Άρθουρ Αντάμοβ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άρθουρ Αντάμοβ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Артур Адамян (Ρωσικά) και Արթյուր Ադամով (Αρμενικά)
Προφορά
Γέννηση23  Αυγούστου 1908[1][2][3]
Κισλοβόντσκ[4][5][3]
Θάνατος15  Μαρτίου 1970[1]
Παρίσι[6][3]
Αιτία θανάτουυπερβολική δόση ναρκωτικών
Συνθήκες θανάτουαυτοκτονία
Τόπος ταφήςΠαρισινό νεκροταφείο του Ιβρί (48°48′50″ s. š., 2°21′55″ v. d.)[7]
ΕθνικότηταΑρμένιοι[8]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[3][9]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[10][3]
Ρωσικά[10]
Aρμενικά[10]
ΣπουδέςΛύκειο Λακανάλ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθεατρικός συγγραφέας
συγγραφέας[3]
πεζογράφος
μεταφραστής
ηθοποιός[11]
σεναριογράφος ραδιοφωνικών παραστάσεων
Περίοδος ακμής1947
Οικογένεια
ΣύζυγοςΖακλίν Ωτρουσώ[12]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Άρθουρ Αντάμοβ (Артю́р Адамо́в, 23 Αυγούστου 190815 Μαρτίου 1970) ήταν θεατρικός συγγραφέας και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Θεάτρου του Παραλόγου.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αντάμοβ (αρχικά Ανταμιάν) γεννήθηκε στη Ρωσία σε μία ευκατάστατη αρμενική οικογένεια, η οποία, ωστόσο, έχασε σύντομα την περιουσία της το 1917. Όπως πολλοί άλλοι ευκατάστατοι Ρώσοι της εποχής, ο Αντάμοβ ανετράφη με τα γαλλικά ως πρώτη του γλώσσα και το 1924 μετακόμισε στο Παρίσι. Στο Παρίσι ο Αντάμοβ ήρθε σε επαφή με τους σουρεαλιστές και εξέδωσε την σουρεαλιστική εφημερίδα Discontinuité. Άρχισε να γράφει θεατρικά έργα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με πρώτο του έργο το La Parodie (1947). Επηρεασμένος από τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, τον μαρξισμό και την ψυχανάλυση, στράφηκε σε ένα θέατρο με κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς. Ο χαρακτήρας του τίτλου ενός από τα περισσότερο γνωστά έργα του, το Le Professeur Taranne (1953), κατηγορείται για διάφορα πράγματα (δημόσιο γυμνισμό, πέταμα σκουπιδιών, λογοκλοπή), τα οποία αρνείται, μόνο και μόνο για να αντιστραφούν οι αρνήσεις του εναντίον του ως επιπλέον στοιχεία παραπτωμάτων. Κορυφαίο θεατρικό έργο του θεωρείται το Πινγκ-Πονγκ (Le Ping-Pong, 1955).

Ο Αντάμοβ αυτοκτόνησε το 1970. Συγκαταλέγεται στους εκφραστές του σύγχρονου πρωτοποριακού θεάτρου[13].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11888085g. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Paul de Roux: «Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays» (Γαλλικά) Éditions Robert Laffont. 1994. σελ. 15. ISBN-13 978-2-221-06888-5. ISBN-10 2-221-06888-2.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  7. 7,0 7,1 equipement.paris.fr/cimetiere-parisien-d-ivry-4504.
  8. (Aρμενικά) Αρμένικη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. Armenian Encyclopedia Publishing House. 1974.
  9. LIBRIS. 25  Σεπτεμβρίου 2012. libris.kb.se/katalogisering/sq46728b4jv8m19. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  10. 10,0 10,1 10,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11888085g. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  11. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  12. www.fnac.com/Arthur-Adamov/ia43785/bio.
  13. Ιστορικό Λεύκωμα 1970, σελ. 151, Καθημερινή (1998)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]