Έλληνες στο Βέλγιο

Οι Έλληνες στο Βέλγιο ανέρχονται σύμφωνα με το Αρχείο Ομογενειακών Οργανώσεων σε 25.000 άτομα ενώ το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών τους υπολογίζει σε 35.000 ^[1]. Δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή που να επικυρώνει το ακριβές πλήθος των ελλήνων μεταναστών. Τα ρεύματα μετανάστευσης προς το Βέλγιο είναι τέσσερα:

δεκαετίες του 1910 και 1920
δεκαετία του 1950
μετά το 1981 (επίσημη είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε Ε.Ο.Κ.)
αρχή της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα από το 2008 κι έπειτα.

Ρεύματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτο Ρεύμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτοι μετανάστες στο Βέλγιο ήταν κυρίως Έλληνες της Μικράς Ασίας. Ήταν λίγες εκατοντάδες ενώ μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 πολλαπλασιάστηκαν καθώς πολλοί Μικρασιάτες κατέφυγαν εκεί.

Δεύτερο Ρεύμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι μετανάστες του ρεύματος αυτού ήταν επίσης λίγοι και ήρθαν περίπου το 1954-55 και άρχισαν να εργάζονται ως ανθρακωρύχοι. Μετά την επίσημη συμφωνία Ελλάδας-Βελγίου το 1957 για αποστολή εργατικού δυναμικού στα ορυχεία και τη βιομηχανία του Βελγίου περισσότεροι Έλληνες πήγαν στο Βέλγιο αναζητώντας εργασία εκεί. Άμεση συνέπεια αυτού ήταν να δημιουργηθεί μία πολυάριθμη ελληνική κοινότητα στο Βέλγιο.

Τρίτο Ρεύμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως διοικητικό κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι Βρυξέλλες αποτελούν τόπο εργασίας για πολλούς Έλληνες, υπαλλήλους της Ε.Ε., οι οποίοι, από το 1981 και έπειτα, προστέθηκαν στους οικονομικούς μετανάστες των προηγούμενων δεκαετιών.

Τέταρτο Ρεύμα

Με την γενίκευση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα από το έτος 2008 κι έπειτα υπάρχει ένα μαζικό κύμα ελλήνων μεταναστών που αναζητά εργασία και νέα ζωή στο Βέλγιο. Επιστημονικό προσωπικό από τον τομέα υγείας, νέοι, οικογέννειες, ειδικευμένοι και ανιδίκευτοι έλληνες.