Αβαρβαρέα
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Αβαρβαρέα ή Αβαρβαρέη αναφέρονται τα ακόλουθα δύο πρόσωπα:
- Ναϊάδα της Τρωάδας. Σύμφωνα με την Ιλιάδα (Ζ 22), όπως αφηγείται ο Όμηρος, η Αβαρβαρέα γνωρίσθηκε με ένα νέο πολύ «καλής οικογενείας» («αμύμονα»), τον Βουκολίωνα, γιο της νύμφης Καλύβης και του Λαομέδοντα, γιο του Ίλου, ιδρυτή της Τροίας. Χαρακτηριστικοί είναι οι ειδυλλιακοί έρωτες τόσο του Λαομέδοντα με την Καλύβη, όσο και του Βουκολίωνα με την Αβαρβαρέη, που ο καρπός τους θεωρείται εκ κλεψιγαμίας. Οι τελευταίοι συνεζεύχθηκαν σε ένα υπαίθριο ηλιόλουστο βοσκότοπο, εξ ου και η Ναϊάδα καλείται «Χρυσή». Από την ένωσή τους απέκτησαν δύο δίδυμους γιους, τον Αίσηπο και τον Πήδασο, μετέπειτα ήρωες του Τρωικού Πολέμου, τους οποίους σκύλευσε ο Ευρύπυλος βασιλιάς του Ορμενίου της Θεσσαλίας, και ένας από τους μνηστήρες της Ωραίας Ελένης.
- Μία άλλη Ναϊάδα, μητέρα των ιδρυτών της μικρασιατικής πόλεως Τύρου μαζί με την Καλλιρρόη και τη Δροσερά. Ο Νόννος στα «Διονυσιακά» του (Μ 363-365, 542) γράφει ότι αυτά της τα παιδιά τα είχε γεννήσει από την ένωσή της με Γίγαντες της περιοχής εκείνης. Ενώ οι άλλοι συγγραφείς δεν αναφέρουν αυτή τη Νύμφη, ο Ησύχιος γράφει ότι οι «Αβαρβαρέαι» ή «Αβαρβαλαίαι» ήταν μία ολόκληρη τάξη από Νύμφες.
Παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από ιστορικής άποψης ολόκληρος ο μύθος της Αβαρβαρέης μαρτυρεί τη φυλετική συγγένεια μεταξύ των Ελλήνων Αχαιών και των Τρώων, οι οποίοι μιλούσαν την ίδια γλώσσα ως μητρική, την ελληνική, και οι οποίοι ήταν πολιτισμένοι όσο οι Αχαιοί. Το επίθετο αβάρβαρος, αβάρβαρη, από όπου και η ονομασία της Ναϊάδας επιβεβαιώνει ετυμολογικά το γεγονός της φυλετικής αυτής συγγένειας παράλληλα με τα ονόματα Βουκολίων, Καλύβη κ.λπ. που αποτελούν δηλωτικά ενός ανεπτυγμένου αγροτικού (βουκολικού) πολιτισμού κατά τους μυθικούς εκείνους χρόνους της Τροίας.
Το αυτό βέβαια συμβαίνει και με την απόμακρη Αβαρβαρέα, που κατανικώντας τους Γίγαντες (σε πολλαπλάσιο αριθμό) κατοίκους μακρινής χώρας ίδρυσε την Τύρο.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νεώτερον Εγκυκλοπααιδικόν Λεξικόν Ηλίου, τ. 1ος, σελ. 25
- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969