Άγγελος Σημηριώτης
| Άγγελος Σημηριώτης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Άγγελος Σημηριώτης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1873 Δεκελί |
| Θάνατος | 1944 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας μεταφραστής καθηγητής ποιητής |
Ο Άγγελος Σημηριώτης (1870-1944) ήταν Έλληνας ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής και εκπαιδευτικός. Αδελφός του, ο Γιώργος Σημηριώτης (1878-1964).
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Άγγελος Σημηριώτης γεννήθηκε στο Δικελί της Μικράς Ασίας[1]. Αποφοίτησε από την εμπορική σχολή της Χάλκης και στη συνέχεια φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς όμως να ολοκληρώσει τις σπουδές του, ενώ πραγματοποίησε και ελεύθερες σπουδές στην Ελβετία και τη Γαλλία[2]. Παράλληλα ταξίδεψε στην Αίγυπτο, τη Μικρά Ασία και την Ευρώπη.
Εργάστηκε ως καθηγητής γαλλικών στην Ευαγγελική Σχολή και στο Κεντρικό Παρθεναγωγείο Σμύρνης. Στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα, όπου εξέδωσε το περιοδικό Άτλας, και λίγο αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε ως αρχισυντάκτης της εφημερίδας Κωνσταντινούπολις και ανταποκριτής του περιοδικού Κόσμος. Την περίοδο 1911 - 1912 διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας Ανατολή της Σμύρνης[1]. Έπειτα έζησε μέχρι το 1919 στη Μυτιλήνη, εργαζόμενος ως καθηγητής γαλλικών στο Γυμνάσιο του νησιού και ως αρχισυντάκτης του περιοδικού Λέσβος. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή έφυγε από τη Σμύρνη για την Αθήνα, όπου εργάστηκε στο Δ΄ Γυμνάσιο. Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά Αμάλθεια (Σμύρνη), Παναθήναια, Νέα Εστία, Κύκλος και την εφημερίδα Ελεύθερος Λόγος.
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1896 με την ποιητική συλλογή Τα θανάσιμα, που εκδόθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Ποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τα Θανάσιμα. Κωνσταντινούπολη, Ε.Σούμας – Β. Μάγκος, 1896.
- Τα μαύρα κρίνα. Αθήνα, 1905.
- Τραγούδια του λυτρωμού. Παρίσι, 1920 (στη σελίδα τίτλου: Σμύρνη, 1920).
- Επί των ποταμών Βαβυλώνος· Άσμα ασμάτων· Διάφορα ποιήματα. Αθήνα, 1926.
- Ονείρων ήσκιοι. Αθήνα, Κασταλία, 1935.
- Όσο φέγγει… Αθήνα, 1939.
Θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Στάσα Σιδέρη, 1908.
- Φρόσω Νοταρά, 1926.
- Αστραία. Δράμα σε πράξεις τρεις και εικόνες πέντε· Με προλεγόμενα των κ.κ. Κωστή Παλαμά και Παύλου Νιρβάνα. Αθήνα, 1929.
- Ο αντιφωνητής μίλησε, η Ζωή η Πορφυρογέννητη, 1931.
- Οι γάμοι του Ρωμανού 1931.
Πεζογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το ζαρκάδι και άλλα διηγήματα· Πρόλογος Ελευθ. Φ. Δεληγιάννη – Εικονογράφηση: Βυρ. Απτόσογλου. Αθήνα, Βλέσσας, χ.χ.
Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παύλου Μαντεγκάτσα, Φυσιολογία της γυναικός· Κατά μετάφρασιν Αγγέλου Σημηριώτη. Σύρος, τυπ.Ποσειδών, 1902.
- Αισχύλου, Αγαμέμνων. Αθήνα, Βασιλείου, 1931.
Συγκεντρωτικές εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τα ποιήματα (1893-1943)Α’-Β’ · Εισαγωγή, Βιβλιογραφία, Φιλολογική και τυπογραφική επιμέλεια Έλσα Λιαροπούλου – Γιάννης Πατίλης. Νέα Ιωνία, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Νέας Ιωνίας Αττικής, 1995. 1. Για αναλυτικότερα εργογραφικά στοιχεία του Άγγελου Σημηριώτη, που περιλαμβάνουν και τα δημοσιευμένα στον περιοδικό και ημερήσιο Τύπο έργα του, βλ. «Σχεδίασμα βιβλιογραφίας Άγγελου Θ. Σημηριώτη», Άγγελου Θ. Σημηριώτη, Τα ποιήματα (1893-1943)Β΄ · Εισαγωγή, Βιβλιογραφία, Φιλολογική και τυπογραφική επιμέλεια Έλσα Λιαροπούλου – Γιάννης Πατίλης, σ.347-413. Νέα Ιωνία, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Νέας Ιωνίας Αττικής, 1995.
Παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην πρώτη του ποιητική συλλογή -Τα θανάσιμα - παρουσιάστηκε ως υποστηρικτής της καθαρεύουσας, επηρεασμένος από τον ρομαντισμό της πρώτης Αθηναϊκής Σχολής. Για αυτόν τον λόγο αποχώρησε από τα μαθήματα του Ψυχάρη στο Παρίσι[3], διαφωνώντας με τις γλωσσικές ιδέες του τελευταίου. Στην επόμενη ποιητική συλλογή του επηρεάστηκε από τον δημοτικισμό, διατηρώντας τους μελαγχολικούς τόνους της πρώτης του ποιητικής συλλογής. Οι κριτικοί της λογοτεχνίας τον κατέταξαν στους συμβολιστές[4].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Μηλιώρη, Νίκου Ε. (1964). «Η πνευματική εισφορά των Μικρασιατών». Μικρασιατικά Χρονικά (Αθήναι: Τμήμα Μικρασιατικών Μελετών της Ενώσεως Σμυρναίων) 11: 106.
- ↑ Γιάννης Κορδάτος, Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, τομ.2ος, εκδ. Επικαιρότητα, Αθήνα, 1983, σελ.596
- ↑ Δημήτριος Τσάκωνας, Λογοτεχνία και κοινωνία στο μεσοπόλεμο, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1987, σελ. 186.
- ↑ Δημήτριος Τσάκωνας, 1987, σελ. 187.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γιάνης Κορδάτος, Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, τομ.2ος, εκδ.Επικαιρότητα, Αθήνα, 1983
- Τέλλος Άγρας, «Άγγελος Σημηριώτης», Νέα Εστία, τομ.18 τ.χ.211, (1η Οκτωβρίου 1935), σελ.894-901
- Δημήτριος Τσάκωνας, Λογοτεχνία και κοινωνία στο μεσοπόλεμο, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1987, σελ.186-188
- ΕΚΕΒΙ[1] Αρχειοθετήθηκε 2020-12-02 στο Wayback Machine.
|