Χαμοκέρασο

Χαμοκέρασο
	(Διατροφική δήλωση ανά 100 γραμμάρια)
Ενέργεια	30.000 kcal
Νερό	91,570 g.
Μακροθρεπτικά Συστατικά
Λιπαρά	g.
Κορεσμένα	{{{κορεσμένα}}} g
Μονοακόρεστα	{{{μονοακόρεστα}}} g
Πολυακόρεστα	{{{πολυακόρεστα}}} g
ω-3	{{{ω-3}}} g
ω-6	{{{ω-6}}} g
Υδατάνθρακες	7,020 g.
Σάκχαρα	{{{σάκχαρα}}} g
Πρωτεΐνες	0,610 g.
	Βιταμίνες
Βιταμίνη Α	~ I.U.
Βιταμίνη D	~ I.U.
Βιταμίνη Ε	~ mg.
Βιταμίνη Κ	~ mg.
Βιταμίνη Β1	0,020 mg.
Βιταμίνη Β2	0,066 mg.
Βιταμίνη Β3	0,230 mg.
Bιταμίνη Β5 (παντοθενικό οξύ)	0,340 mg.
Bιταμίνη Β6	~ mg.
Bιταμίνη Β7 (βιοτίνη)	~ mg.
Φυλλικό οξύ	~ mg.
Βιταμίνη Β12 (κυανοκοβαλαμίνη)	~ mg.
Βιταμίνη C	56.700 mg.
	Ιχνοστοιχεία: Μέταλλα
Ασβέστιο	14.000 mg.
Σίδηρος	0,380 mg.
Μαγνήσιο	~ mg.
Κάλιο	160.000 mg.
Νάτριο	1.000 mg.
Ψευδάργυρος	0,130 mg.
Χαλκός	0,49 mg.
Μαγγάνιο	0,290 mg.
Φώσφορος	~ mg.
Άλλα
Καφεΐνη	~ mg.
Θεοβρωμίνη	~ mg.
Τέφρα	~ g.
	*με το σύμβολο ~ δηλώνεται έλλειψη στοιχείων στην εγκυκλοπαίδεια
	πηγή άντλησης πληροφοριών: redalyc.uaemex.mx/pdf/685/68514101.pdf

Χαμοκέρασο
	; Ώριμος καρπός χαμοκέρασου (αγριοφράουλας)
Συστηματική ταξινόμηση
Σύστημα: κατά CRONQUIST, 1981
Βασίλειο:	Φυτά (Plantae);
Συνομοταξία:	Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta);
Ομοταξία:	Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida);
Υφομοταξία:	Ροδίδες (Rosidae);
Τάξη:	Ροδώδη (Rosales);
Οικογένεια:	Ροδοειδή (Rosaceae);
Γένος:	Χαμαικέρασος (Fragaria);
Είδος:	F. vesca;
Διώνυμο
	; (Fragaria vesca); L.

Το χαμοκέρασο (αρχ.: χαμαικέρασος) (Fragaria vesca, Χαμαικέρασος η λεπτή) κοινώς ονομάζεται αγριοφράουλα και είναι ένα φυτό των δασικών εκτάσεων που αναπτύσσεται σε όλο το Βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη. Γνωστότερο άγριο είδος είναι το Fragaria vesca, ιθαγενές της Ευρώπης, της Ασίας και της Βόρειας Αμερικής. Το φυτό αυτό γνωστό και ως αγριοφράουλα, συναντάται αυτοφυές σε ορεινές, δασώδεις περιοχές. Οι καρποί του είναι μικρές και πολύ εύγεστες φράουλες. Πρόκειται για το πρώτο είδος φραουλιάς που άρχισε να καλλιεργείται στην Ευρώπη μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα, οπότε αντικαταστάθηκε από το υβρίδιο Fragaria × ananassa.

Περιγραφή φυτού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόκειται για χαμηλές, τριχωτές πόες, γνωστές και ως φραουλιές με ρίζωμα που έρπει και σύνθετα φύλλα που αποτελούνται από τρία οδοντωτά φυλλάρια. Φέρουν λευκά μονογενή ή διγενή άνθη διατεταγμένα κατά δέσμες στην κορυφή μακριων ποδίσκων· κάθε άνθος αποτελείται από πεντασχιδή κάλυκα, πέντε πέταλα, 20-35 στήμονες και πολυάριθμους ύπερους.

Ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και χαρακτηριστικό γνώρισμα γενικά της φραουλιάς (κηπευτικής) είναι ότι πολλαπλασιάζεται αγενώς με παραφυάδες, οι οποίες εκφύονται από τη βάση του βλαστού που αναπτύσσουν επιγενείς ρίζες που δίνουν νέα φυτά, το χαμοκέρασο δεν αναπτύσσει έρπον ρίζωμα (αμολυτές). Αυτό θα καθιστούσε αδύνατη την ανάπτυξή του, καθόσον φύεται σε πετρώδη και σκληρά εδάφη που δεν ευνοούν την ανάπτυξη νέων φυτών. Την βρίσκουμε πάντα σε ξέφωτα των δασών και τις περισσότερες φορές ανάμεσα σε φτέρες, γεγονός που πιστοποιεί την περιορισμένη έκθεσή του στις ακτίνες του ηλίου· γι΄αυτό ποτέ δεν μετατράπηκε σε φράουλα του κήπου (αυτό καθ' εαυτό χωρίς διασταύρωση). Ο καθένας μπορεί να το διαπιστώσει στην πράξη.^[1] Ο καρπός του είναι σύνθετος και ψευδής:αποτελείται από πολυάριθμα, μικροσκοπικά αχαίνια - που είναι και οι πραγματικοί καρποί - σφηνωμένα στην κόκκινη, χυμώδη σάρκα της διογκομένης ανθοδόχης. Αρχικά έχουν λευκοπράσινο χρώμα και κατά την ωρίμανση γίνονται κόκκινες.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα στοιχεία από τις αρχαιολογικές ανασκαφές δείχνουν ότι η αγριοφράουλα έχει καταναλωθεί από τον άνθρωπο της Παλαιολιθικής εποχής.^[2] Τον 17ον αιώνα εισήχθη στην Ευρώπη το είδος Fragaria virginiana της ανατολικής Βόρειας Αμερικής και αργότερα το είδος Fragaria Chiloensis της Χιλής, από την διασταύρωση των οποίων προέκυψε τυχαία το υβρίδιο Fragaria x ananassa, η λεγόμενη κηπευτική Φράουλα με τους μεγάλους καρπούς.

Οικολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τυπικός οικότοπος είναι οι άκρες των δασικών μονοπατιών και τα ξέφωτα του δάσους, όπου κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν υπάρχει πλήρης φωτεινότητα. Τα φύλλα της τρώγονται από τα Οπληφόρα ζώα, όπως μουλάρι, ζαρκάδι, άλκες και οι καρποί της από μια ποικιλία θηλαστικών, όπως ο Σκίουρος και πτηνών (ορτύκια), που βοηθούν επίσης στη διανομή του σπόρου και τη διαιώνισή της.