Αζόφ (δίκροτο)

Το Αζόφ ήταν ένα ιστορικό πολεμικό ιστιοφόρο δίκροτο, με 74 πυροβόλα, ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου, που συμμετείχε στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου (20 Οκτωβρίου 1827), στην οποία και επέβαινε ο ναύαρχος Χέυδεν, ενώ κυβερνήτης της ήταν ο πλοίαρχος Λαζάρεφ.

Στη ναυμαχία εκείνη πλέοντας η «Αζόφ» επικεφαλής και σε αρκετή απόσταση της ρωσικής μοίρας που καθυστερούσε λόγω άπνοιας δέχθηκε τις ομοβροντίες πέντε συγχρόνως εχθρικών πλοίων από τις οποίες και βρέθηκε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, βαλλόμενη ταυτόχρονα και από παράκτια φρούρια. Στη κατάσταση εκείνη το ουραγό πλοίο «Μπρεσλάου» της γαλλικής μοίρας του ναυάρχου Δεριγνύ, που προπορευόταν και που δεχόταν ομοίως βολές, μοίρασε με την Αζόφ τις κατά πλευρά βολές τους τόσο κατά των παράκτιων πυροβολείων όσο και κατά του κέντρου της τουρκοαιγυπτιακής παράταξης.

Αργότερα ο Ιωάννης Καποδίστριας όταν είχε ψυχραθεί με τον Κόδριγκτον για το θέμα του Συντάγματος, εγκατέλειψε το αγγλικό δίκροτο "Ουώρσπαϊτ", που είχε επιβιβαστεί από την Αίγινα, και επιβιβάστηκε σ΄ αυτό το πλοίο, στις 28 Ιουλίου του 1827, στη Ζάκυνθο, προκειμένου να επιθεωρήσει στο Δραγαμέστι (κοντά στο σημερινό Αστακό) το στρατόπεδο του Τσούρτζ.

Το δίκροτο Αζόφ για μακρύ χρόνο ναυλοχούσε στον Πόρο, όπου ο γηραιός ναύαρχος συνδέθηκε φιλικά με τον Εμμανουήλ Τομπάζη στον οποίο τα Χριστούγεννα του 1828 στην ονομαστική του εορτή του πρόσφερε ως δώρο δύο μανταρινιές που τοποθετήθηκαν σε ξύλινες γλάστρες στην αίθουσα του ναυάρχου Τομπάζη, σε ανάμνηση της ιστορικής ναυμαχίας, όταν και οι δύο έλαβαν το «βάπτισμα του πυρός» για την ανεξαρτησία της Ελλάδας.

Οι μανταρινιές εκείνες που λέγεται πως και οι δύο ναύαρχοι ιδιόχειρα φύτεψαν στο κτήμα του Τομπάζη στον Πόρο ήταν οι πρώτες που φυτεύτηκαν στην Ελλάδα και των οποίων ο καρπός τους ήταν μέχρι τότε άγνωστος.

Το δίκροτο Αζόφ, που οι Έλληνες το αποκαλούσαν "Δελίνιο" (εκ του γαλλικού όρου), παρέμεινε τελικά στα ελληνικά νερά μέχρι και τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα.