Αγά Χαν

Αγά Χαν (Āqā Xān, επίσης Aqa Khan και Agha Khan)^[1], είναι ο κληρονομικός τίτλος του Ιμάμ του μεγαλύτερου κλάδου των Ισμαηλιτών ακολούθων της σιιτικής πίστης. Ανήκουν στο Ιμαμάτο των απογόνων του Ισμαήλ ιμπν Τζαφάρ, πρεσβύτερου γιου του Ιμάμη Τζα'φαρ αλ-Σαντίκ, ενώ ο μεγαλύτερος κλάδος του Σιιτισμού των Δωδεκαδιτών ακολουθεί τον Μουζά αλ-Καζίμ μικρότερο αδελφό του Ισμαήλ και τους διαδόχους του. Οι Δωδεκαδίτες Ισμαηλίτες ακολουθούν επίσης τους γιους του Αμπντουλά Τζαφάρ μπιν Μουχάμαντ Ας-Σαντίκ (Abdullah Jafar bin Muhammad As-Sadiq), Ισμαήλ μπιν Τζαφάρ και Αμπούλ Χασάν Μούσα μπιν Τζαφάρ. Ένας τρίτος γιος, επίσης Ισμαήλ μπιν Τζαφάρ πέθανε σε παιδική ηλικία, χωρίς ποτέ να εισέλθει στη διαδικασία της διαδοχής. Το βασίλειο των Φατιμιδών κυβερνάτο από επτά διαδόχους, μετά τους οποίους ξέσπασε διαφωνία ανάμεσα σε δύο πρίγκιπες — του Νιζάρ και του Μουσταλί η οποία κατέληξε στην ήττα των Νιζαρί και τη φυγή αρκετών από το Ιράν στην Αίγυπτο.

Σύμφωνα με τον Φαρχάντ Νταφτάρυ^[2] στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα όταν οι Νιζαρί Ιμάμ ζούσαν ακόμη στο Ιράν ο τιμητικός τίτλος του "Αγά Χαν" αποδόθηκε στον Αγά Χασάν Αλί Σαχ, τον 46ο Ιμάμ των Ισμαηλιτών από τον Πέρση βασιλέα Φαθ-Αλί Σαχ Καζάρ, Σάχη της Περσίας.^[3]

Διαδοχή στον 19ο αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αγά Χαν Α΄ - Χασάν Αλί Σαχ Μεχαλατί Αγά Χαν Α΄ (Hasan Ali Shah Mehalatee Aga Khan I) (1800–1881), 46ος Ιμάμ (1817–1881)
Αγά Χαν Β΄ - Αλή Σαχ Αγά Χαν Β΄ (Ali Shah Aga Khan II) (1830–1885), 47ος Ιμάμ (12 Απριλίου 1881–1885)
Αγά Χαν Γ΄ - Σερ Σουλτάν Μοχάμεντ Σαχ (Sir Sultan Mohamed Shah) (1877–1957), 48ος Ιμάμης (17 Αυγούστου 1885–1957)
Αγά Χαν Δ΄ - Πρίγκιπας Καρίμ Αλ Χουσεϊνί (Prince Karim Al Husseini) (γεν. 1936), 49ος Ιμάμ των Ισμαηλιτών (11 Ιουλίου 1957–παρόν)

Παραπομπές σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Daftary, Farhad (2007). The Ismailis: Their History and Doctrines Second Ed. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-511-35561-5.
↑ «The Institute of Ismaeli Studies». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2014.
↑ Daftary, Farhad 2004, Ismaili Literature: A Bibliography Of Sources And Studies. Institute of Ismaili Studies. ISBN 978-1-850-43439-9.

Διαδίκτυο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[DaftaryIsmailis2ed-1] Daftary, Farhad (2007). The Ismailis: Their History and Doctrines Second Ed. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-511-35561-5.

[2] «The Institute of Ismaeli Studies». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2014.

[3] Daftary, Farhad 2004, Ismaili Literature: A Bibliography Of Sources And Studies. Institute of Ismaili Studies. ISBN 978-1-850-43439-9.

[1]

[2]

[3]