Αθανάσιος Μπρούφας
| Αθανάσιος Μπρούφας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1850 Παλαιοκρίμνι Κοζάνης |
| Θάνατος | 1896 Μορίχοβο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Μακεδονομάχος |
Ο Αθανάσιος Μπρούφας (Παλαιοκρίμνι, 1850 - Μορίχοβο, 1896) ήταν Έλληνας αγωνιστής από το Παλιοκρίμνι (κοντά στο Πολυκάστανο Κοζάνης) στην επαρχία Βοΐου της Μακεδονίας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αθανάσιος Μπρούφας γεννήθηκε στο Παλιοκρίμνι (κοντά στο Πολυκάστανο Κοζάνης) στην επαρχία Βοΐου. Στη συνέχεια η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Στιζάκι (Αηδόνια) Γρεβενών. Μετά την ενηλικίωσή του μετέβη στην Αθήνα, όπου άσκησε το επάγγελμα του κτίστη. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Μακεδονία και εξακολούθησε να εργάζεται ως κτίστης. Το 1878, όταν ξέσπασε η Μακεδονική επανάσταση πούλησε την οικία του και εξόπλισε δικό του σώμα, αποτελούμενο από 70 άνδρες. Στο σώμα του συμμετείχαν και οι δύο αδελφοί του.[1]
Κατά τη Μακεδονική επανάσταση του 1896, το Σώμα του αποβιβάστηκε στο Ελευθεροχώρι της Πιερίας στις αρχές Ιουλίου του 1896. Έπειτα από διάφορες συγκρούσεις με τουρκικά αποσπάσματα κινήθηκε προς Μορίχοβο, όπου ο ίδιος σκοτώθηκε και το Σώμα του διαλύθηκε. Πέντε άλλα σώματα ακολούθησαν το Σώμα του Μπρούφα. Τα περισσότερα κινήθηκαν από την ελληνοτουρκική μεθόριο, ενώ ένα επεχείρησε απόβαση στην Παραλία της Πιερίας. Κανένα, όμως, δεν μπόρεσε να κρατηθεί για αρκετό χρόνο και πολλά από αυτά διαλύθηκαν, μόλις εισέδυσαν στο τουρκικό έδαφος.
Ωστόσο, τμήματα των σωμάτων που διαλύθηκαν κάτω από ντόπιους οπλαρχηγούς κινήθηκαν σε διάφορες περιοχές στην Κεντρική και στη Δυτική Μακεδονία και ανέλαβαν ρόλο αρματολικό.
Ακολούθησε η προκήρυξη από την περιοχή της Μεγάλης Πρέσπας, στις 15 Αυγούστου 1896 και οι οπλαρχηγοί διακήρυξαν: «Ημείς, Έλληνες όντες, ελληνικήν την Μακεδονίαν θέλομεν και προς τούτο αγωνιζόμεθα».
Η δράση του Αθανάσιου Μπρούφα δοξάστηκε από τους Έλληνες της Μακεδονίας που τον ύμνησαν με πλήθος δημοτικών τραγουδιών:
- Το λεν οι κούκοι στα βουνά κι οι πέρδικες στα πλάγια,
- το λέει κι ο πετροκότσυφας σ' αντάρτικα λημέρια.
- Οι αντάρτες εσκορπίσανε, γινήκανε μπουλούκια
- ο Μπρούφας στο Μορίχοβο, Ζαρκάδας στα Καϊλάρια,
- κι ο Τάκης ο περήφανος ψηλά στο Περιστέρι.
- Και πάλιν εσυνάχτηκαν στην Παναγιά Λιμνίτσα
- κι εκείθεν στέλνουν προσταγές και την Τουρκιά τρομάζουν:
- Τούρκοι, καθήστε φρόνιμα! Σας καίμε τα χωριά σας.
- Δεν είναι ο περσινός καιρός, Βούλγαροι αρκουδιαραίοι
- μόν' είναι Ελληνόπουλα, που ζούνε στα λαγκάδια
- και πολεμούνε την Τουρκιά και νύχτα και ημέρα[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Βασίλειος Κ. Γούναρης, Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, Η ιστοριογραφία και η χαρτογραφία του Μακεδονικού Ζητήματος, Εθνικές διεκδικήσεις, συγκρούσεις και εξελίξεις στη Μακεδονία 1870-1912, Από την ίδρυση της ΕΜΕΟ στο Ίλιντεν». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2012.
- ↑ Πετρόπουλος, Δημήτριος (1969). «Δημοτικά τραγούδια του Μακεδονικού Αγώνα (Μακεδονικά 8)». ejournals.epublishing.ekt.gr. Θεσσαλονίκη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. σελ. 335-336. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2022.