Ίαμος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ίαμος | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Απόλλων[1][2] και Εὐάδνη[1] |
Ο Ίαμος είναι πρόσωπο στην Ελληνική Μυθολογία, γιος του Απόλλωνα και της Ευάδνης από την Πιτάνη, κόρης του Ποσειδώνα, και γενάρχης των Ιαμιδών.
Κατά την παράδοση, ο Ίαμος μόλις γεννήθηκε εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα του, οπότε δύο φίδια ανέλαβαν να τον θρέψουν με μέλι μέχρι να τον οδηγήσουν στους Δελφούς. Εκεί πήρε τον χρησμό να καταφύγει στον βασιλιά της Αρκαδίας Αίπυτο, ο οποίος τελικά ανέλαβε να τον αναθρέψει. Έτσι ο Ίαμος, όταν έγινε έφηβος, διάβηκε κάποια νύχτα τον Αλφειό ποταμό, όπου επικαλούμενος τον πατέρα του άκουσε "φωνή εξ ουρανού" που τον διέταζε ν' ακολουθήσει την κατεύθυνσή της. Έτσι ακολουθώντας τη φωνή έφθασε στο Κρόνιο της Ολυμπίας όπου κατασκεύασε βωμό και ίδρυσε το μαντείο του μεγάλου Διός, στο οποίο και έμεινε μέχρι το θάνατό του, ως μάντις.
Στο μαντείο αυτό τον διαδέχθηκαν τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Το γένος τους έμεινε γνωστό με το όνομα Ιαμίδες, σύμφωνα και με τους τελευταίους λόγους τους οποίους άκουσε ο γενάρχης από τον ουρανό.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ. 9ος, σ.754