Ότο Χαν (πλοίο)
Το πυρηνοκίνητο πλοίο Ότο Χαν (NS Otto Hahn) ήταν ένα από τα μόλις τέσσερα πυρηνοκίνητα φορτηγά πλοία γενικού φορτίου μπαλκ κάριερ που ναυπηγήθηκαν παγκόσμια μέχρι σήμερα. Πρωτοποριακός σκοπός της ναυπήγησής του ήταν η ερευνητική εκμετάλλευση της πυρηνικής ενέργειας στις θαλάσσιες μεταφορές και η δυνατότητα αναπτυξιακής παραγωγής - ναυπήγησης πυρηνοκίνητων πλοίων. Καθελκύστηκε το 1964 και από το 1999 μέχρι τη διάλυσή του, το 2009, ανήκε σε ελληνική πλοιοκτησία. Το κόστος της κατασκευής του έφθασε στην εποχή του τα 56 εκατομμύρια μάρκα, εκ των οποίων τα 16 εκατομμύρια ήταν συγχρηματοδότηση από την ΕΥΡΑΤΟΜ.
Γενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο σχεδιασμός της ναυπήγησής του ξεκίνησε το 1960 υπό την εποπτεία του Γερμανού φυσικού Erich Bagge. Η τρόπιδα του πλοίου τέθηκε το 1963 στα Ναυπηγεία Howaldtswerke Deutsche Werft AG του Κιέλου. Καθελκύστηκε το 1964 όπου και έλαβε το όνομά του προς τιμή του εν ζωή και παρόντα (στη καθέλκυση) νομπελίστα καθηγητή Ότο Χαν, που το 1938 ανακάλυψε την πυρηνική σχάση. Πρώτος καπετάνιος του "Ότο Χαν" ήταν ο Ένριχ Λέχμαν Βίλενμπροκ (Heinrich Lehmann-Willenbrock), κυβερνήτης υποβρυχίων (U-boat) στον Β' Π.Π..
Το 1968 ξεκίνησαν οι θαλάσσιες δοκιμές του πλοίου υπό την ισχύ των 38-μεγαβάτ του εγκατεστημένου πυρηνικού αντιδραστήρα. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους το NS Otto Hahn πιστοποιήθηκε για μεταφορές επιβατών και εμπορευμάτων (μεταλλευμάτων) και την σχετική έρευνα. Το παρθενικό του ταξίδι έγινε το 1970 με πρώτο λιμένα κατάπλου το Σάφι του Μαρόκου όπου και φόρτωσε φωσφορικά ορυκτά.
Το 1972, μετά από τέσσερα χρόνια συνεχούς επιχειρησιακής εκμετάλλευσης, απαιτήθηκε ανεφοδιασμός του αντιδραστήρα με νέο πυρηνικά καύσιμα. Μέχρι την περίοδο αυτή είχε καλύψει περίπου 250.000 ναυτικά μίλια (463.000 χιλιόμετρα) με χρήση 22 κιλών ουρανίου[1].
Το 1979 το NS Otto Hahn απενεργοποιήθηκε και μετασκευάστηκε σε συμβατικό ντηζελοκίνητο πλοίο με αντικατάσταση του πυρηνικού αντιδραστήρα με ένα συμβατικό πετρελαιοκινητήρα ντήζελ.
Στα εννέα χρόνια πυρηνοκίνητης πρόωσής του είχε διανύσει 650.000 ναυτικά μίλια (1.200.000 χιλιόμετρα) έχοντας επισκεφτεί 33 λιμένες σε 22 χώρες κυρίως της Αφρικής και Νοτίου Αμερικής.
Το 1983, το NS Otto Hahn μετατράπηκε σε πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, εμπορευματοκιβωτιοφόρο (κοντέινερ) συνεχίζοντας να ναυλώνεται σε εμπορική υπηρεσία. Στις 19 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, μετονομάστηκε σε Norasia Susan. Στη συνέχεια ακολούθησαν διάφορες μεταβιβάσεις κυριότητας (πλοιοκτησία) μετονομαζόμενο σε Norasia Helga το 1985, Hua Kang He το 1989 (υπό την εταιρεία COSCO). To 1998 περιήλθε σε ελληνική πλοιοκτησία λαμβάνοντας αρχικά το όνομα Αναΐς, Κοιλάδα το 1999 και, τέλος, Madre κατά το ίδιο έτος. Τελευταίος πλοιοκτήτης του, ήταν η Domine Maritime Corporation, που είχε έδρα στη Λιβερία και τελούσε υπό τη διαχείριση της Alon Maritime Corporation της Αθήνας, Ελλάδα, φέροντας λιβεριανή σημαία και με διεθνές διακριτικό κλήσης "A8GI9", Αριθμός IMO 6416770.
Τελικά το πλοίο οδηγήθηκε προς διάλυση στο Άλανγκ, της Ινδίας το 2009, αντί ποσού 2,45 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η Ψευδο-καπνοδόχος του με έμβλημα την απεικόνιση του ατόμου εκθέτεται σήμερα στο αίθριο του Γερμανικού Ναυτικού Μουσείου στον λιμένα της Βρέμης.
Τεχνικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο αρχικός σχεδιασμός του ήταν δεξαμενόπλοιου, έτσι το πλοίο έφερε μεσόστεγο και επίστεγο και βολβοειδή πλώρη. Αξιοσημείωτη ήταν η ανεξαρτησία πλεύσης του (χωρίς ανεφοδιασμό) με πλήρες φορτίο που έφθανε τις 900 ημέρες. Συνοπτικά τα ναυπηγικά και τεχνικά χαρακτηριστικά του ήταν:
- Εκτόπισμα 25.790 τόνοι (26.200 τόνοι πλήρους φόρτου).
- Μήκος: 164,3 m ίσαλο γραμμή), Μέγιστο (ολικό) 172,0 m
- Ολικό Πλάτος: 23,4 m
- Ύψος εξάλων: 5,3 m
- Χωρητικότητα: 14.040 τόνοι ολικής χωρητικότητας (ΚΟΧ) (39.760 m³)
- Κινητήρας: Πυρηνική μονάδα (αντιδραστήρας)
- Ταχύτητα: 15,75 κόμβοι (29 km / h)
- Αδιάβροχα διαμερίσματα: 14
- Τοποθέτηση χώρους: 6
- Προσωπικό: Πλήρωμα 63 πλήρωμα, + 35 ερευνητές (επιστημονικό προσωπικό)
Πυρηνικός Αντιδραστήρας (γενικά στοιχεία) Τύπος: Πεπιεσμένου ύδατος, φέροντας τουρμπίνα ατμού, Ισχύς (συνολική): 38 MW, Όγκος: 35 m³, Πίεση: 85 kp / cm ² (8,3 MPa ), Θερμοκρασία: 300 °C, Καύσιμο: 1,7 μετρικούς τόνους από 3.5 έως 6.6% εμπλουτισμένου ουρανίου, Μέση κατανάλωση καυσίμων-up: 23.000 MW · d / t, Μέσος όρος θερμικής ροής νετρονίων: 1,1 × 10 13 / (cm ² · s), Αριθμός στοιχείων / ράβδων καυσίμου: 12/2810, Ισοδύναμο σε μικρή διάμετρο: 1050 χιλιοστό, Ενεργό ύψος πυρήνα: 830 χιλιοστά, Καύσιμο ράβδος διαμέτρου: 11,4 χιλιοστά, Επένδυση καυσίμου: 0,8 χιλιοστά του Zircaloy -4
Κατασκευαστής: Deutsche Babcock & Wilcox-Dampfkesselwerke AG und Internationale Atomreaktorbau GmbH
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Werner Hinsch: Απομονωμένοι σε ένα γραφείο , Βιβλία on Demand, Αμβούργο 2012, ISBN 978-3-8482-5365-4
- Lothar Günther-Buchheim : Η Farewell , Pieper, Μόναχο 2002, ISBN 3-49223-572-7 (μυθιστόρημα)
- Hajo Neumann : Από τον ερευνητικό αντιδραστήρα της πυρηνικής πλοίο Otto Hahn. Η ανάπτυξη της πυρηνικής πρόωσης για εμπορικό ναυτικό στη Γερμανία , Hauschild Verlag, Βρέμη, 2009, ISBN 978-3-89757-446-5
- Hajo Neumann: Ναυπηγική και τεχνολογική "spin-off", χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της "Otto Hahn" , σε: Jürgen Elvert / Sigurd
- Hess / Heinrich Walle (επιμ.), Ναυτιλία στη Γερμανία. Αποστολές - Ναυπηγεία - εμπόριο - ναυτική δύναμη κατά τον 19ο και 20 Αιώνα , Στουτγκάρδη (Cambridge University Press) 2012, σελ. 106-117. ISBN 978-3-515-10137-0
