Έκθεση Plowden

Έκθεση Plowden είναι το ανεπίσημο όνομα για την έκθεση του 1967 της Κεντρικής Συμβουλευτικής Επιτροπής για την Εκπαίδευση στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση της Αγγλίας. Η συγκεκριμένη έκθεση, με τίτλο «Τα Παιδιά και τα Δημοτικά Σχολεία τους» επανεξέτασε την Πρωτοβάθμια εκπαίδευση με έναν πιο ενιαίο τρόπο. Η συγκρότηση και ολοκλήρωση της έκθεσης διήρκεσε περίπου 3 χρόνια. Το Συμβούλιο ήταν υπό την προεδρία της Μπρίτζετ, Λαίδης Πλάουντεν (Bridget, Lady Plowden) από την οποία πήρε και το όνομά της η έκθεση.

Η έκθεση ανατέθηκε στον υπουργό Παιδείας, Έντουαρντ Μπόιλ (Edward Boyle) το 1963. Ο ίδιος ζήτησε από το Συμβούλιο «να εξετάσει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση σε όλες της τις πτυχές και τη μετάβαση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση».

Την εποχή εκείνη, η τελευταία έρευνα σχετικά με την οργάνωση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είχε αναληφθεί από την Επιτροπή Hadow με επικεφαλής τον William Henry Hadow στις αρχές του 1930. Κατά τη διάρκεια της συλλογής πληροφοριών για την έκθεση, η κυβέρνηση των Εργατικών της περιόδου εκείνης εισήγαγε εγκύκλιο με αριθμό πρωτοκόλλου 10/65 με την οποία ζητούσαν, οι τοπικές εκπαιδευτικές αρχές να υποβάλουν σχέδια για να αντικαταστήσουν το τριμερές σύστημα και την εξέταση που υποβάλλονταν τα παιδιά μετά τα ένδεκα έτη, σε ενιαία εκπαίδευση. Η διοίκηση επίσης, κατέστησε σαφή την πρόθεσή της να αυξήσει το όριο ηλικίας εγκατάλειψης του σχολείου έως τα 16 έτη (που έως τότε ήταν 15).

Στα χρόνια που προηγήθηκαν, και κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης της έκθεσης, επικράτησε η σκέψη ότι η εκπαιδευτική ψυχολογία επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από ανθρώπους όπως ο Ζαν Πιαζέ ο οποίος δημοσίευσε μια δημιουργική εργασία για το συγκεκριμένο ζήτημα το 1962.

Κύριες Διαπιστώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η έκθεση ήταν ευρέως γνωστή για την εξύμνηση των παιδοκεντρικών προσεγγίσεων ως προς την εκπαίδευση, τονίζοντας ότι «στο επίκεντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας βρίσκεται το παιδί».

Οι εκπαιδευτικές προτάσεις της έκθεσης, συμπεριελάμβαναν μεταξύ άλλων και τις εξής παρακάτω:

Όλα τα σχολεία θα πρέπει να έχουν ένα πρόγραμμα επικοινωνίας με το οικογενειακό περιβάλλον των παιδιών. (Κεφ. 4)
Τα δημοτικά σχολεία θα πρέπει να αξιοποιούνται όσον το δυνατό πληρέστερα ακόμη και εκτός των κανονικών ωρών. (Κεφ. 5)
Τα σχολεία στις υποβαθμισμένες γειτονιές θα πρέπει να ευνοούνται μέσα από μια εθνική πολιτική των «θετικών διακρίσεων». (Κεφ. 5)
Η παιδαγωγική ακαδημία θα πρέπει να επεκτείνει τις ευκαιρίες των δασκάλων για διδασκαλία της Αγγλικής σε μετανάστες. (Κεφ. 6)
Έρευνες της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θα πρέπει να πραγματοποιούνται κάθε δέκα (10) χρόνια. (Κεφ. 8)
Η νηπιακή εκπαίδευση θα πρέπει να είναι διαθέσιμη στα παιδιά ανά πάσα στιγμή, αφού φτάσουν στην ηλικία των τριών ετών. (Κεφ. 9)
Θα πρέπει να καθιερωθεί ένα τριμερές σύστημα, με μία πρώτη, μία μεσαία και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όπου θα γίνεται μετάβαση στην επόμενη βαθμίδα στις ηλικίες των οχτώ και δώδεκα ετών αντίστοιχα. (Κεφ. 10)
Η βασική επιλογή των αρχών δεν θα πρέπει να βασίζεται στην νοημοσύνη και στα τεστ επιδόσεων. (Κεφ. 11)
Η επιβολή σωματικού πόνου ως μέθοδος τιμωρίας στα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θα πρέπει να απαγορεύεται. (Κεφ. 19)
Το μέγιστο μέγεθος των τάξεων του Δημοτικού σχολείου θα πρέπει να μειωθεί. (Κεφ. 20)
Ο όρος «αργός μαθητής» θα πρέπει να αντικατασταθεί από τον όρο «εκπαιδευτικά υπo-λειτουργικός». (Κεφ. 21)
Στα Δημοτικά σχολεία απαιτούνται περισσότεροι άνδρες εκπαιδευτικοί. (Κεφ. 25)

Εφαρμογή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την στιγμή που η έκθεση επεστράφη στο Υπουργείο Παιδείας, η αλλαγή της κυβέρνησης οδήγησε στον διορισμό του Anthony Crosland στην θέση του υπουργού, ο οποίος παρέλαβε την έκθεση το 1967. Ωστόσο η εφαρμογή των συστάσεων ήταν αποσπασματική. Σε ορισμένες περιοχές, τοπικές εκπαιδευτικές αρχές εφάρμοσαν αλλαγές, όπως την εισαγωγή του τριμερούς εκπαιδευτικού συστήματος σε πολλά μέρη. Ομοίως, κατά τη διάρκεια των 40 χρόνων, πολλές από τις συστάσεις που πρωτοεμφανίστηκαν στην έκθεση, έχουν εξελιχθεί και εμφανίστηκαν στη νομοθεσία υπό άλλες μορφές, όπως είναι η διαδεδομένη εισαγωγή της κρατικής νηπιακής πρόνοιας, τα Εκτεταμένα Σχολεία, η απαίτηση για την σύναψη συμφωνίας μίας Κατ’ οίκον Σχολικής Εκπαίδευσης προς παρουσίαση (ωστόσο χωρίς να έχει υπογραφεί), η απαγόρευση της σωματικής τιμωρίας, τα προγράμματα ESOL, οι Ζώνες Εκπαιδευτικής Δράσης και πάνω απ' όλα το ολοκληρωμένο σύστημα. Ωστόσο το τριμερές σύστημα πλέον είναι ασυνήθιστο στη Βρετανία, λόγω του δυαδικού συστήματος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, που ακολουθείται από την μετάβαση στην ηλικία των 11 ετών μέχρι και το τέλος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που είναι κανονιστική. Το σύστημα μεταφοράς των παιδιών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην ηλικία των 12 ετών έχει εγκαταλειφθεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Οι άνδρες εκπαιδευτικοί παραμένουν μικρή μειοψηφία στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Νέα Πρωτοβάθμια Αξιολόγηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια νέα αναθεώρηση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Αγγλία άρχισε στις 2 Οκτωβρίου 2006, υπό την ηγεσία του Καθηγητή Robin Alexander, με τον τίτλο «Η Πρωτοβάθμια Αξιολόγηση».

Βασικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα επίσημα στοιχεία της επιτροπής Plowden συμπεριλαμβάνονται στα αρχεία που δημιουργήθηκαν ή κληρονομήθηκαν από το Τμήμα Παιδείας και Επιστημών, καθώς και από σχετικούς φορείς των Εθνικών Αρχείων. Τα προσωπικά έγγραφα της Μπρίτζετ Πλάουντεν, που συμπεριλαμβάνουν στοιχεία σχετικά με την Έκθεση Plowden, βρίσκονται στα αρχεία του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Περαιτέρω Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]