Αετός Θεσπρωτίας
Συντεταγμένες: 39°34′31″N 20°23′52″E / 39.57528°N 20.39778°E
| Αετός | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Δήμος | Φιλιατών |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Θεσπρωτίας |
| Υψόμετρο | 160 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Πιτσάρι |
Ο Αετός (έως 1928 Πιτσάρι[1]) είναι χωριό του δήμου Φιλιατών του νομού Θεσπρωτίας εντός των ορίων της περιφέρειας Ηπείρου (Σχέδιο Καλλικράτης). Βρίσκεται ανατολικά των Φιλιατών και βορειοανατολικά της Ηγουμενίτσας στη κοιλάδα του Καλαμά και σε υψόμετρο 160 μ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του Αετού ανέρχεται σε 134 κατοίκους.
Ιστορικά και γενικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κοντά στον Αετό έχουν βρεθεί ερείπια αρχαίου οικισμού[2], με στοιχεία συνεχούς κατοίκησης από τον 9ο μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ[3]. Το χωριό αναφέρεται με το όνομα Πιτσάρι κατά την οθωμανική απογραφή που πραγματοποιήθηκε το 1895[4]. Μετά την προσάρτηση του στο ελληνικό κράτος, υπήχθη στην επαρχία Φιλιατών[5], ενώ μέχρι τη δεκαετία του 1940 διέθετε μια σημαντική κοινότητα Τσάμηδων (ενδεικτικά, κατά την απογραφή του 1940, από τους 397 κατοίκους του χωριού οι 351 ήταν μουσουλμάνοι[6]).
Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πληθυσμός του Αετού υπέστη αισθητή μείωση, η οποία συνεχίστηκε και κατά τις υπόλοιπες δεκαετίες. Από το 1997 έως το 2010 σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας αποτελούσε έδρα κοινότητας του δήμο Φιλιατών, ενώ από την 1η Ιανουαρίου του 2011 αποτελεί έδρα της ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας Φιλιατών, του ομώνυμου δήμου. Εκκλησιαστικά ο Αετός υπάγεται στη Μητρόπολη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας και η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο.
Απογραφές πληθυσμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Απογραφή | 1895 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 327[4] | 371[1] | 397[6] | 222[1] | 253[1] | 193[1] | 184[1] | 247[1] | 148[7] | 134[8] |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α΄ τόμος, σελ. 45.
- ↑ «Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού: Αετός Φιλιατών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Μαρία Ανδρεαδάκη - Βλαζάκη (επιμ.), 2000 - 2010. Από το ανασκαφικό έργο των εφορειών αρχαιοτήτων, Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, Αθήνα 2012, σελ. 353.
- ↑ 4,0 4,1 Μιχάλης Κοκολάκης, Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895, στο Τετράδια Εργασίας, τεύχος 18, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 2008, σελ. 271.
- ↑ Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 1ος, συμπλήρωμα, σελ. 96.
- ↑ 6,0 6,1 Χαρίτωνος Κ. Λάμπρου, Οι Τσάμηδες και η Τσαμουριά, Αθήναι 1949, σελ. 9.
- ↑ Απογραφή 2001, σελ. 128.
- ↑ Πόσοι κατοικούμε στην Ήπειρο - Όλη η απογραφή του 2011 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine..
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη (επιμ.), 2000 - 2010. Από το ανασκαφικό έργο των εφορειών αρχαιοτήτων, Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, Αθήνα 2012.
- Μιχάλης Κοκολάκης, Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895, στο Τετράδια Εργασίας, τεύχος 18, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 2008.
- Χαρίτωνος Κ. Λάμπρου, Οι Τσάμηδες και η Τσαμουριά, Αθήναι 1949.
- Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, Α΄ τόμος, ΤΑ ΝΕΑ, 2012.
