Είναι κτισμένος στην κορυφή δύο λόφων. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα αποτελεί το ρολόι του σχολείου που διακρίνεται απ’ ολόκληρη την επαρχία Μαλεβιζίου. Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και παράγουν σταφίδα και κρασί.
Η αρχαιότερη ονομασία του ήταν Ραύκος και ταυτίζεται με την αρχαία πολιτεία, που ήκμασε τη μινωική και ρωμαϊκή εποχή στην περιοχή του σημερινού χωριού. Τα τυχαία ευρήματα τα οποία ευρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου , μεταξύ αυτών επιγραφές και νομίσματα, χρονολογούνται από το 1900 π.Χ. Στις αρχές του 20ού αιώνα βρέθηκαν στον Άγιο Μύρωνα μινωικές σφραγίδες και αγγείο της υστερομινωϊκής εποχής. Το 1941 ανακαλύφθηκε θαλαμοειδής τάφος της υστερομινωϊκής εποχής ΙΙΙ Α, με 4 σαρκοφάγους και κεραμεική. Το 1966 στη θέση Βρύση, όπου βρισκόταν σημαντικό μινωικό νεκροταφείο, ανακαλύφθηκαν σαρκοφάγοι των νεοανακτορικών χρόνων με αποτέλεσμα να ανασκαφεί από τον Στυλιανό Αλεξίου και την Αγγελική Λεμπέση. Οι ταφές γίνονταν σε πίθους και σε ελλειψοειδείς ή λουτηροειδείς σαρκοφάγους. Με βάση την κεραμεική, το νεκροταφείο χρονολογήθηκε από στην ύστερη προανακτορική και πρώιμη παλαιοανακτορική περίοδο, ενώ χρησιμοποιήθηκε και στην νεοανακτορική περίοδο.[2]
Ο Άγιος Μύρωνας πήρε το όνομά του από τον Άγιο Μύρωνα (έζησε μεταξύ 250 - 350) που γεννήθηκε στην αρχαία Ραύκο και ήταν επίσκοπος Κρήτης στον επισκοπικό θρόνο της Γόρτυνας στο τέλος του 4ου αιώνα.
Η πρώτη μνεία για το χωριό γίνεται σε συμβόλαιο προς τιμήν του Αγίου Μύρωνα, το 1281. Στη απογραφή του Καστροφύλακα , το 1583, (Κ102) το χωριό αναφέρεται Samiro και με 254 κατοίκους.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο Άγιος Μύρωνας έγινε το κέντρο της αντίστασης κατά των Οθωμανών. Πολλοί Αγιομυργιανοί συμμετείχαν στο Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908) με οπλαρχηγό το Γιάννη Μακράκη, καθώς και στην Επανάσταση του Θερίσου στο πλευρό του Ελευθέριου Βενιζέλου, αλλά και στους Βαλκανικούς Αγώνες του 1912 – 1913. Τέσσερις κάτοικοι βρήκαν το θάνατο ηρωικά, στο έπος του 1940. Στα χρόνια της κατοχής η σύσσωμη η κωμόπολη συμμετείχε στην αντίσταση.
Το 1856 το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από σεισμό. Ξαναχτίστηκε έπειτα και σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά χωριά της περιοχής.
Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1925 στο ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Το 1997 και μέχρι το 2010 με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 (σχέδιο Καποδίστριας) ορίστηκε έδρα του δήμου Γοργολαΐνη.[3] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι αποτελεί κοινότητα[4] που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Γοργολαΐνη του Δήμου Ηρακλείου ενώ σύμφωνα την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 612 κατοίκους[5]. Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτική ημιορεινή με έκταση 11,669 χμ² (2011).[6]
Σε περίοπτη θέση βρίσκεται ο καθεδρικός ναός του Αγίου Μύρωνος, ο οποίος έδωσε και το όνομά του στο χωριό. Μέσα στο ναό βρίσκεται ο τάφος του Αγίου όπως και τα λείψανά του μέσα σε πολυτελή λειψανοθήκη. Στα δυτικά και κάτω από το ναό βρίσκεται η σκήτη όπου μόνασε ο Άγιος, η οποία μετατράπηκε σε παρεκκλήσι. Στις 8 Αυγούστου , ημέρα εορτασμού του Αγίου, γίνεται μεγάλο πανηγύρι. Ανάμεσα στα άλλα, στο χωριό υπάρχει Δημοτικό Σχολείο, Γυμνάσιο και Λύκειο, αστυνομικό τμήμα, ταχυδρομείο και περιφερειακό ιατρείο, το οποίο υπάγεται στο Κέντρο Υγείας Αγίας Βαρβάρας.