Όσκαρ Τεμαρού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Όσκαρ Τεμαρού
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Oscar Temaru (Γαλλικά)
Γέννηση1  Νοεμβρίου 1944[1]
Φααά
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[1]
permanent politician[1]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαTavini Huiraatira
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Γαλλικής Πολυνησίας (2011–2013)
Mayor of Faaa (από 2014)[1]
d:Q65484291 (2014–2020)[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Όσκαρ Τεμαρού (Oscar Manutahi Temaru) είναι πολιτικός από τη Γαλλική Πολυνησία (γαλλική κτήση με αυτοδιοίκηση), που εξελέγη Πρόεδρος για 5η φορά σε 7 χρόνια, το 2011. Είχε υποσχεθεί ότι δε θα υπάρξουν άμεσες κινήσεις για ανεξαρτησία από τη Γαλλία. Η τελευταία θητεία του ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2011 και τερματίστηκε το 2013.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου του 1944 στη Φαά, στο νησί της Ταϊτής. Υπηρέτησε το 1961 στο Πολεμικό ναυτικό της Γαλλίας και πολέμησε στον Πόλεμο της Αλγερίας. Το 1977 ίδρυσε το πρώτο του κόμμα υπέρ της ανεξαρτησίας. Το 1986, το κόμμα του (Tavini Huiraatira) κέρδισε 2 έδρες στη Συνέλευση, 4 έδρες το 1991, 11 το 1996 και 13 το 2001. Το 2004 ο συνασπισμός Ένωση για τη Δημοκρατία κατέλαβε 27 επί συνόλου 57 εδρών.

Πρόεδρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτη θητεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη του θητεία στην προεδρία ήταν από τις 15 Ιουνίου του 2004 ως τις 8 Οκτωβρίου 2004, οπότε και η κυβέρνησή του ανατράπηκε με πρόταση μομφής από το Κοινοβούλιο, με 29 υπέρ έναντι 28 κατά. Στη συνέχεια έγινε υπηρεσιακός Πρόεδρος για δύο εβδομάδες, ωστόσο αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το αξίωμά του μέχρι το Μάρτιο του 2005, οπότε επανεξελέγη σε επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές.

Ηγήθηκε του πεντακομματικού συνασπισμού Ένωση για τη Δημοκρατία, που περιλαμβάνει το κόμμα Tavini Huiraatira (Κόμμα- Υπηρέτης του Λαού), που είναι υπέρ της ανεξαρτησίας και άλλα μικρότερα κόμματα, τα οποία υποστηρίζουν την αυτονομία και όχι την ανεξαρτησία της Γαλλικής Πολυνησίας από τη Γαλλία. Τα κόμματα αυτά κέρδισαν τους υποστηρικτές του βετεράνου πολιτικού Γκαστόν Φλος στις εκλογές του 2004.

Δεύτερη θητεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δεύτερη εκλογή του Τεμαρού στην προεδρία έγινε τον Οκτώβριο του 2005 και τερματίστηκε όπως και η πρώτη, δηλ. με πρόταση μομφής από το Κοινοβούλιο, στις 13 Δεκεμβρίου 2006. Ο Τεμαρού ήδη είχε απωλέσει τον έλεγχο του Κοινοβουλίου εξαιτίας αυτομολήσεων των βουλευτών του σε άλλα κόμματα. Στις νέες προεδρικές εκλογές, στις 26 Δεκεμβρίου 2006 εξελέγη Πρόεδρος ο Γκαστόν Τονγκ Σανγκ.[3]

Τρίτη θητεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τεμαρού κατήλθε υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές του 2007, απέτυχε όμως να εκλεγεί. Στις 14 Σεπτεμβρίου 2007 σε ηλικία 63 ετών εξελέγη Πρόεδρος με 27 ψήφους υπέρ επί 44, από τη Βουλή της Ταϊτής. Αντικατέστησε τον Γκαστόν Τονγκ Σανγκ, ο οποίος ανατράπηκε με πρόταση μομφής στις 31 Αυγούστου εκείνης της χρονιάς. [4].

Εκλογές 2008[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών στις 27 Ιανουαρίου του 2008, το κόμμα Το Σπίτι μας (To Tatou Aia) κέρδισε 36,5% των ψήφων, η Ένωση για τη Δημοκρατία 32,8% και ο Λαϊκός Συναγερμός (Tahoeraa Huiraatira) 21,8%. Μόνο 3 επί συνόλου 57 εδρών αποφασίστηκαν στον πρώτο γύρο: 2 για το Te Henua Enata A Tu και 1 για το Tahoeraa Huiraatira. Οι υπόλοιπες 54 αποφασίσθηκαν στις 10 Φεβρουαρίου 2008 στο δεύτερο γύρο. Στις 31 Ιανουαρίου παραιτήθηκε η κυβέρνηση του Τεμαρού, όμως ο ίδιος δεν έκανε αποδεκτές τις παραιτήσεις των υπουργών του[5]. Τελικά, τα τρία κόμματα στη Γαλλική Πολυνησία συμφώνησαν για νέο Πρόεδρο και εξελέγη.[6] στις 24 Φεβρουαρίου του 2008 ο Γκαστόν Φλος, ο οποίος και διαδέχθηκε τον Τεμαρού.

Τέταρτη θητεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 12 Φεβρουαρίου του 2009 (τοπ. ώρα) ο Τεμαρού εξελέγη ξανά πρόεδρος[7] Στον πρώτο γύρο ο Τεμαρού έλαβε 24 ψήφους, ο Τονγκ Σανγκ 20, ο Εντουάρ Φριτς 12 και η Αγκαμί μία ψήφο. [8] Έτσι, ο πρώτος γύρος δεν οδήγησε σε εκλογή προέδρου. Για το λόγο αυτό διεξήχθη το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο δεύτερος γύρος. Σε αυτόν αναμετρήθηκαν οι Τεμαρού και Τονγκ Σανγκ. Η Συνέλευση της Γαλλικής Πολυνησίας εξέλεξε τον Τεμαρού νέο πρόεδρο στο δεύτερο γύρο, με 37 ψήφους έναντι 20 για τον Τονγκ Σανγκ.[9] Τον Τεμαρού υποστήριξε το κόμμα Tahoera'a Huiraatira. [9] Ο υποψήφιος του κόμματος αυτού, Εντουάρ Φριτς, είχε αποσυρθεί έπειτα από τη διεξαγωγή του πρώτου γύρου, παρέχοντας την υποστήριξη του κόμματός του στον Τεμαρού.[9] Έτσι, σε διάστημα μικρότερο από 5 χρόνια, ο Τεμαρού έγινε για 4η φορά πρόεδρος της Γαλλικής Πολυνησίας.[9] Στις 25 Νοεμβρίου του 2009 με πρόταση μομφής, που πέρασε στο κοινοβούλιο με 29 ψήφους υπέρ της μομφής έναντι 24 κατά, η κυβέρνησή του έπεσε και ο ίδιος παραιτήθηκε[10]. Νέος πρόεδρος έγινε ξανά ο Τονγκ Σανγκ.

Πέμπτη θητεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τονγκ Σανγκ ανατράπηκε έπειτα από πρόταση δυσπιστίας, την 1η Απριλίου 2011, και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, Όσκαρ Τεμαρού, έγινε πρόεδρος για 5η φορά σε 7 χρόνια. Την πρόταση δυσπιστίας υπερψήφισαν τα 29 επί συνόλου 57 μελών του Κοινοβουλίου. [11] Έπειτα από τη διεξαγωγή του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών, στις 5 Μαΐου 2013, το κόμμα Tahoeraa Huiraatira κέρδισε 45,1% των ψήφων (38 επί συνόλου 57 εδρών), η Ένωση για τη Δημοκρατία 29,3% (11), και το κόμμα A Ti'a Porinetia 25,6% (8). Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν της τάξης του 72,8%. Στις 17 Μαΐου εξελέγη νέος πρόεδρος από το Κοινοβούλιο ο Γκαστόν Φλος με 38 ψήφους έναντι 11 για τον Αντονί Ζερός (Ένωση για τη Δημοκρατία) και 8 για τον Τέβα Ρόχφριτς (Teva Rohfritsch, από το A Ti'a Porinetia)[12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Répertoire national des élus» 9  Απριλίου 2019.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb140514185. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ «French Polynesian president loses no confidence vote. 14/12/2006. ABC News Online». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2007. 
  4. ↑ BBC News, French Polynesia gets new leader, 14 Σεπτεμβρίου 2007.
  5. ↑ Rulers, February 2008
  6. ↑ «Γαλλικό Πρακτορείο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2008. 
  7. ↑ «ABC Radio Australia News:Stories:Oscar Temaru new French Polynesia president». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2009. 
  8. ↑ «First round of French Polynesia presidential election inconclusive». Radio New Zealand International. 11-02-2009. http://www.rnzi.com/pages/news.php?op=read&id=44762. Ανακτήθηκε στις 11-02-2009. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 «Oscar Temaru elected French Polynesia’s president for fourth time in five years». Radio New Zealand International. 12-02-2009. http://www.rnzi.com/pages/news.php?op=read&id=44774. Ανακτήθηκε στις 11-02-2009. 
  10. ↑ Rulers.org, Νοέμβριος 2009.
  11. ↑ RNZI, French Polynesia’s Tong Sang ousted by Temaru, 1-4-2011.
  12. ↑ rulers.org, ανάκτηση 30-6-2013.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Oscar Temaru στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Όσκαρ_Τεμαρού&oldid=9626651"