ:[1]
  2. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ,266, §Β1.
  3. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.Π4→3.
  4. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.I3α.
  5. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.I3β.
  6. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.I3→4.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
  • Πολυχρόνη Σ. Καραγκιοζίδη: Ονοματολογία οργανικών ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1991, Έκδοση Β΄.
  • Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, Έκδοση Β΄.
  • Δ. Νικολαΐδη: Ειδικά κεφάλαια Οργανικής Χημεία, Θεσσαλονίκη 1983.