Άγγελος Ποιμενίδης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Άγγελος Ποιμενίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Άγγελος Ποιμενίδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1904 Ιβαΐλοβγκραντ |
| Θάνατος | 22 Οκτωβρίου 1968 Αλεξανδρούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Χαρίκλεια Φωτίου |
Ο Άγγελος Ποιμενίδης ήταν Έλληνας δάσκαλος και λογοτέχνης. [1]
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Ορτάκιοϊ της Αδριανούπολης (σημερινό Ιβαΐλογκραντ) απ' όπου έφυγε με την οικογένειά του το 1912. Ήταν γιος του Χατζή-Σάββα Ποιμενίδη, ο οποίος ήταν αναμεμειγμένος στον Μακεδονικό Αγώνα. Η οικογένειά του στα χρόνια των πολέμων (Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μικρασιατική Καταστροφή) διώχθηκε και κατέφυγε και τις δύο φορές στην Έδεσσα, ως πρόσφυγες. Εκεί ο Ποιμενίδης τελείωσε το Γυμνάσιο. Στην Καστοριά αποφοίτησε από το μονοτάξιο Διδασκαλείο και το 1924 ήλθε οριστικά στην Αλεξανδρούπολη, διοριζόμενος ως δάσκαλος στο 3ο Δημοτικό Σχολείο. Το 1928, μαζί με την αδερφή του Χαρίκλεια Φωτίου, ήλθε στην Αθήνα, τελείωσε τη μετεκπαίδευση διδασκάλων και συγχρόνως πήρε το πτυχίο από τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Το 1950 διορίστηκε ξανά στο 3ο Δημοτικό Σχολείο και αργότερα τοποθετήθηκε στο Εποπτικό Σχολικό Συμβούλιο του Έβρου, αρμόδιο για τις μεταθέσεις και αποσπάσεις των εκπαιδευτικών στο νομό. Το Νοέμβριο 1961, ασχολούμενος με τα αρχαιολογικά ευρήματα, διορίστηκε έκτακτος επιμελητής αρχαιοτήτων της Περιφέρειας Αλεξανδρούπολης. Από το 1956 διατέλεσε διευθυντής του 3ου Δημοτικού Σχολείου, από το οποίο συνταξιοδοτήθηκε το 1962.
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1952 εξέδωσε έργο για την ιστορία όλης της Θράκης, με τίτλο «Μερικά στοιχεία από την ιστορία της Θράκης». Στους τόμους της «Εταιρείας Θρακικών Μελετών» και στην τοπική εφημερίδα Ελεύθερη Θράκη, ο Ποιμενίδης έγραψε για έρευνες και αναζητήσεις που έκανε σε αρχαίους οικισμούς όπως η Ζώνη, η Μεσημβρία, κατά τις οποίες συγκέντρωσε μεγάλο αριθμό νομισμάτων, κτερισμάτων, χειρολαβών και σπασμένων κομματιών από αρχαία αγγεία (οστράκων), τα οποία σήμερα κοσμούν τα Μουσεία Κομοτηνής και Αθηνών. Οι τίτλοι αυτών των ερευνών και αναζητήσεων «Αρχαιολογικοί χώροι της Δυτικής Θράκης», «Κλάμα και ελπίδα, Οι αρχαιότητες της Θράκης και η αξιοποίησή τους» και «Οι αρχαιότητες της Θράκης και η εγκατάλειψή τους». Το 1963 εκδόθηκε το έργο του «Ιστορικά και αρχαιολογικά θέματα γύρω από την Αλεξανδρούπολη» που εκδόθηκε το 1963.
Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1952 δημοσίευσε στο νομαρχιακό περιοδικό Ανασυγκροτήσεις, σειρά άρθρων για την ανόρθωση και αναδιάρθωση της θηρευτικής οικονομίας του Νομού Έβρου, για τα κοιτάσματα πετρελαίου που βρίσκονται κάτω από τη θρακική θάλασσα, την οργάνωση και αξιοποίηση των τουριστικών δυνατοτήτων όλης της περιφέρειας και στη λεπτομερή ιστορία της πόλης. Δημοσίευσε, ακόμη, ποιήματα και άρθρα κυνηγετικού ενδιαφέροντος στα περιοδικά Κυνηγετικά Νέα και Κυνηγεσία και Κυνοφιλία.
Ανακάλυψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1966, ανακάλυψε από αρχαία κτίσματα στους παραλιακούς δρόμους, ότι η Αλεξανδρούπολη κτίσθηκε πάνω από την αρχαία Σάλη, μιας από τις πόλεις της Περαίας Σαμοθράκης και μέλους της Αθηναϊκής Κοινοπολιτείας.
Έπαινοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1978, κατά την εορτή των 100 χρόνων από την ίδρυση της Αλεξανδρούπολης, τιμήθηκε ως ένας από τους τέσσερις στυλοβάτες και ιδρυτές μιας πρώτης πνευματικής ζωής της πόλης μαζί με τον Αχιλλέα Σαμοθράκη, Αθανάσιο Σπανό και τον Γεώργιο Μαμέλη. Ο Δήμος Αλεξανδρούπολης του αφιέρωσε έναν μικρό δρόμο.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λουκά Νικολαϊδη, «Αλεξανδρούπολη, Εκατοντάχρονα 1878-1978», Αύγουστος 1978
- Δήμος Αλεξανδρούπολης, ΄΄Πρόσωπα & Μορφές της Αλεξανδρούπολης΄΄, Αθήνα, 2007*
- Αποστολίδης Θ.: "Άγγελος Ποιμενίδης - Προοίμιον", ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΡΟΚΝΗ – ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Έβρος: Συγγραφείς & Ποιητές». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2015.
|