Κορεάτες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κορεάτες
한국인 (韓國人)
조선인 (朝鮮人)
Κορεατικό ανδρόγυνο με παραδοσιακές στολές
Συνολικός πληθυσμός
π. 83 εκατομμύρια[1]
Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς
Νότια Κορέα      50.423.955 (εκτίμηση 2014)[2]
Βόρεια Κορέα      25.300.000 (εκτίμηση 2014)[3]
Πληθυσμός της κορεατικής διασποράς το 2019
π. 7.5 εκατομμύρια[4]
Ηνωμένες Πολιτείες2.546.982[4]
Κίνα2.461.386[4]
Ιαπωνία824.977[4]
Καναδάς241.750[4]
Ουζμπεκιστάν177.270[4]
Βιετνάμ172.684[4]
Ρωσία169.933[4]
Αυστραλία167.331[4]
Καζακστάν109.923[4]
Φιλιππίνες85.125[4]
Βραζιλία48.281[4]
Γερμανία44.864[4]
Ηνωμένο Βασίλειο40.770[4]
Νέα Ζηλανδία38.114[4]
Γαλλία29.167[4]
Αργεντινή23.063[4]
Ινδονησία22.774[4]
Σιγκαπούρη21.406[4]
Μαλαισία20.861[4]
Ταϊλάνδη20.200[4]
Κιργιστάν18.515[4]
Ουκρανία13.070[4]
Σουηδία12.721[4]
Καμπότζη11.969[4]
Μεξικό11.897[4]
Ινδία11.273[4]
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα10.930[4]
Δανία9.581[4]
Ολλανδία8.601[4]
Νορβηγία7.667[4]
Γλώσσες
Κορεατικά[5]
Θρησκεία
Πλειοψηφία: άθρησκοι
Μειοψηφία: Χριστιανισμός (κυρίως Προτεστάντες και σε μικρότερο βαθμό Καθολικοί), Κορεατικός βουδισμός, Κορεατικός κομφουκιανισμός, Τσοντοϊσμός[6][7]

Οι Κορεάτες (κορεάτικα: 한민족, 한국인, 한국사람, χάντσα: 韓民族, 韓國人, 韓國사람, μεταγραφή: Χάνμιντσοκ, Χάνγκουκιν, Χάνγκουκσάραμ. Ο παραπάνω όρος χρησιμοποιείται στη Νότια Κορέα. Στη Βόρεια Κορέα χρησιμοποιείται ο παρακάτω όρος: 조선민족, 조선인, 조선사람, Χάντσα: 朝鮮民族, 朝鮮人, 朝鮮사람, μεταγραφή: Τσόσονμίντσοκ, Τσόσονιν, Τσόσονσάραμ. Κυριολεκτικά οι δύο όροι σημαίνουν Κορεατική εθνότητα. Να σημειωθεί ότι το αλφάβητο χάντσα που αναφέρεται παραπάνω δεν χρησιμοποιείται για επίσημους σκοπούς) είναι μια ανατολική ασιατική εθνοτική ομάδα που ζει στην Κορέα και τη νοτιοδυτική Μαντζουρία.[8][9][10][11][12][13]

Οι Κορεάτες ζουν κυρίως σε δύο κορεατικά κράτη: τη Βόρεια Κορέα και τη Νότια Κορέα (τα οποία αναφέρονται και συλλογικά ως Κορέα). Οι Κορεάτες έχουν αναγνωριστεί νομικά ως εθνική μειονότητα από την Κίνα, την Ιαπωνία, τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ. Επίσης φέρουν το καθεστώς εθνικής μειονότητας σε διάφορα μετασοβιετικά κράτη, όπως η Ρωσία, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα έχουν σχηματιστεί σημαντικές κορεατικές κοινότητες στην Αμερική (ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά) και στην Ωκεανία.

Το 2020 ζούσαν περίπου 8.3 εκατομμύρια Κορεάτες εκτός Κορέας.

Ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Νοτιοκορεάτες αυτοαναφέρονται ως Χάνγκουκ-ιν (κορεατικά: 한국인, χάντσα: 韓國人), ή Χάνγκουκ-σάραμ (κορεατικά: 한국 사람). Αυτές οι ονομασίες σημαίνουν "Λαός της κορεατικής χώρας". Όταν στον προφορικό και γραπτό λόγο συμπεριλαμβάνονται και μέλη της κορεατικής διασποράς, τότε συχνά οι κορεάτες χρησιμοποιούν τον όρο Χαν-ιν (κορεατικά: 한인, χάντσα 韓人, κυριολεκτική μετάφραση: '"Λαός της Κορέας"'). Οι αμερικανοκορεάτες αυτοαναφέρονται ως Χάνγκουκγκιε-Μίγκουκιν (κορεατικά: 한국계 미국인, χάντσα: 韓國系美國人).

Οι Βορειοκορεάτες αυτοαναφέρονται ως Τσόσον-ιν (κορεατικά: 조선인, χάντσα: 朝鮮人) ή Τσόσον-σάραμ (κορεατικά: 조선 사람), ονομασία η οποία κατά λέξη σημαίνει "Κορεατικός (Τσόσον) λαός". Ο όρος Τσόσον, ο οποίος χρησιμοποιείται επίσημα στη Βόρεια Κορέα, προέρχεται από τη δυναστεία των Τσόσον (1392-1910) την οποία ίδρυσε ο Γι Σόνγκιε. Χρησιμοποιώντας παρόμοιες λέξεις, οι Κορεάτες της Κίνας αυτοαναφέρονται ως Τσαοσιαντσού (κινέζικα: 朝鲜族) στα Κινέζικα, ενώ στα κορεάτικα αυτοαναφέρονται χρησιμοποιώντας τους όρους Τσόσοντσοκ, Τσόσονσαραμ (κορεάτικα: 조선족, 조선사람). Οι παραπάνω τρεις λέξεις είναι ομόρριζες και σημαίνουν "Τσοσονική εθνική ομάδα".[14][15] Οι Κορεάτες της Ιαπωνίας αυτοαναφέρονται στα ιαπωνικά ως Ζάινιτσι Τσόουσεντζιν ή απλώς Τσόουσεντζιν (ιαπωνικά: 在日朝鮮人, 朝鮮人‎‎) ενώ για να αυτοαναφερθούν στα κορεάτικα χρησιμοποιούν τους όρους Τζέιλ Τσόσονιν, Τσόσονσαραμ και Τσόσονιν (κορεατικά: 재일조선인, 조선사람, 조선인).

Στους στίχους του εθνικού ύμνου της Νότιας Κορέας, ο όρος Ντέχαν-σάραμ (κορεατικά: 대한사람, κυριολεκτικά σημαίνει "Κορεάτικος λαός") αναφέρεται στους Κορεάτες.

Οι Κορεάτες που ζουν στη Ρωσία και την Κεντρική Ασία αυτοαναφέρονται ως Κόριο-σάραμ (κορεάτικα: 고려 사람; Κυριλλικό: Корё сарам). Ο όρος "Κόριο" σχετίζεται με την κορεάτικη δυναστεία Κόριο (918 - 1392).

Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γλωσσικές και αρχαιολογικές μελέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προτείνεται η θεωρία ότι οι σύγχρονοι κορεάτες κατάγονται από τους αρχαίους λαούς της Μαντσουρίας, της Μογγολίας και της νότιας Σιβηρίας, οι οποίοι αποίκισαν τη βόρεια Κορεατική Χερσόνησο.[16] Αρχαιολογικές έρευνες αποδεικνύουν ότι οι Πρωτοκορεάτες μετανάστευσαν από τη Μαντσουρία κατά την Εποχή του Χαλκού.[17] Σύμφωνα με τους περισσότερους γλωσσολόγους και αρχαιολόγους που είναι εξειδικευμένοι στην ιστορία της αρχαίας Κορέας, η γλωσσική πατρίδα των πρωτοκορεατών και πρώιμων Κορεατών βρίσκεται κάπου στη Μαντζουρία. Η περιοχή του ποταμού Λιάο παρουσιάζει αυξημένες πιθανότητες να είναι γλωσσική πατρίδα των Κορεατών. Αργότερα, οι ομιλητές κορεανικών γλωσσών που ζούσαν στη Βόρεια Κορέα άρχισε να επεκτείνονται προς τα νότια, αντικαθιστώντας και αφομοιώντας τους ομιλητές των Ιαπωνικών γλωσσών. Ίσως αυτή η μετανάστευση των Κορεατών προς τα νότια ευθύνεται για τη μετανάστευση Γιαγιόι.[18][19] Ο Γουίτμαν (2012) υποστηρίζει ότι οι πρωτοκορεάτες κατέφθασαν στο νότιο τμήμα της Κορεατικής Χερσονήσου γύρω στο 300 π.Χ., όπου συνυπήρξαν με τους απογόνους των καλλιεργητών Μουμούν (ιαπωνικής καταγωγής). Μάλιστα, ο Γουίτμαν υποστηρίζει ότι ίσως οι Μουμούν αφομοιώθηκαν από τους Κορεάτες.[20] Ο Βόβιν υποστηρίζει ότι τα Παλιά Κορεατικά δημιουργήθηκαν στη νότια Μαντζουρία και τη βόρεια κορεατική χερσόνησο κατά την εποχή των Τριών Βασιλείων της Κορέας. Ύστερα, κατά την ίδια περίοδο μετανάστες από το Κόγκουριο μετανάστευσαν προς τη νότια Κορέα.[21]

Η πυκνότερη συγκέντρωση των ντολμέν σε όλο το κόσμο βρίσκεται στην Κορεατική Χερσόνησο. Ο αριθμός των ντολμέν στην Κορέα φτάνει τα 35.000 με 100.000 ντολμέν.[22] Επίσης, έχουν βρεθεί ντολμέν στη Μαντζουρία, τη χερσόνησο Σαντόνγκ και την ιαπωνική νήσο Κιούσου. Ωστόσο, παραμένει ξεκάθαρο γιατί ο κορεατικός πολιτισμός είχε τόσο υψηλή ακμή μόνο στην Κορεατική Χερσόνησο και τα περίχωρα της.

Ανθρωπομετρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Στίφεν Φίσαντ (1986), καθηγητής ανατομίας, βιομηχανικής και εργονομίας στο Βασιλικό Ελεύθερο Νοσοκομείο και το Πανεπιστημιακό Κολέγιο Λονδίνου, δηλώνει ότι οι κάτοικοι της Άπω Ανατολής έχουν μικρότερα κάτω άκρα από τους Ευρωπαίους και τους μαύρους Αφρικανούς.

Κρανιομετρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε μια κρανιομετρική μελέτη, ο Πιετρουσέφσκι (1994) βρήκε ότι η ιαπωνική σειρά, μια σειρά η οποία εκτείνεται από την εποχή Γιαγιόι μέχρι σήμερα, σχημάτιζε ενιαίο κλάδο με τη κορεατική σειρά.[23] Αργότερα, ο Πιετρουσέφσκι (1999) διαπίστωσε ότι οι Κορεάτες και οι Γιαγιόι εμφάνιζαν μεγάλες κρανιομετρικές διαφορές, σημαίνοντας ότι η σύνδεση Ιαπώνων-Κορεατών δεν προέρχεται από τους Γιαγιόι.

Ο Παρκ Ντε-κιουν (2001) δήλωσε ότι η εξ αποστάσεως ανάλυση βασισμένη σε τριάντα εννιά μη-μετρικά κρανιακά χαρακτηριστικά αποδεικνύει ότι οι Κορεάτες εμφανίζουν μεγαλύτερες κρανιομετρικές ομοιότητες με τους Καζάκους και τους Μογγόλους σε σχέση με τους γειτονικούς λαούς που κατοικούν στην Κίνα και την Ιαπωνία.[24]

Γενετική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι μελέτες των πολυμορφισμών στο ανθρώπινο χρωμόσωμα Υ έχουν αποδώσει στοιχεία που υποστηρίζουν ότι οι Κορεάτες έχουν μακραίωνη ιστορία ως ξεχωριστό, κυρίως ενδογαμικό έθνος. Επίσης, σύμφωνα με τις ίδιες έρευνες, αποδεικνύεται ότι μετανάστευσαν διαδοχικά κύματα στην Κορεατική χερσόνησο, όπως και ότι οι Κορεάτες έχουν δύο κύριες ομάδες του χρωμοσώματος Υ.[25] Οι Κορεάτες παρουσιάζουν στενή γενετική σχέση με άλλους Ανατολικοασιάτες, όπως είναι οι Κινέζοι Χαν και οι Ιάπωνες[26]. Επίσης, τα νεολιθικά δείγματα που ανακτήθηκαν από το σπήλαιο Τσέρτοβι Βόροτα στο κράι Πριμόρσκι εμφανίζουν στενή γενετική σχέση με τους Κορεάτες.[27] Οι Κορεάτες που συμμετείχαν στο εγχείρημα Geno 2.0 Next Generation είχαν καταγωγή από την Ανατολική Ασία (94%) και τη Νοτιοανατολική Ασία και Ωκεανία (5%).[28]

Γενεαλογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιουτζίν Υ. Παρκ (συνδεδεμένος καθηγητής ιστορίας στο Ίδρυμα της Κορέας) δηλώνει ότι πολλοί Κορεάτες παθαίνουν ένα "μπλακάουτ" όσον αφορά τη γενεαλογική καταγωγή τους πριν τον 20ό αιώνα.[29] Σύμφωνα με τον ίδιο, η συντριπτική πλειοψηφία των Κορεατών δεν γνωρίζουν ποια είναι η πραγματική γενεαλογική ιστορία τους.

Πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εορτασμός της Ημέρας του Παιδιού στο Τσονγκ Βα Ντε. Η πρώην νοτιοκορεάτισσα πρόεδρος Παρκ Γκέουν-χε (εμφανίζεται στο κέντρο) αγκαλίάζει ένα αγόρι σε μια συνάντηση με παιδιά που προσκλήθηκαν στο Τσονγκ Βα Ντε για την περίσταση της Ημέρας του Παιδιού, η οποία εορτάζεται στις 5 Μαΐου.

Οι δύο Κορέες έχουν κοινή κληρονομιά, αλλά η διχοτόμηση της Κορέας σε δύο κράτη το 1945 οδήγησε σε μερική διαφοροποίηση του σύγχρονου πολιτισμού τους.

Γλώσσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γλώσσα των κορεατών είναι η κορεατική γλώσσα, η οποία χρησιμοποιεί ως σύστημα γραφής της το χάνγκουλ. Το σύστημα γραφής χάντσα απολαμβάνει περιορισμένη χρήση σήμερα. Η κορεατική γλώσσα έχει πάνω από 78 εκατομμύρια ομιλητές σήμερα.[30]

Δημογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στιγμιότυπο από παραδοσιακή κορεατική βασιλική γαμήλια τελετή

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1860 μεγάλοι αριθμοί Κορεατών έφυγαν από την Κορέα, μεταναστεύοντας κυρίως στη Ρωσική Άπω Ανατολή και τη Βορειοανατολική Κίνα, δηλαδή στην ιστορική Μαντζουρία. Αυτοί οι πληθυσμοί μεγάλωσαν αρκετά. Οι Κορεάτες στην Κίνα ξεπέρασαν τα 2 εκατομμύρια στην Κίνα, ενώ ο πληθυσμός των Κόριο-σάραμ έφτασε τα εκατοντάδες χιλιάδες άτομα (ο όρος Κόριο-σάραμ αναφέρεται στους Κορεάτες της Κεντρικής Ασίας και της πρώην ΕΣΣΔ).[31] Κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής διακυβέρνησης της Κορέας το 1910-1945, οι Κορεάτες συχνά προσλαμβάνονταν ή αναγκάζονταν να εργαστούν στην ηπειρωτική Ιαπωνία, στον νομό Καραφούτο (Σαχαλίνη) και το Μαντσούκουο. Αυτοί που επέλεξαν να συνεχίσουν τη ζωή τους στην Ιαπωνία μετά τον πόλεμο έγιναν γνωστοί ως Κορεάτες Ζαϊνίτσι, ενώ οι περίπου 40 χιλιάδες Κορεάτες που παγιδεύτηκαν στο Καραφούτο μετά τη σοβιετική εισβολή συνήθως αναφέρονται με τον όρο Κορεάτες της Σαχαλίνης.[32][33]

Νότια Κορέα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούνιο του 2012, ο πληθυσμός της Νότιας Κορέας ξεπέρασε τα 50 εκατομμύρια[34] και μέχρι το τέλος του 2016, ο πληθυσμός της Νότιας Κορέας ξεπέρασε τα 51 εκατομμύρια άτομα.[35] Σήμερα οδεύει προς τα 52 εκατομμύρια, αν και η άνοδος του πληθυσμού επιβραδύνεται. Από τη δεκαετία του 2000, η Νότια Κορέα απειλείται από τη χαμηλή γεννητικότητα. Λόγω αυτού κάποιοι ερευνητές προβλέπουν ότι αν συνεχιστούν οι τρέχουσες τάσεις, ο πληθυσμός της χώρας θα συρρικνωθεί στα 38 εκατομμύρια άτομα προς τα τέλη του 21ου αιώνα.[36] Το 2018, η γονιμότητα στη Νότια Κορέα έγινε θέμα διεθνούς συζήτησης αφού τον Οκτώβριο γεννήθηκαν περίπου μόνο 26.500 παιδιά και το ίδιο έτος γεννήθηκαν κατ'εκτίμηση 325.000 παιδιά. Το ίδιο έτος η χώρα είχε το χαμηλότερο ποσοστό γεννητικότητας στον κόσμο.[37][38][39]

Βόρεια Κορέα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βορειοκορεάτες στρατιώτες στην Κοινή Περιοχή Ασφαλείας

Η εκτίμηση του μεγέθους, του ρυθμού ανάπτυξης, της αναλογίας φύλων και της ηλικιακής δομής του πληθυσμού της Βόρειας Κορέας είναι εξαιρετικά δύσκολη. Μέχρι τη δημοσίευση επίσημων στοιχείων το 1989, η έκδοση της Κεντρικής Επετηρίδας της Βόρειας Κορέας για το 1963 ήταν η τελευταία επίσημη δημοσίευση που περιείχε στοιχεία για τον πληθυσμό της χώρας. Μετά το 1963 οι δημογράφοι χρησιμοποιούσαν διάφορες μεθόδους για να εκτιμήσουν τον πληθυσμό της χώρας. Για να κάνουν τις εκτιμήσεις τους, είτε βασίζονταν στον αριθμό των μελών της Ανώτατης Λαϊκής Συνέλευσης (κάθε αντιπρόσωπος εκπροσωπούσε 50.000 άτομα πριν το 1962, ενώ μετά το 1962 κάθε αντιπρόσωπος εκπροσωπούσε 30.000 άτομα ο καθένας) ή βασίζονταν στις επίσημες δηλώσεις οι οποίες ανέγραφαν ότι ένας συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων, ή ένα συγκεκριμένο ποσοστό του πληθυσμού, ασχολούταν με μια συγκεκριμένη δραστηριότητα. Έτσι, με βάση τις δηλώσεις του προέδρου Κιμ Ιλ-σονγκ για τον αριθμό των εγγεγραμμένων μαθητών στα σχολεία, ο πληθυσμός της χώρας για το 1977 εκτιμήθηκε στα 17.2 εκατομμύρια άτομα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, οι στατιστικές της υγείας, συμπεριλαμβανομένων αυτών για το προσδόκιμο ζωής και τη θνησιμότητα, έγιναν σταδιακά διαθέσιμες στον υπόλοιπο κόσμο.[40]

Το 1989, η Κεντρική Στατιστική Υπηρεσία δημοσίευσε τα δημογραφικά δεδομένα της χώρας στο Ταμείο Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να εξασφαλίσει τη βοήθεια του Ταμείου Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών στη διεξαγωγή της πρώτης εθνικής απογραφής στη Βόρεια Κορέα από την ανεξαρτητοποίηση της το 1948. Αν και τα στοιχεία που δόθηκαν στα Ηνωμένα Έθνη ίσως έχουν παραμορφωθεί, φαίνεται ότι η Βόρεια Κορέα προσπαθεί να ανοιχθεί στον υπόλοιπο κόσμο, και ως αποτέλεσμα περισσότερες πληροφορίες έχουν γίνει διαθέσιμες για τη δημογραφία της Βόρειας Κορέας. Παρόλο που η χώρα δεν διαθέτει εκπαιδευμένους δημογράφους, οι βορειοκορεατικές αρχές έχουν στη διάθεση τους ακριβή δεδομένα για τη μετανάστευση, τις γεννήσεις και τους θανάτους. Σύμφωνα με τον αμερικάνο μελετητή Νίκολας Έμπερστατ και τον δημογράφο Μπράιαν Ko, οι στατιστικές ζωτικής σημασίας καθώς και προσωπικές πληροφορίες για τους κατοίκους διατηρούνται σε υπηρεσίες των ρι (= χωριό, μονάδα τοπικής αυτοδιοίκησης στη Βόρεια Κορέα) στις αγροτικές περιοχές, ενώ τα παραπάνω στατιστικά και πληροφορίες διατηρούνται σε υπηρεσίες των τονγκ (= επαρχία ή τομέας) στις αστικές περιοχές.[40]

Κορεάτες Αμερικάνοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μετανάστευση των Κορεατών στις ΗΠΑ ξεκίνησε γύρω στο 1903, αλλά η κοινότητα των Κορεατών Αμερικανών ήταν σχετικά μικρή μέχρι το πέρασμα του Νόμου Μετανάστευσης και Εθνικότητας το 1965. Το 2017 (συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών χωρίς χαρτιά και αυτών που δεν έχουν καταγραφεί), περίπου 1.85 εκατομμύρια Κορεάτες μετανάστες και άτομα κορεατικής καταγωγής ζούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με τα επίσημα νούμερα της αμερικάνικης απογραφής πληθυσμού.[41]

Η Περιοχή του Μείζονος Λος Άντζελες και η Μητροπολιτική Περιοχή της Νέας Υόρκης συγκεντρώνουν τους μεγαλύτερους κορεατικούς πληθυσμούς μετά από αυτούς στην Κορέα και την Κίνα. Επίσης, σημαντικοί κορεατικοί πληθυσμοί εντοπίζονται στην Κίνα, την Ιαπωνία και τον Καναδά. Επίσης, υπάρχουν σημαντικές κοινότητες Κορεατών σε λατινοαμερικάνικες χώρες, όπως είναι η Αργεντινή, η Βραζιλία και το Μεξικό. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και του 2000, ο αριθμός των Κορεατών στις Φιλιππίνες και το Βιετνάμ αυξήθηκε σημαντικά.[42][43] Η μεγαλύτερη κορεατική κοινότητα στη Δυτική Ευρώπη βρίσκεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν και είναι σχετικά μικρή αριθμητικά. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ο αριθμός των κορεατών στη Γερμανία ξεπερνούσε αυτόν του Ηνωμένου Βασιλείου. Επίσης, από τη δεκαετία του 1960 έχει μεταναστεύσει σημαντικός αριθμός Κορεατών στην Αυστραλία. Οι Κορεάτες της Αυστραλίας αποτελούν σημαντικό μέρος της αυστραλιανής κοινωνίας, ιδιαίτερα στους τομείς της οικονομίας, της εκπαίδευσης και του πολιτισμού.

Ο Κορεατικός πληθυσμός στις Ηνωμένες Πολιτείες καταλαμβάνει ένα μικρό μερίδιο της αμερικανικής οικονομίας, ωστόσο η επίδραση τους είναι δυσανάλογα θετική. Οι Κορεάτες Αμερικάνοι έχουν διπλάσιες αποταμιεύσεις σε σχέση με τον αμερικανικό μέσο όρο. Επίσης, ο ρυθμός αποφοίτησης των Κορεατών από τα αμερικανικά κολέγια είναι διπλάσιος του αμερικανικού μέσου όρου, παρέχοντας εξειδικευμένο και μορφωμένο εργατικό δυναμικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμφωνα με την αμερικανική απογραφή του 2000, το μέσο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα για τους Κορεάτες στις ΗΠΑ έφτανε τα 59.981 δολάρια, όντας περίπου 5.1% υψηλότερο από τον αμερικανικό μέσο όρο εκείνη την εποχή, που έφτανε τα 56.604 δολάρια.[44]

Πληθυσμοί που είναι εν μέρει Κορεάτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πακ Νότσα (γεννημένος ως Βλαντίμιρ Τιχόνοφ στο Λένινγκραντ) γράφει ότι στα τέλη του 1941 υπήρχαν 5.747 ιαπωνοκορεατικά ζευγάρια.[45] Ο Πακ Τσέιλ εκτιμά ότι στα χρόνια αμέσως μετά τον πόλεμο ζούσαν 70.000 με 80.000 "ημικορεάτες" στην Ιαπωνία.[46]

Γκαλερί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Παιδιά από την Κορέα φορούν παραδοσιακές ενδυμασίες
    Παιδιά από την Κορέα φορούν παραδοσιακές ενδυμασίες
  • Γυναίκες φορούν κορεατικές παραδοσιακές ενδυμασίες
    Γυναίκες φορούν κορεατικές παραδοσιακές ενδυμασίες
  • Νοτιοκορεάτισσα γυναίκα ντυμένη ως βασίλισσα της δυναστείας των Τσόσον
    Νοτιοκορεάτισσα γυναίκα ντυμένη ως βασίλισσα της δυναστείας των Τσόσον
  • Κορεατική παραδοσιακή γαμήλια τελετή (Νοέμβριος 2006)
    Κορεατική παραδοσιακή γαμήλια τελετή (Νοέμβριος 2006)
  • Κορεάτες άνδρες, φωτογραφημένοι το 1871
    Κορεάτες άνδρες, φωτογραφημένοι το 1871
  • Νεαρός κορεάτης της μέσης τάξης, φωτογραφημένος το 1904
    Νεαρός κορεάτης της μέσης τάξης, φωτογραφημένος το 1904
  • Κορεάτισσα μητέρα και κόρη. Η φωτογραφία τραβήχτηκε κάπου ανάμεσα στο 1910 με 1920.
    Κορεάτισσα μητέρα και κόρη. Η φωτογραφία τραβήχτηκε κάπου ανάμεσα στο 1910 με 1920.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Κορεατική Χερσόνησος (50.42 εκατομμύρια + 25.3 εκατομμύρια) + Κορεατική διασπορά (7–7.42 εκατομμύρια)
  2. ↑ «Population of Republic of Korea». Statistics Korea. 30 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2014. 
  3. ↑ «2013 World Population Data Sheet Interactive World Map». www.prb.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2014. 
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 4,19 4,20 4,21 4,22 4,23 4,24 4,25 4,26 4,27 4,28 4,29 4,30 재외동포현황(2019)/Total number of overseas Koreans (2019). South Korea: Ministry of Foreign Affairs. 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2019. 
  5. ↑ Πρότυπο:Ethnologue17
  6. ↑ «International Religious Freedom Report: Democratic People's Republic of Korea (DPRK) 2015» (PDF). U.S. Department of State. Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2016. In a 2002 report ... the government reported there were 12,000 Protestants, 10,000 Buddhists, and 800 Roman Catholics. The report noted that Cheondoism, a modern religious movement based on 19th century Korean neo-Confucian movement, had approximately 15,000 practitioners. Consulting shamans and engaging in shamanistic rituals is reportedly widespread but difficult to quantify. 
  7. ↑ «International Religious Freedom Report: Republic of Korea 2015» (PDF). U.S. Department of State. Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2016. According to a 2010 survey, approximately 24 percent of the population is Buddhist; 24 percent Protestant; 8 percent Roman Catholic; and 43 percent professes no religious belief. Followers of all other religious groups ... together constitute less than 1 percent of the population. 
  8. ↑ Siska, Veronika; Jones, Eppie Ruth; Jeon, Sungwon; Bhak, Youngjune; Kim, Hak-Min; Cho, Yun Sung; Kim, Hyunho; Lee, Kyusang και άλλοι. (2017). «Genome-wide data from two early Neolithic East Asian individuals dating to 7700 years ago». Science Advances 3 (2): e1601877. February 1, 2017. doi:10.1126/sciadv.1601877. PMID 28164156. PMC 5287702. https://advances.sciencemag.org/content/advances/3/2/e1601877.full.pdf. 
  9. ↑ Wang, Yuchen; Lu Dongsheng; Chung Yeun-Jun; Xu Shuhua (2018). «Genetic structure, divergence and admixture of Han Chinese, Japanese and Korean populations». Hereditas 155: 19. doi:10.1186/s41065-018-0057-5. PMID 29636655. PMC 5889524. https://link.springer.com/content/pdf/10.1186%2Fs41065-018-0057-5.pdf. 
  10. ↑ Wang, Yuchen; Lu, Dongsheng; Chung, Yeun-Jun; Xu, Shuhua (2018). «Genetic structure, divergence and admixture of Han Chinese, Japanese and Korean populations». Hereditas 155: 19. April 6, 2018. doi:10.1186/s41065-018-0057-5. PMID 29636655. 
  11. ↑ Kim, Jinwung (22 Μαρτίου 2018). A History of Korea: From "Land of the Morning Calm" to States in Conflict. Indiana University Press. ISBN 978-0253000248. 
  12. ↑ Lee, Seokwoo (2016). The Making of International Law in Korea: From Colony to Asian Power. σελ. 321. ISBN 978-9004315785. 
  13. ↑ Kim, Hyunjin (21 Μαΐου 2009). Ethnicity and Foreigners in Ancient Greece and China. Bloomsbury Academic. σελ. 140. 
  14. ↑ Lee, Seokwoo (2016). The Making of International Law in Korea: From Colony to Asian Power. σελ. 321. ISBN 978-9004315785. 
  15. ↑ Kim, Hyunjin (21 Μαΐου 2009). Ethnicity and Foreigners in Ancient Greece and China. Bloomsbury Academic. σελ. 140. 
  16. ↑ Nelson, Sarah M. The Archaeology of Korea. 
  17. ↑ Ahn, Sung-Mo (June 2010). «The emergence of rice agriculture in Korea: archaeobotanical perspectives». Archaeological and Anthropological Sciences 2 (2): 89–98. doi:10.1007/s12520-010-0029-9. ISSN 1866-9557. 
  18. ↑ Janhunen, Juha (2010). «RReconstructing the Language Map of Prehistorical Northeast Asia». Studia Orientalia. «... there are strong indications that the neighbouring Baekje state (in the southwest) was predominantly Japonic-speaking until it was linguistically Koreanized.». 
  19. ↑ Vovin, Alexander (2013). "From Koguryo to Tamna: Slowly riding to the South with speakers of Proto-Korean". Korean Linguistics. 15 (2): 222–240.
  20. ↑ Whitman, John (2011-12-01). «Northeast Asian Linguistic Ecology and the Advent of Rice Agriculture in Korea and Japan». Rice 4 (3): 149–158. doi:10.1007/s12284-011-9080-0. ISSN 1939-8433. 
  21. ↑ «Vovin, Alexander (2008). From Koguryo to Tamna: Slowly Riding to the South with Speakers of Proto-Korean». Korean Linguistics 15.  Linguistic evidence indicates speakers of
  22. ↑ Nelson 1993, σελ. 147.
  23. ↑ Kumar, Ann. (2009). Globalizing the Prehistory of Japan: Language, Genes and Civilisation. London and New York: Routledge Taylor & Francis Group. Page 79 & 88. Retrieved January 23, 2018, from link.
  24. ↑ Park, Dae-kyoon (2001). «Non-metric Traits of Korean Skulls». Korean Journal of Physical Anthropology 14 (2): 117. doi:10.11637/kjpa.2001.14.2.117. 
  25. ↑ Hee Kim, Soon (2010). «Y chromosome homogeneity in the Korean population». International Journal of Legal Medicine 124 (6): 653–657. doi:10.1007/s00414-010-0501-1. PMID 20714743. 
  26. ↑ Wang, Yuchen; Lu, Dongsheng; Chung, Yeun-Jun; Xu, Shuhua (2018). «Genetic structure, divergence and admixture of Han Chinese, Japanese and Korean populations». Hereditas 155: 19. April 6, 2018. doi:10.1186/s41065-018-0057-5. PMID 29636655. 
  27. ↑ Siska, Veronika; Jones, Eppie Ruth; Jeon, Sungwon; Bhak, Youngjune; Kim, Hak-Min; Cho, Yun Sung; Kim, Hyunho; Lee, Kyusang και άλλοι. (2017). «Genome-wide data from two early Neolithic East Asian individuals dating to 7700 years ago». Science Advances 3 (2): e1601877. February 1, 2017. doi:10.1126/sciadv.1601877. PMID 28164156. PMC 5287702. https://advances.sciencemag.org/content/advances/3/2/e1601877.full.pdf. 
  28. ↑ Reference Populations - Geno 2.0 Next Generation . (2017). The Genographic Project. Retrieved 15 May 2017, from link.
  29. ↑ Eugene Y. Park, from the 7:06 mark of the YouTube video to the 7:38 mark of the YouTube video, said, "Secondly, on the one hand, so many Koreans seem to talk, to be able to tell, one, something about his or her Gyeongju Kim ancestors, of a Silla kingdom two-thousand years ago. And yet, such a person is unlikely to be able to tell you something about his or her great-great-grandparents, what they were doing hundred years ago, what their occupations were, where they were living, where their family graves are. In other words, a memory blackout, before the twentieth century."
  30. ↑ «Korean». ethnologue. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2013. 
  31. ↑ Lee Kwang-kyu (2000). Overseas Koreans. Seoul: Jimoondang. ISBN 978-89-88095-18-8. 
  32. ↑ Ban, Byung-yool (22 September 2004). «Koreans in Russia: Historical Perspective». Korea Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 March 2005. https://web.archive.org/web/20050318164348/http://times.hankooki.com/lpage/nation/200409/kt2004092218583111950.htm. Ανακτήθηκε στις 20 November 2006. 
  33. ↑ Nonzaki, Yoshiki; Inokuchi, Hiromitsu; Kim, Tae-Young (4 September 2006). «Legal Categories, Demographic Change and Japan's Korean Residents in the Long Twentieth Century». The Asia-Pacific Journal: Japan Focus 4 (9). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 January 2007. https://web.archive.org/web/20070125052048/http://www.japanfocus.org/products/details/2220. 
  34. ↑ «South Korea's population passes 50 million». 22 July 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-08-28. https://web.archive.org/web/20130828073327/http://www.asianewsnet.net/news-32310.html. 
  35. ↑ «Population, total | Data». data.worldbank.org. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2018. 
  36. ↑ These estimates are based on UN population division of 2017 version.
  37. ↑ «S. Korea's childbirth tally drops to another historic low in October …». archive.fo. 23 Ιανουαρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2019. 
  38. ↑ «South Korea's fertility rate is the lowest in the world». The Economist. 2018-06-30. ISSN 0013-0613. https://www.economist.com/asia/2018/06/30/south-koreas-fertility-rate-is-the-lowest-in-the-world. Ανακτήθηκε στις 2019-01-23. 
  39. ↑ «Fertility rate dips below 1 in 2018: official». archive.fo. 30 Ιανουαρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2019. 
  40. ↑ 40,0 40,1 Αυτό το λήμμα περιέχει ύλη από τη Βιβλιοθήκη Μελετών Χωρών του Κογκρέσου (Library of Congress Country Studies), που είναι κυβερνητικές εκδόσεις των ΗΠΑ στο κοινό κτήμα. Fourth ed. Washington: Federal Research Division of the Library of Congress. (ISBN 0-8444-0794-1).
  41. ↑ «KoreanAmericanStory.org». KoreanAmericanStory.org. 
  42. ↑ Kelly, Tim (18 September 2006). «Ho Chi Minh Money Trail». Forbes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 February 2018. https://web.archive.org/web/20180216073522/http://members.forbes.com/global/2006/0918/028.html. Ανακτήθηκε στις 27 March 2007. 
  43. ↑ Meinardus, Ronaldo (15 December 2005). «"Korean Wave" in Philippines». The Korea Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 January 2006. https://web.archive.org/web/20060113170244/http://times.hankooki.com/lpage/opinion/200512/kt2005121517211054280.htm. Ανακτήθηκε στις 16 February 2007. 
  44. ↑ «American FactFinder». Factfinder.census.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2012. 
  45. ↑ Tikhonov, Vladimir. (2013). Korean-Japanese Marriages in 1920s-40s Korean Prose. University of Texas at Austin Center for East Asian Studies. Retrieved 31 May 2017, from link. Αρχειοθετήθηκε 2020-07-04 στο Wayback Machine.
  46. ↑ Lie, John. (2008). Zainichi (Koreans in Japan): Diasporic Nationalism and Postcolonial Identity. Berkeley: University of California Press. p. 89. Retrieved 31 May 2017, from link.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Breen, Michael (2004). The Koreans: Who They Are, What They Want, Where Their Future Lies. New York: St. Martin's Press. ISBN 978-1-4668-6449-8. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Koreans στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κορεάτες&oldid=10009090"