Έλλη Αλεξίου
| Έλλη Αλεξίου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 22 Μαΐουιουλ. / 3 Ιουνίου 1894γρηγ.[1] ή 22 Μαΐου 1894[2] Ηράκλειο |
| Θάνατος | 28 Σεπτεμβρίου 1988[1][3][2] ή 1989[4][5][6] Αθήνα[7] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά[8] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος καθηγήτρια πανεπιστημίου μεταφράστρια συγγραφέας |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Γαλάτεια Καζαντζάκη Λευτέρης Αλεξίου Ραδάμανθυς Αλεξίου |
Η Έλλη Αλεξίου (Ηράκλειο Κρήτης, 22 Μαΐου 1894 - Αθήνα, 28 Σεπτεμβρίου 1988) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, δημοσιογράφος, και παιδαγωγός.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 22 Μαΐου του 1894 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε στο Διδασκαλείο Ηρακλείου και για έξι χρόνια υπηρέτησε ως δασκάλα στο Γ' Χριστιανικό Παρθεναγωγείο και στη "Στέγη Μικρών Αδελφών". Το 1920 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μετά το γάμο της με το Βασίλη Δασκαλάκη. Ακολούθησε σπουδές Παιδαγωγικών και Φιλολογίας. Διορίστηκε καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης διδάσκοντας επί 19 χρόνια. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από το ΕΑΜ Λογοτεχνών. Το 1945 μετέβη για σπουδές στη Σορβόνη, απ΄ όπου έλαβε δίπλωμα φωνητικής και γαλλικής, ενώ παράλληλα δίδασκε σε σχολεία της ελληνικής παροικίας[9] . Της αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην Ελλάδα[εκκρεμεί παραπομπή]. Από το 1949 αυτοεξορίστηκε[10] από την Ελλάδα και μέχρι το 1962 εργαζόταν ως εκπαιδευτικός σύμβουλος των ελληνικών σχολείων των σοσιαλιστικών χωρών. Το 1962 της επετράπη να επιστρέψει στην Ελλάδα για να μπορέσει να παρευρεθεί στην κηδεία της αδελφής της, Γαλάτειας Καζαντζάκη[10] . Αργότερα όμως συνελήφθη και το 1965 βρέθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Στη συνέχεια ελευθερώθηκε και μετέβη στη Ρουμανία ως το 1966, οπότε και επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα. Με την επιστροφή της συνελήφθη με βάση βούλευμα εναντίον της που είχε εκδοθεί το 1952, δικάστηκε και απαλλάχθηκε. Έκτοτε και μέχρι το θάνατό της, στις 28 Σεπτεμβρίου του 1988, αφιερώθηκε στη λογοτεχνία. Τα έργα της διακρίνονται για τον ποιητικό ρεαλισμό του ύφους[11] καθώς και για τον κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό τους.
Η Έλλη Αλεξίου είχε λάβει μέρος στο Α' και Β' Συνέδριο της Ειρήνης, στο Παρίσι (1947) και Βαρσοβία (1950) αντίστοιχα, καθώς και στα Συνέδρια: των Διανοουμένων, στο Βρότσλαβ Πολωνίας (1948), για το Παιδί στη Βιέννη (1952), για τη Γυναίκα, στη Κοπεγχάγη (1953) κ.ά. όπως και της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (Βερολίνο 1957). Υπήρξε μέλος του Συλλόγου Γυναικών Επιστημόνων, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Πανελλήνιας Κίνησης για την Ύφεση και την Ειρήνη κ.ά. Μιλούσε επίσης γαλλικά, γερμανικά και ρωσικά. Κατά την περίοδο της παραμονής της στο εξωτερικό ζούσε στη Ρουμανία[10] ενώ με την επιστροφή της στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα (Λ. Αλεξάνδρας).
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν κόρη του λόγιου και εκδότη εφημερίδων, Στυλιανού Αλεξίου. Αδέλφια της ήταν η Γαλάτεια Καζαντζάκη (Γαλάτεια Αλεξίου), ο τοπογράφος μηχανικός του Ε.Μ.Π. Ραδάμανθυς Αλεξίου και ο φιλόλογος Λευτέρης Αλεξίου[10]. Ήταν παντρεμένη με τον Βασίλη Δασκαλάκη με τον οποίο και χώρισε. Μετά τον επαναπατρισμό της το 1962, έμεινε μονίμως στην Αθήνα με τον ποιητή Μάρκο Αυγέρη. Ο Μάρκος Αυγέρης ήταν ο δεύτερος σύζυγος της αδελφής της Γαλάτειας, μετά το θάνατο της οποίας έμεινε κι αυτός έρημος στον κόσμο χωρίς ούτε έναν συγγενή απάνω στη γη. Ανιψιός της, εγγονός του Ραδάμανθυ Αλεξίου, ήταν ο μουσικός και ποιητής Παύλος Σιδηρόπουλος.
Επιλεγμένα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Σκληροί αγώνες για μικρή ζωή (1931)
- Άνθρωποι (1938)
- Γ΄ Χριστιανικόν Παρθεναγωγείον (1938)
- Ο Χοντρούλης και η Πηδηχτή (1939)
- Λούμπεν (1943)
- Παραπόταμοι (1955)
- Ήθελε να την λένε κυρία (1956)
- Με τη λύρα (1958)
- Αναχωρήσεις και μεταλλαγές (1962) 3 τόμοι.
- Για να γίνει μεγάλος, βιογραφία του Καζαντζάκη (1966)
- Υπέρ των ζώντων, (11 διηγήματα, 1972)
- Σπουδή (11 διηγήματα) (1972)
- Μυστήρια
- Προσοχή! Συνάνθρωποι (1978)
- Ανθολογία αντιστασιακής ποίησης (σε συνεργασία με τη Φούλα Χατζιδάκη)
- Όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν (1978)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2002113826. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. alexiou-elli.
- ↑ Catalogue of the Library of the Cyprus University of Technology. 91142.
- ↑ Catalogue of the National Library of Greece. 14503.
- ↑ (νέα ελληνική γλώσσα) Catalogue of the Academy of Athens Library. 31718.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12573403m. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Λεξικό συγγραφέων, Βασίλης Αναγνωστόπουλος, Κώστας Φωτάκης, Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκης 2000, σελ. 15.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια, Εκδοτική Αθηνών, 1999, τόμος πρώτος, σ. 167-168.
- ↑ Χρονικό του 20ού αιώνα", εκδόσεις Τέσσερα Έψιλον, σελ. 1399.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Who's Who 1979 σ.25
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έλλη Αλεξίου (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)- Σόνια Ιλίνσκαγια-Αλεξανδροπούλου: Το κύκνειο άσμα της Ελλης Αλεξίου (Το Βήμα)
|